ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πολιτικό επίτευγμα του 20ου αιώνα -η Ε.Ε.- κινδυνεύει από την ασημαντότητα των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης. Ενώ ξεκίνησε από μεγάλου διαμετρήματος ιστορικές προσωπικότητες (Ντε Γκολ, Αντενάουερ κ.ά.), σήμερα, με τη συνεχή διεύρυνση (και όχι την αναγκαία εμβάθυνσή της Ε.Ε.) το εγχείρημα έχει καταντήσει, ειδικότερα την περίοδο της μεγάλης οικονομικης κρίσης (2008-2018), προβληματικό!
ΕΤΣΙ, σωστά μεν η ΕΕ των 27, στο τέλος του Γενάρη ’20, μετά από 3½ χρόνια διαπραγματεύσεων, κατέληξε σε συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο για οριστική έξοδο της χώρας από την Eνωση. Oμως, ήταν λάθος της που τη δέχτηκε, διότι, αποχώρηση μετά από 47 χρόνια παραμονής μάλλον επιπολαιότητα δείχνει!
ΟΡΘΑ επίσης προσπάθησε η Ε.Ε. να βρει μια βιώσιμη λύση, άσχετα αν η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου δεν την ήθελε. Και δεν την ήθελε διότι οι Εγγλέζοι αποσκοπούν μόνο στα συμφέροντά τους. Η “ευρωπαϊκή συνείδηση” και η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι άγνωστες έννοιες για τη γηραιά Αλβιώνα.
ΠΙΘΑΝΟΝ, να πρέπει η Ε.Ε. να δημιουργήσει για το μέλλον μια στενή σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο, ως γειτονική χώρα: έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλο, έστω και σαν “άσπονδοι φίλοι”. Και ιστορικά και γεωγραφικά.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Ενωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαλυθεί ως ιδέα, αντίληψη και πρακτική. Εστω κι αν, με το Brexit χάνει έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες της. Τώρα μένουν μόνο Γαλλία και Γερμανία να διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Και δεν θα είναι το ίδιο.
ΟΙ ΕΙΚΟΣΙΕΦΤΑ (27) έμειναν ενωμένοι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τη Βρετανία, προς απογοήτευση του Λονδίνου που περίμενε να βρει “συνοδοιπόρους” στην έξοδό του! Ετσι, η συζήτηση για την αποχώρηση κι άλλων χωρών από το ευρωπαϊκό μπλοκ έχει εξαλειφθεί.
ΤΟ BREXIT είναι μια ήττα για όλους: για το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά και για τη θέση της Βρετανίας στον κόσμο (εξασθενημένη). Φυσικά και για τα αμερικανικά συμφέροντα (απομονωτισμός) δεδομένου ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν ως “δούρειο ίππο” τη Βρετανία στην Ε.Ε., κατά παλαιότερη εκτίμηση του στρατηγού Ντε Γκόλ!
ΑΠΛΑ, από προχθές η Ε.Ε. θα έχει προς ανατολάς της μια “γείτονα” χώρα, το Η.Β., ερμητικά κλειστή στον εαυτό της -και άρα ρέπουσα προς τον σωβινισμό, ενώ προς δυσμάς ήδη έχει την Τουρκία, μια άλλη χώρα εξαιρετικά σωβινιστική και αναθεωρητική (ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), με κίνδυνο σύρραξης με μέλη της, αφού θα παρενοχλεί συνεχώς Κύπρο και Ελλάδα, με στόχο τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Μεσογείου και του Αιγαίου.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ θα δείξει, αν το Ηνωμένο Βασίλειο είχε “δίκαιο” που αποχώρησε από την Ε.Ε., ή η Ε.Ε. που είπε “ναι” στο Brexit.
