Ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία τελευταίως, δεν γίνεται τυχαίως. Η Τουρκική λίρα γκρεμίζεται, οι τιμές των αγαθών έχουν πάρει τα ύψη, οι εισαγωγές είναι όλο και απαγορευτικές. Ο Ερντογάν, αλλάζοντας τον κεντρικό τραπεζίτη με πρόσωπο δικό του, που να υπακούει σ’ ό,τι του λέει στην τελείως αντιοικονομική θεωρία του, ρίχνει χρήμα στις αγορές προσδοκώντας να δημιουργήσει ανάπτυξη, που θα τον ωφελήσει στις εκλογές.
Δεν είναι μόνο τα οικονομικά μέτρα που παίρνει. Τα έχει βάλει και με το φιλοκουρδικό κόμμα H.D.P, να το διαλύσει. Πιστεύει, ότι τούτο θα κρίνει τις επόμενες εκλογές, διότι από τις δημοσκοπήσεις η δημοτικότητά του μειώνεται. Επίσης η έξοδος της Τουρκίας από τη Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης του 2011 περί των δικαιωμάτων των γυναικών έγινε, για να κολακευθούν οι ακροδεξιές και φιλοϊσλαμικές ομάδες, ώστε να προσέλθουν στο κόμμα του Ερντογάν μετά την κατάργηση του HDP. Μια άλλη παράνομη πράξη έχει να κάνει με την αποχώρηση από τη Συνθήκη του Μοντρέ, που ρυθμίζει την κίνηση των διερχομένων πλοίων απ’ τον Ελλήσποντο. Στις κατηγορίες που απέδωσαν στον Ερντογάν γι’ αυτές τις αποφάσεις του, απάντησε, ότι «όπως μπήκαμε έτσι βγαίνουμε και τίποτ’ άλλο».
Εκείνο που γίνεται φανερό στον Τούρκο πρόεδρο από τα μηνύματα, που παίρνει, όχι μόνο από τις ΗΠΑ, αλλά και την Ε.Ε., είναι, ότι πρέπει να υιοθετήσει μια “μη αναθεωρητική συμπεριφορά” και να πάρει τους μισθοφόρους του απ’ τη Λιβύη, ώστε να μπορέσει η χώρα, να πάει σε ελεύθερες εκλογές. Όσον αφορά το Ιράκ και τη Συρία διαφαίνεται το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, να γίνει κάποια εκτόνωση με την πρόθεσή τους, να επιστρέψουν εκεί. Επίσης του έχει γίνει γνωστό, ότι δεν μπορεί να είναι προσανατολισμένος στη Ρωσία, Κίνα, ταυτόχρονα δε και στη Δύση. Για τους Αμερικανούς η κορυφή του παγόβουνου είναι oι S400 και η πρωτοβουλία Μπάιντεν εστιάζει στη θεωρία «μία ζώνη, ένας δρόμος».
Στο παρελθόν, όταν κάθε φορά ένας Αμερικανός πρόεδρος επικοινωνούσε με τον Έλληνα αρχηγό κράτους, επακολουθούσε το ίδιο και με τον Τούρκο, ή αντιστρόφως. Τούτη τη φορά δεν εφαρμόστηκε αυτή η τακτική. Ο Μπάιντεν θεωρεί ότι δεν το επιτρέπουν οι πολιτικοί παράγοντες και αυτοί δεν μπορεί να είναι άλλοι από τις σχέσεις του με τη Μόσχα και την Κίνα. Ο ίδιος πριν μήνες είχε εκφράσει την άποψη, ότι ο αυταρχικός Ερντογάν πρέπει να ανατραπεί μόνο με εκλογές. Οι Αμερικανοί θεωρούν, ότι ο Ερντογάν λειτουργεί ως “Δούρειος ίππος” της Μόσχας για τη Δύση, τώρα που η κυβέρνηση Μπάιντεν κλιμακώνει την αντιπαράθεσή της με τη Ρωσία σε Ευρωπαϊκό και Ασιατικό επίπεδο.
Ο νεοσουλτάνος είναι εγκλωβισμένος σε σχέσεις αδιεξόδου με τις ΗΠΑ για τους S400, αλλά και με την Ε.Ε. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής η Μέρκελ εξέφρασε την ευχαρίστησή της, για την αποκλιμάκωση(;) των προκλήσεων της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο και τούτο ικανοποίησε τον Ερντογάν διότι αγόρασε χρόνο μέχρι την επόμενη Σύνοδο του Ιουνίου.
Πράγματι μετά το Κείμενο Συμπερασμάτων της 25ης Μαρτίου αποθρασύνθηκε ο Ερντογάν, διότι κανείς δεν αναφέρθηκε για την καταστρατήγηση δύο αποφάσεων του Σ.Α. του ΟΗΕ για την Αμμόχωστο, για τις παράνομες Νάφτεξ, τις υπερπτήσεις, το casus belli και το γκριζάρισμα του Αιγαίου.
Μήπως γι’ αυτές τις μη αναφορές δεν είμαστε κι εμείς άμοιροι ευθυνών;
