Η κατασταση είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική και αναφέρομαι στον πληθυσμό και δη σε όσους έχουν πληγεί σοβαρά από την κρίση. Σύμφωνοι, όλοι λίγο πολύ έχουμε επηρεαστεί από το καθημερινό όριο του 50άρικου, από το γεγονός ότι δεν μπορούμε να σηκώσουμε τις όποιες λιγοστές οικονομίες μας.
Να σκεφτομαστε όμως και το παραπέρα, ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη και τα στοιχειώδη λόγω της κρίσης τα στερούνται, επειδή αυτοί που τους τα πρόσφεραν, έχουν βρεθεί με την σειρά τους σε δεινή οικονομική κατάσταση. Και το πράγμα πάει αλυσίδα.
ΟΙ ανθρωποι αυτοί όμως που αναφέρομαι, δεν έχουν καν τη δυνατότητα να τραβήξουν τα 50 ή 60 ευρώ και αυτό δεν είναι αστείο. Κάποιοι στην Ευρώπη μιλούν ήδη για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα, για άμεση στήριξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Οχι δεν πρόκειται περί αστείου σε καμία περίπτωση, αλλά για μια οδυνηρή πραγματικότητα.
Η σταση των Ευρωπαίων εταίρων, πάντως, ήταν και είναι προκλητική. Δεν σκέφτονται καν την εσωτερική μετανάστευση, δεν δύνανται να αναλογιστούν στο παραμικρό τις συνέπειες σε ολόκληρη την Ε.Ε. Ξέρουμε πλέον ποια Ευρώπη θέλουν. Δεν κρύβονται, δεν το κρατούν μυστικό.
Ο αξονας Βρυξέλλες – Βερολίνο – Παρίσι λειτουργεί στην εντέλεια, όλα έχουν δρομολογηθεί για την Ευρώπη όχι μόνο των δύο ταχυτήτων, αλλά για την Ευρώπη της δυστυχίας και της απόλυτης παρακμής. Γιατί δυστυχώς, αυτήν ακριβώς την Ευρώπη θέλουν: Να ευημερεί το 10%, να μισοαντέχει το 40% και το υπόλοιπο 50% να δουλεύουν σαν σκλάβοι για ελάχιστα ευρώ.
Την Ευρώπη της μισαλλοδοξίας και του συντηρητισμού στο όνομα του όποιου ξεχασμένου οράματος περί ευρωπαικής ολοκλήρωσης.
