» Η ιστορία της Ακρόπολης µε ποιήµατα
Τη δωδέκατη ποιητική της συλλογή µε θέµα το πρωτότυπο και πολύ δύσκολο θέµα, την ιστορία της Ακρόπολης, κυκλοφορεί το επόµενο χρονικό διάστηµα η Χανιώτισσα λογοτέχνιδα Γιώγια Σιώκου-Κοµατσουλάκη.
Μιλώντας στις “διαδροµές” αναφέρεται στο περιεχόµενο της εν λόγω έκδοσης αλλά και στο γενικότερο έργο της.
Μιλήστε µας για την υπό έκδοση δωδέκατη ποιητική σας συλλογή µε θέµα την ιστορία της Ακρόπολης µε ποιήµατα.
Οι ποιητές και οι ποιήτριες φλέγονται σε τόπο άνυδρο. Ξεκαµινιάζοντας από τα σπλάχνα τους στίχους. Στέκοµαι στην άκρη της αβύσσου και ονειρεύοµαι. Γιατί η ποίηση είναι ένα ταξίδι στο όνειρο. Κλείνοντας µέσα της ουρανό, γη, αγάπη και φως. Κι ένα ποιητικό έργο αποτελείται από σπαράγµατα ψηφίδων που συνθέτουν τοιχογραφίες Ζωής.
Σαράντα χρόνια έχω αφοσιωθεί στην ποίηση, ακινητοποιώντας τη ροή του χρόνου ουτοπικά. Η νύχτα δεν είναι αρκετή και τη µέρα ένας ήλιος ανατέλλει εντός µου.
Την ευθύνη και την απέραντη ευγνωµοσύνη µου για τη γραφή της τελευταίας µου ποιητικής συλλογής την έχει ο αείµνηστος ∆ηµήτρης Παντερµαλής, διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης. Κορυφαία προσωπικότητα της χώρας µας, που µε το αρχαιολογικό του έργο, όπως επίσης µε τη µεταφορά των µαρµάρων από το παλιό Μουσείο στο Νέο και την παράδοση του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης στην ανθρωπότητα, άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωµά του σ’ αυτή τη γη που τόσο αγάπησε.
Μετά τις εξαιρετικά επιτυχηµένες παρουσιάσεις στο Μουσείο της Ακρόπολης των δύο προηγούµενων ποιητικών µου συλλογών «Αρχαία Μέλισσα» και «Στα δένδρα µιλώ µε τ’ όνοµά τους», είχα την εξαιρετική τιµή να πιστεύει στο έργο µου και να µε παροτρύνει πως όφειλα να γράψω ένα βιβλίο για την ιστορία της Ακρόπολης µε ποιήµατα. ∆εν προχωρούσα, φυσικά, σε αυτό γιατί πίστευα πως δεν µπορούσα να ανταποκριθώ σ’ ένα τέτοιο θέµα. Φιλόλογος δεν είµαι. Αρχαιολόγος δεν είµαι. Μια φλόγα έχω µονάχα µέσα µου που καίει και πυρακτωµεύει λαξεύοντας ποιήµατα.
Πέρασαν χρόνια. Αφού χάθηκε ο πολύτιµος Παντερµαλής ξεκίνησα δειλά δειλά να υλοποιώ την επιθυµία του. Ζώντας χίλιες ζωές σε µία, έζησα στην πολιτεία των ποιηµάτων µου µέχρι το τέλος του βιβλίου καταθέτοντας τη ζωή µου ολοκληρωτικά και µονοσήµαντα γκρεµίζοντας τείχη ανάµεσα στην αρχαιότητα, τον µεσαίωνα και τη σύγχρονη ελληνική Ζωή, ταξιδεύοντας µέσα στο χρόνο, στο λυγµό του παρόντος και του µέλλοντος.
Αναφέρω δύο ποιήµατα από τη νέα µου συλλογή, η οποία είναι δίγλωσση, µεταφρασµένη από τον κορυφαίο µεταφραστή της Ευρώπης David Connolly µε τίτλο «Η Ακρόπολη µέσα στην ποίηση µε 130 ποιήµατα».
Ποίηµα Νο 18
Ο Φειδίας µε γλύπτες και τεχνίτες παράφορα πάλευαν µε τα µάρµαρα εποποιίες σµιλεύοντας στο χρόνο ώσπου η σάρκα του µαρµάρου µε αδιόρατες συσπάσεις απόκοσµα σκιρτά, σαν µισάνοιχτο ρόδο, στη σµίλη, στο γλύφανο, στη σµυριδόπετρα, καθώς στην ανεπαίσθητη περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο, µε το σύµπαν να εξελίσσεται και να διαστέλλεται, το αιώνιο κάλλος αποζητώντας βασανιστικά
Ποίηµα Νο 19
Με αµάλγαµα ανθεκτικότητας και αθανασίας ο Ικτίνος την ανισότητα των υψών κάθε κίονα σε µια ηλιαχτίδα σχεδίαζε. Στην πνοή ενός λίβα. Στη µοσχοβολιά φασκόµηλου, σχίνου και µέντας. Στο χαµόγελο ενός παιδιού.
Η έµπνευσή σας από που απορρέει;
Η έµπνευσή µου είναι η Κρήτη. Η µοναδική και πολυαγαπηµένη µου πατρίδα. Χρόνια βαδίζω κάτω από τα φαράγγια των λεωφόρων και στα τέµπλα της µνήµης αστράφτουν οι κοραλλιογενείς αµµουδιές των Αγίων Αποστόλων µ’ αιώνια αλµυρίκια να σκύβουν ταπεινά κάτω από το ασβεστωµένο το ερηµοκλήσι. Βαδίζω αργά, σιγαλά, σαν να ρεµβάζω τα γαµήλια Λευκά Όρη, µε κουρσάρικους ανέµους να φυσούν και να τρίζουν το Μεγάλο Αρσενάλι, όπου γαλέρες σαρακήνικες πλέουν σε λεµονανθούς µνήµης. Κι εγώ κρατώντας ένα βενετσιάνικο ρόδο, χαράζω στίχους για το Μεγάλο Αρσενάλι, βαθιά µέσα στα κράσπεδα.
Μιλήστε µας για το Φεστιβάλ Βιβλίου στα Χανιά, όπου και συµµετείχατε.
Ήταν µια µαγευτική εµπειρία η συµµετοχή µου στο 3ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων. Το έργο µου παρουσίασε ο καταξιωµένος φιλόλογος της πόλης µας και πρόεδρος του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας, κ. Κώστας Μουτζούρης, σε κατάµεστο από προσωπικότητες της πόλης θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”. Και διάβασα ποιήµατά µου από την «Ακρόπολη».
Ο Μανώλης Πιµπλής, δυναµικός και καινοτόµος γενικός διευθυντής της ∆ιεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης για 4 χρόνια, κατάφερε να µετατρέψει την Έκθεση Βιβλίου Χανίων σε κέντρο παγκόσµιου ενδιαφέροντος. Συµπατριώτης µας, διανοούµενος, δηµοσιογράφος της εφηµερίδας «Νέα» και καταξιωµένος εισηγητής και παρουσιαστής στο κανάλι της τηλεόρασης µε θέµα το βιβλίο, δηµιούργησε στην πατρίδα του, τα Χανιά, ένα Φεστιβάλ Βιβλίου διεθνούς εµβέλειας που δεν υπήρχε µέχρι τώρα.
Μέσα σε τρία χρόνια µάς έχει εκπλήξει µε τα εντυπωσιακά του αποτελέσµατα, µε συµµετοχές Ελλήνων και ξένων κορυφαίων προσωπικοτήτων, συγγραφέων και ποιητών, οι οποίοι συνυπάρχουν και συνοµιλούν µε τις σηµαντικότερες προσωπικότητες των Κρητικών Γραµµάτων.
Όπως ο David Conolly, ο οποίος γεννήθηκε στο Σέφιλντ της Αγγλίας, Ιρλανδός στην καταγωγή, σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο Λάνκαστερ, Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης και έλαβε τον τίτλο διδάκτωρ της Φιλοσοφίας. Ήρθε στο τέλος της δεκαετίας του ’70, έχει διδάξει σε ελληνικά Πανεπιστήµια και οι µεταφράσεις του Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Εµπειρίκο κ.ά. έχουν βραβευθεί στην Αγγλία, Αµερική και Ελλάδα.
Επίσης, αίσθηση έκανε όπως και πολλών άλλων συγγραφέων οµιλητών, η οµιλία του Γιάννη Χαµηλάκη, καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήµιο του Σαουθάµπτον στη Αµερική, συγγραφέας 12 σπουδαίων βιβλίων και έχει τιµηθεί µε το Βραβείο Edmund Keely το 2009.
Ποια ήταν η συµβολή του Γιάννη Ρίτσου στο έργο σας;
∆εν λησµονώ τη καθοριστική συµβολή του στο έργο µου. Του µεγάλου µας ποιητή, του γίγαντα της λογοτεχνίας µας, Γιάννη Ρίτσου.
Ένα µαθητικό τετράδιο του δώρισα το 1975 ένα ποίηµα που αποτύπωνε τη ζωή ενός αριστοτέχνη φτωχού ξυλογλύπτη. Και µου χάρισε όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού. Αλληλογραφούσαµε µέσω του εκδοτικού οίκου «Κέδρος». Παρέδιδα την κυρία Νινέττα Μακρυνικόλα τα ποιήµατά µου, του έστελνα την αλληλογραφία και µου απαντούσε µε γράµµα που λάµβανα δια χειρός από τον εκδοτικό οίκο.
Κάθε Κυριακή µου τηλεφωνούσε και προσπαθούσε να µε πείσει να ασχοληθώ µε την Ποίηση. Όµως πώς ν’ ασχοληθώ όταν µου έλεγε να αφιερώσω τη ζωή µου;
Αφού χάθηκε, εξέδωσα το πρώτο µου βιβλίο. Αναπάντεχη η επιτυχία και ακολούθησαν τα επόµενα.
Από τότε, έχω αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή µου στο έργο µου, µε συµπαραστάτες τον αείµνηστο πολυαγαπηµένο µου σύζυγο Σωτήρη Σιώκο, τα παιδιά µου, Γιώργο, Γεωργία και Άσπα, τ’ αγαπηµένα µου αδέλφια Γιώργο, Στέλλα, Έλλη και Μιχάλη, τ’ ανίψια µου και όλους τους εκλεκτούς φίλους µου.
