Μια ανάμνηση. Μια αίσθηση. Μια ιδέα. Μια εικόνα. Οποιαδήποτε εκδοχή από αυτές όταν σχετίζεται με την άνοιξη, δεν μπορεί παρά να είναι έντονη. Οι αισθήσεις σαν να διαστέλλονται αυτούς τους μήνες. Η Γη ξυπνά και μαζί της οι επιθυμίες και τα όνειρα.
Σπουδαστές από τη Λέσχη Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων (ΛΕΦΚΙ) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των “διαδρομών” για να “φωτογραφίσουν” τη “δική τους” άνοιξη. Για να κάνουν εικόνα, προσωπικά βιώματα, αισθήσεις και σκέψεις που είναι ταυτισμένα με αυτή την εποχή.
Εαρινά “κλικ” φωτίζουν την “καρδιά” των “διαδρομών”…
Ένα φωτεινό “Χάπι”
Το πιο χρωματιστό, μοσχομυριστό, φωτεινό, Χάπι είναι η άνοιξη. Ένα αισθητηριακό ταξίδι, όπου τα μάτια βλέπουν το μπλε της Ελλάδας, το πράσινο με χρωματιστές πιτσιλιές των λουλουδιών. Μυρίζουν χορτάρι, λουλουδίλα, φρεσκάδα.
Ακούν χορωδίες από πουλάκια, μικρά χαλαρά, ήρεμα κυματάκια.
Ένα δροσερό, απολαυστικό αεράκι μαζί με την γλυκιά εκτυφλωτική ζεστασιά του ήλιου, αγγίζουν το δέρμα.
Η γεύση της φράουλας, του κερασιού, του παγωμένου καφέ.
Η γλυκιά, παιδική αναμονή του καλοκαιριού που έχει συνδεθεί με παιχνίδι, ανεμελιά, με απελευθέρωση και ονειροπόληση.
Ένα αισθητηριακό Happy η ίδια η Άνοιξη. Μακάρι, όταν δεν την βρίσκω, να μπορώ να τη φτιάχνω. Άνοιξη μπορεί να έχει κάθε εποχή, μου είπαν…
«Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά της
ἀπὸ τὸ χρῶμα του τὸ κάθε λουλούδι
ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι
ἀπ’ τ’ ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε φιλὶ»
(απόσπασμα από “Αστεροσκοπείο” του Μ. Σαχτούρη)
Κορίνα Κ. Γαρεδάκη
Χορός αισθήσεων
Η άνοιξη, μ’ έναν μαγικό τρόπο εμφανίζεται στο ουράνιο τόξο της τελευταίας χειμερινής βροχής. Έχει πολλή δουλειά να κάνει. Θα τα φροντίσει όλα. Πρώτα θα ξεκουράσει τις μεγάλες νύχτες, οι οποίες θα δουλεύουν όλο και λιγότερο κάθε μέρα. Έπειτα θα συνεννοηθεί με τον καιρό. Θα παρακινήσει όλα τα καιρικά φαινόμενα να χορέψουν δυνατά πιασμένα χέρι χέρι. Τη φασαρία του χορού θα ακούσουν τα χελιδόνια που με τη σειρά τους θα πετάξουν παντού για να διαδώσουν το μήνυμα ότι η άνοιξη έχει έρθει. Ζουζούνια, φυτά και κάθε λογής ζωντανοί οργανισμοί, παρασυρόμενα από τη γύρη, τις ορμόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές, θα διαδώσουν το μήνυμα της ισορροπίας που προκύπτει μέσα από το χάος της διαφορετικότητας. Τα μυστικά αυτής της ισορροπίας: Η συνεργασία, η αρμονική συνύπαρξη και η συμβιωτική αλληλεπίδραση. Κάθε Μάρτη η άνοιξη δίνει μια επιμορφωτική παράσταση –παραβολή για το ποια θα έπρεπε να είναι η σχέση των ανθρώπων μεταξύ τους, η σχέση των ανθρώπων με τη φύση. Κανείς μας δεν δίνει σημασία. Θα μας νοιάξει μόνο εκείνον τον Μάρτη που δε θα έρθουν τα χελιδόνια. Πάντως στην εκκλησία του Αγίου Τίτου τα περιστέρια σηκώθηκαν και φέτος να υποδεχτούν τους φτερωτούς αγγελιοφόρους για την εαρινή παράσταση. Εμείς;
Γιώργος Τανανάκης
Η εποχή που η ελπίδα αναγεννάται
Λίγα λουλούδια της άνοιξης πάντα κάνουν πιο όμορφη και ευωδιαστή τη διαδρομή της καθημερινότητας. Γεμίζουν την ψυχή με ελπίδα και χαρά. Δίνουν ώθηση μέσα μας στη πιο κατάλληλη εποχή για νέους στόχους, νέους έρωτες νέες διαπραγματεύσεις. Είναι η εποχή που η ελπίδα αναγεννάται ξανά μετά το λήθαργο του χειμώνα. Είναι η εποχή που όλες οι αισθήσεις αρχίζουν ξανά να εργάζονται στα μέγιστα. Χρώματα, αρώματα, παιδικές φωνές και παρουσίες κάνουν έντονα ευχάριστη πια τη κάθε μέρα με τα γέλια, τα παιχνίδια, την ανεμελιά της όμορφης νιότης. Είναι η εποχή που η διάθεση είναι πάντα πιο έντονη για να βελτιώσουμε κομμάτια του εαυτού μας είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά και να επικοινωνήσουμε περισσότερο με τους γύρω μας. Είναι η στιγμή που μεγάλα όνειρα, μεγάλες προσδοκίες συχνά πυκνά δεν συνάδουν με την αισιοδοξία της εποχής και δεν δύναται να πραγματοποιηθούν.
Μα πάντα θα υπάρχει μια επόμενη Άνοιξη να μας περιμένει.
Μαρία Λεδάκη
«…δεν χωράει η πίκρα μέσα στο φως»
Άνοιξη…
Πόσο σκεφτόταν την άνοιξη εκείνη τη στιγμή
την Άνοιξη του ’22, που τον είχε αγκαλιά και δεν την ένοιαζε τίποτα άλλο.
Που ένιωθε ότι μαζί με τα λουλούδια άνθιζε και η ίδια, άνθιζε η καρδιά της.
Και τώρα Άνοιξη ήταν…
Αλλά δεν έβλεπε λουλούδια πουθενά.
Η μελαγχολία είχε μαράνει τα λουλούδια της καρδιάς της και έδινε μάχη να κρατήσει την ελπίδα της ότι οι ρίζες θα ξαναέβγαζαν, τα άνθη τους κι ο έρωτας θα ξαναζωντάνευε!
Είχε χαθεί στις σκέψεις της για να μην ακούει τον θόρυβο της σιωπής τους.
Αυτός όμως την χάζευε και σκεφτόταν ότι ήταν το πιο όμορφο λουλούδι.
Και τα λουλούδια ανθίζουν ξεπερνώντας και τον πιο δύσκολο χειμώνα!
«Αυτό είναι !» Είπε σπάζοντας την σιωπή!
«Ήταν απλά ένας δύσκολος χειμώνας!
Όμως τώρα είναι Άνοιξη και τα χιόνια θα λιώσουν!»
Τα μάτια του έλαμψαν από ελπίδα!
Και ένα ηλιοτρόπιο άνθισε στην καρδιά της!
«Είναι άνοιξη πια, δεν χωράει η πίκρα μέσα στο φως».
(απόσπασμα από το ποίημα “Σταγόνες φωτός και βροχής” του Γιάννη Ρίτσου).
Νίνα Τσιπέλη
«Γίνε ένα μαζί της»
Η Άνοιξη είναι μια όμορφη εποχή γεμάτη από χρώματα κ αρώματα.. Άνοιξε το παράθυρο σου κοίταξε το λαμπερό ήλιο, το καθαρό ουρανό… Ζήσε την, απολαυσέ την γίνε ένα μαζί της. Άκουσε το κελάηδισμα των πουλιών… Είναι η εποχή της αναγέννησης, η εποχή που η φύση μεταμορφώνεται σε ένα ξέφρενο πάρτι από ήχους, χρώματα κ μυρωδιές… Είναι μια νότα αισιοδοξίας που μας φτιάχνει τη διάθεση, μας γεμίζει όνειρα κ όρεξη για τη ζωή… Η άνοιξη είναι μοιραία κ απολαυστική, είναι χαρά αλλά και λύπη, είναι θάνατος αλλά και ζωή… Είναι Σταύρωση αλλά και Ανάσταση… Η Άνοιξη φέρνει ευτυχία στους ανθρώπους που γεμίζει τη ψυχή και την καρδιά τους… «Άνοιξη αν δεν υπήρχε, έπρεπε να δημιουργηθεί».
Έλενα Σγουράκη
«Κάθε φορά, μετά από κάθε χειμώνα, θα έρχεται»
Πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί πότε θα έρθει.
Πότε η θλίψη θα μετουσιωθεί σε χαρά.
Πότε η μοναξιά θα μετατραπεί σε γέλια φίλων.
Πότε ο φόβος θα γίνει κίνητρο και τόλμη.
Μα πόσες φορές δεν ένιωσες την καταιγίδα, τα πυκνά σύννεφα, δεν μύρισες το νωπό και σαπισμένο χώμα σου.
Υπήρξαν όμως άλλες τόσες φορές που το χώμα αυτό έγινε εύφορο και πάνω του άνθισαν λουλούδια, γεμίζοντας χρώμα την ζωή σου. Που αισθάνθηκες την ομορφιά.
Πλέον το ξέρεις. ‘Όπως στην φύση έτσι και στην ζωή, κάθε φορά, μετά από κάθε χειμώνα, θα έρχεται.
Αιμιλία Κανιαδάκη
Ενθύμιο ζωής
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Έχει έρθει η ώρα να σηκωθώ. Ανοίγω τα παντζούρια και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Άνοιξη! Ο ήλιος έχει αρχίσει ήδη να ξεπροβάλλει δειλά… Ήρθε επιτέλους! Η εποχή της αναγέννησης, της δημιουργίας, της αισιοδοξίας, των ήχων, των χρωμάτων και των μυρωδιών! Όλους μας εμπνέει και μας αναδρανεί η άνοιξη είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα. Μας παρακινεί στο να βάλουμε στόχους, από έναν μικρό όπως είναι μια μακρινή εξόρμηση έως και κάποιον πιο προσωπικό και μακροπρόθεσμο στόχο.
Έτσι και εμείς μια μεγάλη ομάδα ατόμων αποφασίσαμε στις 11 Απριλίου του 2021 να διασχίσουμε το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης. Εκείνη την άνοιξη είχαμε ιδιαίτερα την ανάγκη για την πραγματοποίηση τέτοιων στόχων καθώς ο χειμώνας που μόλις είχε περάσει ήταν εν καιρώ καραντίνας. Όλοι μας διψούσαμε για οξυγόνο, εικόνες, ζωντάνια και κίνηση τα οποία τα λάβαμε και με το παραπάνω σε αυτή μας την διαδρομή.
Μου αρέσει να κρατάω ενθύμια από την ζωή! Έτσι κράτησα λίγο άνοιξη για πάντα!
Κατερίνα Βασιλομιχελάκη
Άνοιξη χωρίς λόγια
Δέσποινα Γκινόγλου
