Είναι καιρός που οι πολίτες της χώρας δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον τους, πολύ περισσότερο οι νέοι που φεύγουν άρον – άρον στο εξωτερικό. Πηγαίνοντας εκεί όμως βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ακόμη δύσκολη πραγματικότητα, καθώς οι δουλειές δεν είναι αφενός σε αφθονία και αφετέρου όσοι τους υπόσχονταν παραδείσους γίνονται… άφαντοι τις κρίσιμες στιγμές.
Στην Ελλάδα όμως τα δεδομένα έχουν χειροτερέψει κατά πολύ και ο ανταγωνισμός για μια θέση στον ήλιο προκαλεί ασύλληπτες συμπεριφορές ατομισμού και εγωπάθειας. Υπάρχουν δε κάποιοι που δεν έχουν πληγεί από την κρίση και που ούτε που σηκώνουν το κεφάλι να δουν τη δυστυχία, λες και ζουν σε άλλη χώρα, συνεχίζοντας την πλουσιοπάροχη ζωή και τις σπατάλες. Όλοι αυτοί διαλαλούν συχνά – πυκνά πως «αν θέλει να δουλέψει κανείς, δουλειές υπάρχουν!» και άλλα τέτοια χαρωπά.
Μόνο που δεν μας λένε αν οι ίδιοι με τους μισθούς των 3 χιλ. και άνω, αν θα πήγαιναν να εργαστούν για 300 – 400 ευρώ.