«Iστορικά, τα πιο τρομερά πράγματα -πόλεμος, γενοκτονία, δουλεία- προέκυψαν όχι από την ανυπακοή αλλά από την υπακοή»
Howard Zinn, 1922-2010, Αμερικανός ιστορικός
Οταν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας στυγερής γενοκτονίας δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Οταν καθημερινά, σκοτώνουν παιδιά μπροστά στα μάτια μας, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς και άπραγοι.
Το Ισραήλ δολοφονεί τα παιδιά της Παλαιστίνης. Κάθε μέρα, με την ίδια κυνικότητα και τον ίδιο στενόμυαλο, μυωπικό φανατισμό, ο στρατός του Ισραήλ σκοτώνει εν ψυχρώ παιδιά. Δεν είναι σκηνές από ταινία, δεν είναι σενάριο φαντασίας, είναι η λογική του παραλόγου, η λογική του “πολέμου” και της “κατοχής”. Με όποιο κόστος. Μια λογική πολεμοχαρής και καθόλα… ανθρώπινη. Γιατί μόνο άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί κάτι τόσο απάνθρωπο. Κάτι που στρέφεται με τόση βία ενάντια σε μικρά παιδιά. ΠΑΙΔΙΑ!
Το Ισραηλ στερεί από τα παιδιά της Παλαιστίνης τη ζωή. Παιδιά που δεν πρόλαβαν να μάθουν την έννοια του πολέμου, την έννοια της κατοχής, την έννοια των συμφερόντων. Παιδιά που το μόνο που ήξεραν να κάνουν, είναι να παίζουν και να αγαπούν. Να γελάνε και να ονειρεύονται. Να αγκαλιάζουν και να συγχωρούν. Γιατί αυτό ξέρουν να κάνουν τα παιδιά. Να δίνονται και να δίνουν. Να λάμπουν τα μάτια τους και να μας κάνουν να χαμογελάμε.
Ο ισραηλινος στρατός δολοφονεί παιδιά στην Παλαιστίνη. Και σκοτώνει για πάντα τις ψυχές των γονιών τους. Κάτω από την επίφαση των “χειρουργικών επιθέσεων” ΣΚΟΤΩΝΕΙ παιδιά. Μωράκια, παιδιά, αθώες ψυχές καταδικασμένες από στενοκέφαλους ανθρώπους να μην μεγαλώσουν ποτέ. Τι σημαίνει χειρουργικές επιθέσεις; Ποιοι ήταν εκείνοι που σκέφτηκαν αυτόν τον απίθανο όρο για να χαρακτηρίσουν στυγερές δολοφονίες;
Και σ’ ολα αυτα, η διεθνής κοινότητα μένει ουδέτερος παρατηρητής. Και η πλειονότητα του κόσμου, κοιτάζει, χωρίς πραγματικά να βλέπει, ματωμένες εικόνες που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να στοιχειώνουν τις μέρες μας, τις νύχτες μας, τις ψυχές μας.
Σκοτωνουν παιδιά. Σκοτώνουν παιδιά. Και το αίμα έχει φτάσει και στα δικά μας χέρια. Γιατί ένοχοι δεν είναι μόνο όσοι σκοτώνουν, αλλά και όσοι τους αφήνουν, χωρίς να μιλούν, χωρίς να προσπαθούν να τους σταματήσουν. Σκοτώνουν τη ζωή και εμείς τους κοιτάμε. Πόσα παιδιά πρέπει να λιώσουν στις μυλόπετρες του φανατισμού για να αποφασίσει και η διεθνής κοινότητα και η… περίφημη κοινή γνώμη να μιλήσει; Να φωνάξει; Να ουρλιάξει, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ….
