Η εντύπωση που μου δημιουργείται με τη νέα παρουσία του Oruc Reis ανοικτά του Καστελόριζου, είναι ότι ο “εκτσογλανισμός” της διεθνούς, διπλωματικής σκηνής βρίσκει πρόσφορο έδαφος στα πρωτοσέλιδα του Τουρκικού Τύπου.
Μεγάλωσα σε μια Ελλάδα που έψαχνε μετά τα γεγονότα των Ιμίων να ανακτήσει την εθνική της αυτοπεποίθηση και τον εθνικό της αυτοσεβασμό.
Μεγάλωσα σε μια χώρα όπου ακόμη και σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί επακριβώς ποιoς ο κομβικός ρόλος του Έθνους – Κράτους, των Ενόπλων Δυνάμεων και πότε επιλέγουμε τη διπλωματία και πότε επιλέγουμε μια πολιτική ισχύος με την Τουρκία.
Τώρα όπως βλέπετε να διαμορφώνονται τα γεγονότα στο πεδίο, λίγες επιλογές έχουμε για να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια έγκριτοι αναλυτές που δίνουν το “χάπι” τους στον Ελληνικό λαό.
Δεν τους αδικώ, αυτή είναι η άποψή τους και εφόσον έχουν δημόσιο βήμα αυτή την άποψη παρουσιάζουν.
Και όπως λένε και οι ίδιοι «κανείς δεν είναι πιο πατριώτης από τον άλλο», απλά κάποιοι διάλεξαν να κάνουν τα θελήματα μέσα στην Ελλάδα.
Έτσι απλά.
Ήθελα να ρωτήσω δημόσια, αν υπάρχει κρίση στις σχέσεις μας με την Τουρκία και αν συζήτησε με τον Ερντογάν ο Πούτιν, για την κρίση στον Καύκασο;
Είπε απλά «θα γίνει αυτό και σε όποιον αρέσει».
Σε κάποιους στην Ελλάδα αυτό δεν αρέσει, αρέσει η ύπουλη ανακωχή της κας Μέρκελ.
Εν ολίγοις για τον γράφοντα δυο δρόμους έχει η ζωή.
Περιμένω οι Έλληνες να διαλέξουν.
Όπως και άλλες φορές τα γράφετε έτσι που δεν ξέρουμε τι ακριβώς εννοείτε. Φυσικά η όλη υπόθεση με την Τουρκία έχει μόνο δύο δρόμους: Ο ένας είναι ο πόλεμος και ο άλλος η διπλωματία.
Ένας πόλεμος θα ήταν η κόλαση με άγνωστο τέλος. Στο πεδίο της διπλωματίας έχουμε την Ευρώπη και την Αμερική να είναι τουλάχιστον λεκτικά με το μέρος μας. Η Γαλλία επίσης δήλωσε πως θα επεμβεί και στρατιωτικά όταν ένα κράτος μέλος της ΕΕ δεχθεί επίθεση. Η Τουρκία δεν έχει κανέναν με το μέρος της, ούτε λεκτικά ούτε στρατιωτικά. Αν έχεις όλους ενάντιων σου, στην παγκόσμια σκακιέρα δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα. Αυτό έχει καταλάβει και ο Ερντογάν και βρίσκεται πλέον σε κατάσταση αμόκ, όλα αυτά που κάνει δεν ακολουθούν πια καμία λογική. Ευρώπη, και ειδικά η Γερμανία, έχουν μεγάλα συμφέροντα που συνδέονται με την Τουρκία, αλλά ποτέ δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία να αλλάξει τα ευρωπαϊκά σύνορα με πόλεμο κατά χώρας της ΕΕ. Η Ευρώπη λαμβάνει υπόψη της τα συμφέροντα που έχει με την Τουρκία αλλά όταν το παρακάνει η Τουρκία, θα την σταματήσουν εκεί που την θέλουν, με οικονομικές κυρώσεις, η Τουρκία είναι οικονομικά απόλυτα εξαρτημένη από την Ευρώπη. Η ερώτηση είναι πλέον πότε ακριβώς θα θεωρήσει η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γερανία, πως έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Η Ελλάδα στο μεταξύ κάνει το απολύτως σωστό, διατηρεί την ψυχραιμία της και κάνει το πρόβλημα από Ελληνοτουρκικό Ευρωπαϊκότουρκικό. Προσωπικά πιστεύω πως ο κόμπος είναι πολύ κοντά στο χτένι και ο Ερντογάν πολύ κοντά στο να χάσει το παιχνίδι.
Αξιότιμε κύριε,τα ερωτήματα σας είναι όπως ένα νόμισμα και έχουν δύο όψεις. Το ερώτημα που είναι πολύ εύκολο να απαντηθεί είναι το αν έχουμε κρίση με την Τουρκία.Με την Τουρκία έχουμε αυξομειούμενη κρίση διαχρονική από τα Σεπτεμβριανά του 1955,τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ κλπ.μέχρι σήμερα,για να μείνουμε στην μεταπολεμική περίοδο.Αν δε δούμε και τις κινήσεις του επιτήδειου ουδέτερου ,όπου ο Σουκρού Σαράτσογλου στην διάρκεια του πολέμου προσπάθησε με κάθε τρόπο να προσαρτήσει τα Δωδεκάνησα κλπ….θα δούμε ότι στην ουσία η κρίση είναι αιώνια και εις του αιώνας των αιώνων. Τούτου δοθέντος η λογική λέει ότι το Έθνος μας πρέπει να έχει σταθερά και αδιαλείπτως αποτρεπτική ισχύ που να “σπάει κόκκαλα” και να υπενθυμίζει στους οπαδούς του φρενοκομείου ότι η Δασκαλοχαρίκλεια άφησε κάμποσους απογόνους σε τούτο τον τόπο. Εν κατακλείδι για να μην μακρυγορούμε για την πατρίδα μας ισχύει η ρήση του Ελευθερίου Βενιζέλου “ντουφέκι και παζάρι”…
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά είναι κάτι σαν τα άλυτα μαθηματικά προβλήματα.΄Οσο και αν προσπαθήσεις να την καταλάβεις ο κύκλος δεν τρετραγωνίζεται.Ο μπαξές έχει απ΄όλα τα άνθη μόνο που κανένα δεν επικρατεί απολύτως και συν τοις άλλοις νάσου μέσα εκεί και μια τεράστια “τσουκνίδα” το κουρδικό ζήτημα.Κάποιοι πίστεψαν στην λεγόμενη “ευρωπαϊκή της προοπτική” χωρίς να δουν βαθειά μέσα στην τουρκική κοινωνία τι γίνεται.Αντί βαθυστοχάστων αναλύσεων ας ακούσουμε τι είπε ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,που σίγουρα κάτι ξέρει για το πως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην γείτονα:” Εάν εφαρμόσουμε την δημοκρατία όπως μας την ζητούν οι Ερωπαίοι,τότε θα διαλυθούμε και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ ” τελεία και παύλα θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς.Η όλη συζήτηση στην χώρα μας ήταν αδικαιολόγητη ,χάσιμο χρόνου(για την υπόλοιπη Ευρώπη ισχύουν διαφορετικοί παράγοντες) και όπως λένε κάποιοι “οφελειμένο” βγήκε ένα μέρος του πολιτικού συστήματος που αντί να επενδύει στην άμυνα της χώρας βρήκε χρήματα για να κάνει ρουσφέτια.Οι περισσότεροι απ΄όσους ανάλωσαν χρόνο για να προσπαθήσουν να καταλάβουν που το πάει η Τουρκία θα πουν ότι η γειτονική μας χώρα ποτέ δεν κάνει “ραντεβού στα τυφλά”. Συνεννοήσεις για τις όποιες κινήσεις της έχουν γίνει σίγουρα ,αλλά επειδή η τακτική της είναι “στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται” κάνει και κανένα τσαλιμάκι να δει αν περνάει και μετά αποσύρεται αθορύβως και παριστάνει το καλό παιδί μέχρι την επόμενη ευκαιρία.Για να γίνει αντιληπτό τι εννοούμε ας πουμε ενα συγκεγκριμένο παράδειγμα.Στην Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με εγκρίση και από τις δύο υπερδυνάμεις ,μην ξεχνάμε ότι ο Αντρέι Γκρομίκο ήδη από τον Φεβρουάριο του 1965 μίλησε για διζωνική λύση στην Κύπρο) ο τουρκικός στρατός άρχισε να καταλαμβάνει “κατά λάθος” και έδαφος των βρετανικών βάσεων. Αυθωρεί και παραχρήμα τους υπενθύμησαν τον εν τω μεταξύ γνωστό χάρτη Κίσιγκερ μαζί με μερικές ριπές πολυβόλων και τα παιδιά ζήτησαν συγνώμη και έμειναν στα προσυμφωνημένα….Υπάρχει βέβαι και η ρήση ότι η στάμνα πάει πολλές φορές την βρύση και κάποια φορά σπάζει,για να δούμε αν ήλθε η ώρα της…Για τους διάφορους μεσολαβητές ισχύει αυτό που είπε ο Εθνάρχης.Η χώρα μας αφού “έχει κάνει τα μαθήματα της” στην άμυνα,και εφαρμόζει στην διπλωματία αυτό που λέει μια μαντινάδα του τόπου μας “ζωή δεν είναι να ξυπνάς ,να τρως να θέτεις πάλι,ζωή είναι νάσαι ξυπνητός ,όντε κοιμούνται οι άλλοι”τότε μπορεί να συνομιλεί και με τον βελζεβούλ(έξω πό δω) . Υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κανείς δεν θα θα έχει την δυνατότητα να της πουλήσει λουβάνες που λένε και στην Κύπρο…Με εκτίμηση