Δύο χρόνια μονοκομματικής κυβέρνησης

ΕΔΩ και δέκα χρόνια είχαμε συνεχώς, λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και της διαίρεσης του λαού σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, σύντομες, ποικιλόμορφες και “ανόσιες” κυβερνήσεις.

…ΑΝ μη τι άλλο, στα δυο χρόνια που κυβερνάει η Ν.Δ., έχουμε -παρ’ όλες τις αντιξοότητες (πεσμένη οικονομία, πανδημία, Τουρκία)- τουλάχιστον μια σταθερή και μονοκομματική κυβέρνηση. Και μάλιστα, χωρίς εσωτερικές προστριβές ή να λέει ο καθένας “ό,τι θέλει”.

ΘΕΤΙΚΟ επίσης είναι ότι δεν υπάρχουν ακραίες πολιτικές εντάσεις με την αντιπολίτευση κι ούτε επικρατεί, παρά τις υποβολιμαίες προσπάθειες ορισμένων, κάποιος ακραίος διχασμός (όπως πιο παλιά, μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, αυτοί ή εμείς).

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ίσως να οφείλεται στο ότι ο λαός δέκα χρόνια κουράστηκε με το να ακούει διχαστικά συνθήματα. Ή, ίσως πάλι, επειδή ο κ. Μητσοτάκης διάλεξε ως συνεργάτες και κυβερνητικά στελέχη άτομα που υπερβαίνουν εαυτούς στην απόδοση. Αλλά και επειδή ο ίδιος, δεν επενδύει σε πολιτικαντισμούς και ψηφοθηρίες.

ΣΤΙΣ τρεις βασικές προκλήσεις, ψηφιοποίηση του κράτους, εξωτερική πολιτική και υγεία, η Ν.Δ. δείχνει μάλλον να τα καταφέρνει.

ΕΝΑ περίεργο επίσης φαινόμενο είναι οι σταθερές δημοσκοπικές διαφορές ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Όπως γράψαμε και παλαιότερα, κάνει εντύπωση πως, ενώ η κυβέρνηση, μετά από δυο χρόνια έντονης τριβής, θα έπρεπε να είχε υποστεί σημαντική -φυσιολογική- φθορά, στις δημοσκοπήσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: την όποια φθορά της κυβέρνησης (έστω και ελάχιστη) δεν την καρπώνεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Ας πούμε, στην πρώτη μετά τις εκλογές, δημοσκόπηση (Σεπτέμβριος, 2019), η πρόθεση ψήφου έδινε προβάδισμα 13,5 μονάδων στη Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο σχεδόν ποσοστό διατηρείται και στην τελευταία (Ιούνιος, 2021), με φθορά μόνο μισής μονάδας! Για την ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να πείσει το εκλογικό σώμα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική λύση πείθοντας το λαό για μια υπεύθυνη και σοβαρή κυβερνητική λύση. Που δεν την έχει, ή αδυνατεί να την εκφράσει…