Δυστυχία χωρίς ελπίδα

Ολοι μιλούν και παραπέμπουν στην κρίση, όλοι μαζί δείχνουν να υποφέρουν, όμως από διαφορετική θέση ο καθένας λόγω εισοδημάτων. Μια απάντηση άκρως χρήσιμη για όλους αυτούς που λένε πως έχουν ζημιωθεί.
Ποιοι είναι στον δρόμο και ποιοι έχουν απλά κομμένο το ρεύμα; Ποιοι εξακολουθούν να επενδύουν στα κέρδη από τις απολύσεις και ποιοι δεν κερδίζουν καν τα στοιχειώδη; Διαφορετικές περιοχές κρίσης, εντελώς ξεχωριστή προοπτική για τις κατηγορίες των πολιτών.
Η δυστυχία, όμως, υπάρχει και δεν αφήνει την ελπίδα να λάμψει για τα φτωχά νοικοκυριά, την ίδια στιγμή που οι εκάστοτε κυβερνώντες διαμηνύουν πως η κρίση περνά, αλλά που κανείς εδώ και 6 χρόνια δεν το βλέπει.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη που κόπτεται για την ευημερία, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα. Τουλάχιστον 6.000 είναι οι άστεγοι στο Βερολίνο, πόσο μάλλον σε όλη τη Γερμανία. Οι δε πρόσφυγες που κατέφθασαν εκεί για ένα κομμάτι ψωμί, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι θα πει νέα φτώχεια και εκμετάλλευση.
Η Ευρώπη του σήμερα -ο σημερινός κόσμος- κατακλύζεται από τη δυστυχία που κάποιοι βαφτίζουν κρίση. Δεν πρόκειται για προσωρινή κατάσταση, αλλά για κάτι που ήρθε για να μείνει, προκαλώντας πνευματική και σωματική ανημπόρια. Κοινώς  αυτά που βασίζονται οι κάθε είδους εξουσίες για να επιβάλουν τις σκληρές πολιτικές τους.