Ε, όχι κι έτσι

Επειδή παρακολουθώντας τον πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο στην πορεία προς τις εκλογές έχω µία τάση για ίλιγγο, οφείλω να καταθέσω την άποψη µου για ένα φαινόµενο το οποίο είναι άκρως επικίνδυνο.
Θα τοποθετηθώ επί του συνόλου των κοµµάτων, που κάνουν αγώνα, άλλα να κερδίσουν και κάποια άλλα να µη χάσουν ούτε δείγµα ψήφου από την κάλπη.
Έχει απλωθεί ως κρεβατίνα, η θεωρία περί χάους και φόβου, πάνω από τους πολίτες ψηφοφόρους. Ακούς να µιλάνε τους εµπλεκόµενους µε την ψηφοθηρία, βουλευτές, υπουργούς, υποψήφιους, ΟΧΙ ΟΛΟΙ, για µία καταστροφή που θα έρθει αν χάσει το κόµµα τους, αν µειωθούν τα ποσοστά τους, αν αποδυναµωθεί η όποια ισχύς υπάρχει, σε βαθµό τέτοιο, που αν παρακολουθείς επισταµένως, θα αισθανθείς λίγο πριν τη 2α Παρουσία ή την επέλαση του Αρµαγεδδώνος.
Χαλαρώστε… Ξεχνάτε, µάλλον, πως οι πολίτες δεν έχουν καµία σχέση µε την ηττοπάθεια ή το Σύνδροµο του Ελσίνκι. ∆εν χειρουργούνται οι πολίτες, οι Έλληνες, µήτε είναι στην κλίνη του Προκρούστη. Συµµετέχουν στην προσπάθεια πλήρους ανάνηψης της χώρας.
Οπότε δε συµφέρει κανέναν ηγέτη ή στρατιώτη του, να δηµιουργήσει τάγµατα ανεπιθύµητων ή φοβισµένων ψηφοφόρων. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το µόνο που θα συµβεί και είναι νοµοτελειακό αυτό που θα συµβεί, είναι η άνοδος του µαύρου, όποια απόχρωση και σε όποιους τόνους του µαύρου κι αν το θελήσουν οι ψηφοφόροι.
Οπότε χαλαρώστε άπαντες. Παλιοί και νέοι…