Τίτλος αγωνιώδης σε αθηναϊκή εφηµερίδα(*)
Νοέµβρης στις 25 ηµέρες του. Αφιερωµένη η µέρα της Μεγαλοµάρτυρα Αικατερίνης, για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών!
Από τη δυσάρεστη αίσθηση που αποπνέουν τα ζοφερά στοιχεία που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, µόνο σταχυολογώ µερικά. Μερικά µόνο.
Η ανησυχία, η έντονη ανησυχία, ο σκεπτικισµός, η αγωνία εκφρασµένα. «Η µία στις τρεις Ευρωπαίες, το 30,7%, δηλαδή 50 εκατοµµύρια(!) γυναίκες, έχει γνωρίσει σωµατική, ψυχολογική, σεξουαλική βία ή σχετικές απειλές στη ζωή της από συντρόφους ή τρίτα πρόσωπα, και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί την τελευταία δεκαετία».
Είναι γνωστή η κοινωνική παθογένεια, πράγµατι τα χρόνια αυτά, και η οξύτητά της, διαβρωτική.
«Στην Ελλάδα, τέτοια βία από οποιονδήποτε δράστη έχει γνωρίσει το 36,5% των γυναικών: ένα 18,4% σωµατική βία και απειλές και ένα 18,1% σεξουαλική βία, µε τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς µέσους όρους να βρίσκονται στο 13,5% και 17%».
Τα νούµερα έχουν τον ρεαλιστικό απογοητευτικό λόγο…
«Σχεδόν 50 εκατοµµύρια άνδρες κατηγορούµενοι, δήλωσαν πως δεν ήταν βιασµός, αφού είχαν τη συναίνεση της συζύγου τους!»
Κι αυτό το εξωφρενικό, ειπώθηκε!
«Η κοινωνία πλαισιώνει τη βία µε δύο βασικές έννοιες που βαρύνουν τις γυναίκες: Ντροπή και ενοχή. Κι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουµε. ∆εν αρκεί η νοµοθεσία, πρέπει να εφαρµόζεται και πρέπει να γίνει γνωστό ότι υπάρχει, γιατί πολλές φορές, οι γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα πλαίσιο προστασίας τους».
Ναι, αυτή η θλιβερή διαπίστωση έχει τονιστεί ξανά.
«Πολλές γυναίκες, δυστυχώς δεν θα µιλήσουν ποτέ για τις οδυνηρές εµπειρίες τους, φοβούµενες ότι δεν θα τις πάρουν στα σοβαρά ή θα τις κάνουν να ντρέπονται. Αλλά είναι ενθαρρυντικό πως έχουµε βήµατα, έχουµε Me too που έσπασε τη σιωπή και έχουµε και την υπόθεση Πελικό, που έφερε στο προσκήνιο µια εξαιρετική διεκδίκηση, «να αλλάξει στρατόπεδο η ντροπή».
Ασφαλώς. Ποιος πρέπει να ντρέπεται;
Το θύµα ή ο θύτης;
«Ωστόσο ένας παράγοντας που έχει παίξει ρόλο στην επιδείνωση του φαινοµένου είναι οι µισογύνικες αντιλήψεις που επικρατούν στα κοινωνικά δίκτυα και την κοινωνία, όπως επισηµαίνει η Καρλίν Σίλε.»
«Η βία στηρίζεται στον έλεγχο, την κυριαρχία και τη δοµική ανισότητα και σχετίζεται άµεσα µε την άνιση κατανοµή της εξουσίας ανάµεσα στα φύλα. Και αυτό που βλέπουµε τώρα είναι οι καµπάνιες στο διαδίκτυο που γελοιοποιούν τις γυναίκες και τις διεκδικήσεις τους έχοντας εκατοµµύρια ακόλουθους. Αυτή η σεξιστική ρητορική και συµπεριφορά από τα κοινωνικά δίκτυα, διαποτίζει την κοινωνία».
Έτσι είναι δυστυχώς, η ευκολία που «υιοθετούν» τις αρνητικές κρίσεις, τη χλεύη, την κακότητα στη θέση της αλληλεγγύης, της συµπόνοιας, του σεβασµού.
