Ι. -Ο ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ αγωγός East-Med (φωτ.) που αφορά άμεσα γεωπολιτικά και οικονομικά την Κρήτη, σχεδιάζεται σχεδόν επί μία δεκαετία (2011). Με την υπογραφή του, έχουμε τη σημαντικότερη πολιτική εξέλιξη στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Η ΜΕ γοργούς ρυθμούς επίσπευση της υπογραφής της συμφωνίας υπαγορεύθηκε από την απόφαση της Aγκυρας να… υποχρεώσει τη Λιβύη στη συνυπογραφή για τη -“γεωγραφικά γελοία” (κατά τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη)- ενοποίηση των υποτιθέμενων ΑΟΖ δύο χωρών τόσο απομακρυσμένων μεταξύ τους! Η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, ούτως ή άλλως, δημιούργησε πρόβλημα στην περιοχή: τόσο για το ότι πρόκειται για μια πρωτοφανή στα διεθνή περί ΑΟΖ ενέργεια, όσο και γιατί νομικά -σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο- είναι παράνομη αφού καταπατεί δικαιώματα ενδιάμεσων κυρίαρχων κρατών (Ελλάδα-Κύπρος).
ΕΙΝΑΙ προφανές πως μοναδικός στόχος της ενέργειας Τουρκίας-Λιβύης είναι να ενισχύσει τα «επιχειρήματα» της Τουρκίας ότι της ανήκει ολόκληρη(!) η Ν.Α Μεσόγειος, αφού έτσι με μια μονοκοντυλιά καταργεί τα ελληνικά νησιά για τα οποία η Τουρκία ισχυρίζεται πως δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ. Κι όλα αυτά υπό την απειλή ότι όποιος τολμήσει να κάνει έρευνες στην “έτσι-θέλω” περιοχή της Τουρκίας, θα ’χει να κάνει με τον στόλο και την αεροπορία της! Δηλαδή, ο διεθνής τσαμπουκάς σε όλο του το μεγαλείο, από μια “σύμμαχο” χώρα του ΝΑΤΟ που θέλει να λέγεται και… ευρωπαϊκή!
ΙΙ.-ΑΝΤΙΘΕΤΑ, η υπογραφή της συμφωνίας ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ (αγωγός “East-Med”), ικανοποίησε την Ε.Ε. που χρηματοδοτεί τις μελέτες για την κατασκευή του έργου, αλλά και τις ΗΠΑ (με επαμφοτερίζουσα τη στάση του “απρόβλεπτου” Τράμπ). Επίσης, τη Ρωσία καθώς και τις μη φανατικά ριζοσπαστικές αραβικές χώρες που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον “κυρίαρχο” ρόλο που επιφυλάσσει στον εαυτό της η Τουρκία σχετικά με το Ισλάμ στη Μεσόγειο. Η ΜΕ τον συνήθη τρόπο αντίδραση της Τουρκίας στο εγχείρημα των τριών χωρών (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ), του εκφοβισμού δηλαδή, μάλλον δείχνει να της δημιουργείται τεράστιο πρόβλημα. Στη διεθνή πολιτική σκηνή κερδίζει αυτός που δημιουργεί γερές συμμαχίες, όχι αυτός που απειλεί και απομονώνεται.
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ του EastMed, διαμηνύεται ξεκάθαρα προς την Αγκυρα ότι τα κράτη της περιοχής συνεργάζονται μεταξύ τους, και πως αν η Τουρκία επιλέγει την “απομόνωση” βασιζόμενη στη στρατιωτική της ισχύ, αυτό δεν σημαίνει πως οι άλλοι θα ακολουθήσουν το δικό της “δίκαιο”: Υπάρχουν οι διεθνείς κανόνες δικαίου που υπερισχύουν και εφαρμόζονται – έστω κι αν η Τουρκία δεν τους αποδέχεται. ΙΙΙ.
-ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ προσφυγής στη Χάγη Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, μια υπογραφή κοινού συνυποσχετικού θα πρέπει εκ των προτέρων να είναι ισοβαρής. Οχι ετεροβαρής – κάτι που θα επιδιώξει οπωσδήποτε η Τουρκία, ώστε ούτως ή άλλως να βγει κερδισμένη. Στο συνυποσχετικό θα πρέπει να υπάρχουν αμοιβαίες συναντιλήψεις βασισμένες μόνο στο διεθνές δίκαιο.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν μπορεί να επιφυλάσσει στον εαυτό της το ρόλο του “κυρίαρχου” του παιχνιδιού στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και μάλιστα επιθετικά προσβάλλοντας κυριαρχικά δικαιώματα άλλων χωρών (Κύπρος-Ελλάδα). Ζούμε στον 21ο αιώνα και όχι στον Μεσαίωνα.
