Δώσαμε, πήραμε

Γράφαμε προχθές, ότι «το Σκοπιανό τώρα άνοιξε. Εχει πολύ δρόμο να κλείσει». Δεν θα μπορούσε ένα τόσο μεγάλο θέμα, να μην δημιουργούσε αναταράξεις. Εγινε μια συμφωνία με πολιτικό κόστος για τον κ. Τσίπρα, ανεξάρτητα αν ο Τύπος του εξωτερικού αποθεώνει την κυβέρνηση. Στο εσωτερικό πάντως υπάρχει αναστάτωση, αποτέλεσμα της παθογένειας του πολιτικού συστήματος.
Πριν τεθεί η συμφωνία σε ισχύ, που επέρχεται μετά την κύρωσή της από το “πρώτο μέρος”, την Ελληνική Δημοκρατία, το “δεύτερο μέρος” οι Σκοπιανοί, ο Ζάεφ, την επέβαλλε παραποιημένη. Με μία φράση από 18 λέξεις έδειξε, πώς θα κινηθεί στο μέλλον το υπό αναγνώρισιν κρατίδιο με το όνομα για όλες τις χρήσεις “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”. Είπε ο “Μακεδόνας” Ζάεφ, ενώπιον όλων, που παρακολουθούσαν την “παράσταση”: «Η ευρωπαϊκή αντίληψη αποτελεί δημοκρατική έκφραση. Οι Ελληνες, οι Μακεδόνες, οι Ευρωπαίοι είναι πιο ισχυροί…».
Ανεξάρτητα με το νόημα του ποιητή, η λέξη “Μακεδόνας” τα λέει όλα! Ουδείς τον διόρθωσε, ή έδειξε κάποια δυσανασχέτιση για τη βιασύνη του Ζάεφ, να αυτοπροσδιορισθεί από τώρα σκέτος “Μακεδόνας” και όχι “πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας” (άρθρο 1 παρ. 3β της Συμφωνίας). Αντιθέτως δεν έλειψαν τα γέλια, οι χαιρετούρες και οι αγκαλιές, πράξεις, που βρίσκονται σε δυσαρμονία με τους αντιτιθέμενους για τη συμφωνία στην Ελλάδα και στη FΥROM.
Η χειρονομία του Ζάεφ να βγάλει τη γράβατα του και να τη δώσει στον Τσίπρα η οποία του ‘πεσε από τα χέρια, έχει πολλές αναγνώσεις.
Η ερμηνεία κατ’ άλλους, είναι ότι η ο Ζάεφ ήθελε να μοιάσει του αγραβάτωτου Τσίπρα, ή να τον κάνει να την φορέσει, ταυτιζόμενος μ’ αυτόν. Ο Τσίπρας, λοιπόν, και η παρέα του έδωσαν το όνομα και πήραν ένα… λαιμοδέτη. Τρίτωσε το γραβατικό! Πρώτος ήταν ο Γιούνγκερ, δευτερος ο Ρέντσι και τρίτος ο Ζαέφ. Σύμπτωση, τέτοια ξεπουλήματα να γίνονται στις εσχατιές της χώρας. Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Καστελόριζο και ο Αλέξης Τσίπρας στους “Ψαράδες” των Πρεσπών.
Η συμφωνία είναι ένας συμβιβασμός. Πήραμε τον γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομα, το “έναντι όλων” και τη συνταγματική αναθεώρηση. Δώσαμε τη γλώσσα, θα μπορούσε να ήταν “Σλαβομακεδονική” και όχι “Μακεδονική”, την εθνότητα, που υπονοείται έμμεσα στη συμφωνία, την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και τη μεγαλύτερη υποχώρηση, την ιθαγένεια, ένα στίγμα του αλυτρωτισμού. Θα έπρεπε να μείνει “πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας” και όχι απλός “Μακεδόνας” όπως είπε ο Ζαέφ. Το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού παραμένει, ότι δηλαδή υπάρχει μια Μακεδονία τριχοτομημένη.
Κανείς δεν θα πει είμαι “πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας” αλλά “Μακεδόνας”. Ενώ κατορθώσαμε να τους αλλάξουμε το όνομα, παραμένει ζωντανή η ρίζα του Μακεδονισμού. Αυτό θα το βρούμε μπροστά μας. Στο τέλος θα υπάρξει σύγχυση, πώς θα λέγονται οι δικοί μας Μακεδόνες!!
Η μεθοδικότητα και η κάθε απόκρουση παρεμπόδισης υπογραφής της συμφωνίας λέγεται, ότι έγινε πάση θυσία και ότι μπήκαν στη ζυγαριά τα οικονομικά με τα εθνικά θέματα. Τους είπαν ψηφίστε το Σκοπιανό, να πάρετε το χρέος, την επιμήκυνσή του μέχρι το ’38, να μην μειωθούν οι συντάξεις και ο ΕΝΦΙΑ κατέβει στο 30%. Συμβιβασμοί της υποτέλειας!