Μα, τι χορός είναι τούτος;
Ρωμαλέος πεντοζάλης πολέμου!
Αγωνιστές ωραίοι, παλιοί, σείουν πάλι το μαυρομάντηλο,
για την κόμη της Κρήτης…
Χορός του Ήλιου και του κεραυνού, λοιπόν.
Του Θανάτου, πα’ να πει…
Του «Φραγκοκάστελλου αιμάτου»!
Σεμνά σπένδει το Λιβυκό με τις μαρμαρυγές του,
στη θωριά του Διγενή, του Αρχαγγέλου, και του Νταλιάνη!!
Και να ‘σου στο Αυγινό δρόσο, ένας καβαλάρης,
ο Μάης ο ίδιος!
Η καταματωμένη ομορφιά του ερυθριάζει την ημέρα,
το πέλαγο, τον χορό,
ως η πορφύρα όλων των οστράκων της Ερμιόνης!
Κι ο καβαλάρης κύλησε στη γης, κι άφησε σεμνά,
τ’ όνομα, την αρματωσιά του και το αίμα του…
Όλοι οι ορχηστές της Λαμπροτοκεράς αποθαύμασαν!
Το σημείο του Σταυρού, κι έσπευσαν
να κοινωνήσουν Αίματος του Τιμίου, Κρητός Μαχητή!
– Μην το αγγίξει κανείς!!
Ακούγεται αυστηρός ο Δροσουλίτης.
Είναι για το χώμα της Νήσος!!
Μεταλάβωση και Κατάλυση, μόνον η Λεβεντογέννα!
– Ούτε κι εγώ; Φωνή υπερκόσμια, ουράνια ακούγεται·
κι ο Κρητικός Θεός, απευθύνεται στον Καστροπολεμάρχη!
– Έλα, έλα, εδώ μαζί μου, εδώ που εγγράφονται
πεπρωμένα της Εκατόμπολης!
Και σύννεφο πυκνό, μπρισίμιο(36), παίρνει τον πολεμιστή,
που ανέρχεται απολύτως αβαρής.
Σαν είδε το άλογό του τον λατρεμένο του αναβάτη
ν’ απογειώνεται, χλιμίντρισε πονεμένο.
Μαγικά φτέρωσε, θαυμαστά πέταξε
κι ακολούθησε την ανάληψή του.
Κάτωχρος ο Δροσουλίτης,
χαϊδεύει την ιδρωμένη χαίτη,
χαμογελώντας αχνά…
Έτσι, τους κράτησε ο χρόνος…
Και ο θρύλος, βέβαια,
και ο θρύλος…
Σημείωση (36) μπρισίμιο = μεταξωτό, ibrisim (Τουρκ.)
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης…
Ο Δροσουλίτης από την Ποιητική συλλογή «Οινοχόος» της γράφουσας, ενότητα Παλίμψηστες Αναφορές σελίδα 91.
