Δώρο θεϊκό στα χέρια μας

Νέος Χρόνος. Ευχαριστίες στον Θεό που μας αξίωσε να τον φθάσουμε. Μια σταλαγματιά έσταξε η κλεψύδρα της ζωής μας. Είσοδος στον νέο χρόνο, που τον σημείωσε μια μόνη στιγμή!
Ο χρόνος, αφηρημένη έννοια, συμβατική, θα μετριέται, εφ’ όσον θα υπάρχει σκεπτόμενος νους – άνθρωπος, όπως ακριβώς συμβαίνει με το χρώμα, το οποίο είναι ανύπαρκτο αν λείψει το μάτι.
Το νέο έτος σημαίνει ότι προχωρήσαμε κατά ένα βήμα προς το άγνωστο. Οτι επλησιάσαμε προς το τέρμα.
Η αλλαγή των ετών, φανερώνει τη ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων, την παροδικότητα. Στο επίπονο και προσωρινό ταξίδι μας νέο σταθμό έχουμε τον νέο χρόνο. Στη συνάντησή μας αυτή ανταλλάσσουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα ευχές και σκέψεις, που διερμηνεύουν της καρδιάς μας τους πόθους και τους στοχασμούς. Ανταλλάσσουμε δώρα με εγκαρδιότητα και όχι τυπικά και ανταποδοτικά.
Νοσταλγοί της αιωνιότητας, ατενίζουμε προς ένα ατελεύτητο μέλλον και θέλουμε η ζωή μας να διατηρηθεί επί έτη πολλά πάνω στην γη. Διψάμε το αιώνιο, γιατί είμαστε εφήμεροι.
Γιατί, τι είναι επιτέλους η ζωή μας; «Ατμίς η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε αφανιζομένη» (Ιακώβoυ 4,14). «Ο βίος μου εστίν ελαφρότερος δρομέως» (Ιώβ 9, 25-26), κατά δε τον Μ. Βασίλειο «Ποταμός ρέων ενδελεχώς και κύμασιν αλλεπαλλήλοις πληρούμενος».
Η ζωή για τους αισιόδοξους είναι ωραία, γλυκιά, ευχάριστη. Είναι ρόδον εύοσμο. Εν τούτοις, τα φύλλα του, που απαρτίζουν τα χρόνια της ζωής μας, φυλλορροούν. Κάθε χρόνος και ένα φύλλο πέφτει στη γη. Με την είσοδό μας στον νέο χρόνο άλλο ένα πέταλο μάδησε από το τριαντάφυλλό μας. Πόσα ακόμη υπολείπονται; Άγνωστο, γιατί το μέλλον είναι άδηλο και αβέβαιο. Ποιος, αλήθεια, ξέρει τι τέξεται η επιούσα, και όχι μόνο η επιούσα ημέρα, αλλά και η επιούσα στιγμή; Ποιος μπορεί να προεξοφλήσει τι τον περιμένει η επομένη ώρα, το επόμενο δευτερόλεπτο; Και όμως, η ανθρώπινη ματαιοδοξία και αφροσύνη καταφέρνουν να παρασέρνουν τον άνθρωπο και να τον απομακρύνουν από την αναπόφευκτη πραγματικότητα, ότι τίποτε δεν είναι βέβαιο, σταθερό και αμετάβλητο. Κάτι, δυστυχώς, που κάνουμε όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, και που πιστά αντιγράφουμε την ψυχοκτόνο ματαιοδοξία και παραφροσύνη του άφρονος πλουσίου του ιερού Ευαγγελίου (Λουκ. 12, 16-20), ο οποίος ενόμιζε ότι θα ζούσε πολλά χρόνια και ήθελε να απολαύσει την πληθώρα των υλικών αγαθών του, που θα κρατούσαν πολλά χρόνια «κείμενα εις έτη πολλά» (12, 9).
Σκέφτομαι την αφροσύνη μας, που δεν απέχει ωστόσο από την παραφροσύνη. Σκέπτομαι, και ειλικρινά πονώ, την κενότητα και την ματαιοδοξία του ανθρώπου. Βλέπω άσκοπες δαπάνες, ακόμη και μέσα στην οικονομική κρίση, τις φανφάρες και επιδείξεις και προκλητικές, από απόψεως χλιδής, εμφανίσεις, ακόμη και κληρικών, ιδίως υψηλόβαθμων, ενώ χιλιάδες συνάνθρωποί μας πεινούν και πληγώνομαι όταν βλέπω να ψάχνουν από τους κάδους απορριμμάτων, κάτι να φάνε. Και, επίσης λυπάμαι όταν κάποιοι εν κόσμω υψηλά ιστάμενοι, εξαπολύουν στον άτυχο λαό κάτι εόρτια μηνύματα!
Αλήθεια, με ποια ελπίδα, μ’ αυτά τα δεδομένα και την κοινωνική εξαθλίωση, να καλωσορίσεις τον νέο χρόνο; Μα, οι άρχοντες του κόσμου είναι οι φονιάδες των λαών, και να σκεφτεί κανείς πως η πλειοψηφία τους είναι εκλεγμένοι από τον λαό! Ινα επαληθευθεί το: «κατά τον λαόν και οι άρχοντές του». Έπειτα κάνουν συλλαλητήρια και απεργίες!! Κρίμα, μέσα στο θείο δώρο του Θεού, τον χρόνο, να συντελούνται τραγωδίες, εκμεταλλεύσεις, φόνοι και εγκλήματα κι οι πρόσφυγες να παίρνουν των ομματιών τους και να τους κυνηγούν κιόλας από όπου περνούν.
Αγαπητοί μου αναγνώστες: Χορτάσαμε και αηδιάσαμε από παχιά λόγια, μηνύματα, αγγέλματα και ψηφίσματα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν στον Θεό της αγάπης. Και, απ’ όπου διώχνεται ο Θεός, εκεί υπερπερισσεύει το κακό, η διαφθορά και η δολοφονία, με πολλούς και διαφόρους τρόπους.
Ας αφήσουμε όλοι μας, ιδίως οι κατέχοντες όποια εξουσία, την απάτη, τη “μακαρία” σκληροκαρδία, τον εφησυχασμό και την παχυδερμία και να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τη δωρεά του χρόνου. Χρόνος και ζωή. Αυτό το πολύτιμο δώρο του Θεού, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφεσ. 5, 16), όπως μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ενα δώρο που δίνεται στα χέρια μας για το καλό και τη σωτηρία όλων μας και όχι για την καταστροφή τη δική μας και των συνανθρώπων μας
* Ο αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
είναι θεολόγος – τ. λυκειάρχης