Ε κερατά αθότυρε!

Εκιά ψηλά στις Σφακιανές μαδάρες με τα πολλά μιτάτα και τα πολλά όρνια έκανε την φαμεγική του ο τροζοδημητρός ο αναμαζοξιάρης στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Τέλη τ’ Αυγούστου ήτανε, όταν φόρτωσε ο τυροκόμος στο μουλάρι από το μιτάτο, αθοτύρους και τυριά και το έδωκε στον Δημητρό να το κατεβάσει στο χωριό.
Ο κατσικόδρομος από το μιτάτο στο χωριό ήταν κατηφορικός κ κακοτράχαλος κ το μουλάρι φρενάριζε συνεχώς με τα μπροστνά του πόδια για να μην τσουρογκρεμιστεί στα χάλαρα τση ξερομαδάρας!!
Ο κουζουλός ο Δημητρός αντί να το τραβάει από το χαλινάρι και να το συργουλεύει να πηγαίνει λάου λάου… το κοπάνιζε με μανία από πίσω με την στραβοκατσούνα του.. γκαμώντας φωναχτά την τύχη του, κ τον γέρο τυροκόμο
-Σε κερατά μιαρό… σε μη σε δώσου του γέροντοδιαόλου… σε μωρέ ψωφομούλαρο… και να κατσουνιές στα καπούλια.
Δεν άντεξε για πολύ το έρμο το ζωντανό τση ραβδές κ το φορτίο… κάπου μπέρδεψαν κ οι κοφίνες με τα τυροκομικά, ανάμεσα σε ασφεντάμους και κυπαρισέδες.. τούπεξε 5-6 γερές κατσουνιές για να ξεφρακάρει… και νάσου το ανάσκελα με τα πόδια ψηλά στον αέρα.
Αθοτύροι κ τυριά άρχισαν να κατρακυλούν στο χάλαρο, και το τροζοκόπελο αντί να τρέξει να τ’ αναμαζώξει και να σηκώσει το μουλάρι ανέβηκε σε ένα χάρακα και τα έκανε χάζι.
– Ε κερατά αθότυρε τζιρίτα… κι εφαέ σε ο τύρος… ακούστηκε να λέει χασκογελώντας
Μεγάλο πράμα ο νους τ’ αθρώπου παιδιά μου, έλεγε ο πατέρας μου…!!!