Οι μέρες περνούν εφιαλτικές για την ανθρωπότητα, αλλά ο ήλιος την πορεία του δεν την αλλάζει. 20 Μαρτίου γιορτάζει και θα γιορτάσει την Ισημερία αυτή με όλην της την μεγαλοπρέπεια. Αν κι οι σημερινοί Έλληνες ουδέν γνωρίζουν για Ισημερίες κι Ηλιοστάσια, οι αρχαίοι λαοί παρακολουθώντας την από αιώνες πορεία του, τον γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς.
2022 εποχή βασιλείας των στρεβλών κι άνομων, εποχή της πλάνης και της παραπληροφόρησης, αλλά τα ουράνια δεν αλλάζουν την καθημερινή τους πορεία, παρότι ένας διαμεσολαβητής του θανάτου κορωνοϊός κι ένας διπρόσωπος πόλεμος επιβουλεύονται ελευθερίες και κεκτημένα. Είκοσι Μαρτίου 2022 η πρώτη μέρα της ανοίξεως. Η Δήμητρα στολίζει τη γη με ανθούς και πρασινάδες για να υποδεχτεί την Περσεφόνη από τα παλάτια του Πλούτωνα. Κι όμως μια ανθρωπότητα δέσμια στις απαιτήσεις της Νέας Τάξης, ζει τα απρόσμενα. Μασκαρεμένα πρόσωπα και πληροφορίες που τρελαίνουν, με τον καιρό, που δεν ξέρει τι του γίνεται. Παγωνιά μέσα κι έξω κι ένας πόλεμος διαμεσολαβητής των μεγάλων συμφερόντων, ανθρώπων, που ποτέ δεν αγάπησαν τον κόσμο. Αν και παγωμένη η μάνα γη γιορτάζει. Η Δήμητρα, μια μάνα που υποδέχεται την κόρη της Περσεφόνη. Ας εορτάσουμε μαζί της κι ας είναι μαύρη η καρδιά μας.
Η μεγάλη γιορτή των Ισημεριών ήταν σημείο αναφοράς των πολιτισμένων κοινωνιών από τα πανάρχαια χρόνια. Η μέρα νικάει τη νύχτα, το φως θριαμβεύει του σκότους, η ζωή νικάει τον θάνατο. Η φύση, η μεγάλη μας μάνα αναγεννιέται, ανασταίνεται και μαζί της ανασταίνεται κι η ελπίδα. Αρχικά ο εορτασμός της Εαρινής Ισημερίας σχετιζόταν με την έλευση του νέου έτους. Ήταν η πρωτοχρονιά τους και τη γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς. Ο ήλιος (ο δημιουργός της επαναλαμβανόμενης παρέλασης των εποχών) στη διάρκεια της Άνοιξης βρίσκεται πάνω από τον Ισημερινό της γης και διανέμει ακριβοδίκαια τις ζωογόνες ακτίνες του και στα δύο ημισφαίρια. Μέρα και νύχτα ίσες. Οι αρχαίοι Έλληνες, μύστες που μελετούσαν και γνώριζαν τις θείες λειτουργίες της φύσεως, αυτές τις μέρες τελούσαν επίσημες τελετές για την αποκάλυψη των θείων μυστικών που κρατάει φιλόστοργα κρυμμένα στα βάθη της.
Οι Ορφικοί γιόρταζαν κατά την Εαρινή Ισημερία τον θάνατο του Διόνυσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέννηση από την φύση του Ολυμπίου Διός.
Ο Θείος Ορφέας αποκαλούσε την Εαρινή Ισημερία Θεία Νύμφη που κατέρχεται από τον ουρανό στη γη κάθε χρόνο, για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη. Αυτό το θαύμα του ηλίου και τη συμμετοχή του στην αναγέννηση της φύσεως, γιόρταζαν σε όλες τις πολυθεϊστικές κοινωνίες. Για τους Αιγυπτίους ήταν ο Όσιρις, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες ο Δίας, ή Απόλλων ή Φοίβος ή Διόνυσος. Ανεξάρτητα όμως με το όνομά του, οι αρχαίοι καθιέρωσαν για τον ήλιο πολλές εορτές. Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού της πατρώας μας παράδοσης από πολιτικές και θρησκείες, η Εαρινή Ισημερία κρυμμένη πίσω από διάφορα ονόματα εορτάζεται παντού: Σαν παγκόσμια ημέρα του πολίτη, σαν γιορτή της Μητέρας, σαν ημέρα κοσμολογίας ή σαν Ανάσταση εκ νεκρών. Σήμερα σε πολλούς Ιερούς τόπους της Ελλάδος οι Έλληνες εορτάζουν φανερά πια, με διάφορες ιεροπραξίες, τη νίκη του ήλιου και την αναγέννηση της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ». Εμείς ας υψώσουμε σήμερα τα μάτια κι ας ατενίσουμε το φως το αληθινό. Γυμνόποδες ας ακουμπήσουμε το χώμα, να αγγίξουμε τη σάρκα της μάνας γης, να θυμηθούμε ότι είμαστε δικά της παιδιά. Και ενδεδυμένοι φως ελληνικό ας αναφωνήσουμε:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ ΓΑΙΑ.
