«Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι…».
(Ν. Καββαδίας)
Nερό και ξύδι… Αφθονο νερό και ξύδι, να πλυθούν τα σώματα τα αγιασμένα…
Τα σώματα των εκτελεσθέντων. Στο μαρτυρικό κεφαλοχώρι στις 10 του Ιούνη στα 1944. Σαν σήμερα που γράφω.
…Η Αντίσταση ανδρώνεται. Το πείσμα των στρατιωτών “ανθίζει” ενοχλητικό και ένοπλο κατά της Γερμανικής κατοχής.
Σαμποτάζ, δολιοφθορές, μάχες.
Η οργή των ναζί, βρήκε τον άμαχο πληθυσμό για να εκτονωθεί δίχως έλεος! Είχε προηγηθεί το έγκλημα των φονιάδων στα Καλάβρυτα, τον Δεκέμβρη του ’43.
Το Δίστομο, το χωριό το Βοιωτικό το όμορφο, ανάμεσα στον Παρνασσό και τον Ελικώνα, με τα δύο “ανοίγματα” που του ‘δωσαν το όνομα, ματώνει… Ματώνει συγκλονιστικά… Ολο το “άμαχο αίμα” του, ρέει αδίκως… Ως ερυθρός ποταμός… Φόρος πικρός, φόρος βαρύς, και σημαδεύει τον χρόνο…
Τα γεγονότα είναι γνωστά: Οι Γερμανοί είχαν πληροφορίες για τη δράση των ανταρτών.
Εκλεισαν τις εισόδους, και γύρεψαν τους Ελασίτες. Αλλά μάταια… Τότε ξέσπασαν το μένος τους κατά που το συνήθιζαν σε αθώες ζωές… Εκατόν δέκα τέσσερις άνδρες, και άλλες τόσες γυναίκες…
Είκοσι παιδιά, νήπια κάτω των πέντε χρονών!!
Σαράντα και πέντε παιδιά ούτως ή άλλως, από πέντε ως είκοσι!!
Υπερήλικοι, άνδρες, γυναίκες, δίχως διάκριση. Κι αυτή η συμφορά, ανέβασε τον πανάγιο τόπο, στο κορυφαίο Σύμβολο Εθνικής Αντίστασης!!
Σαν σήμερα… Δέκα του Ιούνη, δεν πειράζει που θα διαβάζονται στις 11 του μήνα, τα όσα γράφω… Δεν πειράζει.
Η αθωότητα της ημερομηνίας, ναρκισσώνεται γλυκά, στα φυλλώματα του καλοκαιριού… Ομως οι μνήμες, επιτάσσουν τον σεβασμό στον πόνο των γονιών και το δάκρυ στα μελανιασμένα χρόνια…
Δεν πειράζει που ο ήλιος ορμά κατακτητής στα παραθύρια μας ζεματιστός!
Δεν πειράζει που η αρμύρα του γιαλού, δροσίζει με την αύρα της τις γειτονιές, των αισθημάτων μας, που κατοίκησε η τρυφή…
Tο Δίστομο, συνώνυμο της “Αμαχης Σπονδής”, για την Ελευθερία, δικαιούται την αναφορά μας και το μικρό αγιοκέρι της σκέψης μας…
Για τον θρήνο και τον κοπετό πάνω από την ξεκληρισμένη ζωή, βαρύτατο χαράτσι, για τον ενήμερο μέλλοντα χρόνο της πατρίδας…. την Ιερή Ελευθερία της Πατρίδας.
