Εχει πολλά να μας δώσει

Σήμαναν οι καμπάνες για τα σπερνά και τις Παρακλήσεις και αξιωθήκαμε να την εορτάσουμε και φέτος.
Χαρούμενες είναι οι καρδιές μας Παναγία μας, γιατί, όπως ο Μονογενής σου Υιός ανελήφθη στους ουρανούς, αλλά είναι πάντοτε ανάμεσά μας «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20), έτσι κι εσύ, παρά τη «ενδόξω Κοιμήσει σου», δεν μας εγκαταλείπεις: «Εν τη Κοιμήσει, τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε». Αυτό είναι μια βεβαιότητα και όχι ένα απλό τροπάριο για τις όμορφες καρδιές. Καρδιές πληγωμένες, χαραγμένες με το αλέτρι του πόνου, αλλά όρθιες με αβασίλευτα τα μάτια της ψυχής και του σώματος στραμμένα σε Σένα Παναγία μας. Σε νιώθουν κοντά τους και μάλιστα πιο κοντά όσο οι φίλοι και αγαπημένοι, οι “αδελφοί” και κοντινοί που έφυγαν από κοντά τους και απέστρεψαν τα, κάποτε γελαστά, πρόσωπά τους απ’ αυτούς. Είναι η μοίρα του Υιού Σου και όσων πιστά τον ακολούθησαν (Ιωανν. 15, 20). Η Παναγία δεν εγκαταλείπει όσους καταφεύγουν σ’ αυτήν και μάλιστα κανείς απ’ αυτούς δεν έφυγε ταπεινωμένος ή περιφρονημένος, ούτε και χωρίς την προσήκουσα αποζημίωση: «ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως». Ελάτε μετά σε μας και δείτε πόσοι και πόσοι αρνούμαστε τους άλλους. Αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από τους άλλους και μάλιστα από εκείνους που είχαμε εισπράξει αγάπη, ελπίδα, κουράγιο και την όποια βοήθεια. Που στάθηκαν κοντά μας με ταπείνωση, υπομονή, ανεξικακία και πολλή φιλανθρωπία… Με το να μη μας εγκαταλείπει η Παναγία αισθανόμαστε δίπλα μας έναν φύλακα, μια σιγουριά, ένα στήριγμα και συμψάλλουμε με τον θείον υμνωδόν «οι ελπίδα και στήριγμα. Και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε…». Μπορεί να αποκτούμε φίλους και συνοδοιπόρους στη ζωή, μα ξαφνικά και αναίτια με το πρώτο κέλευσμα του διαβόλου φεύγουν από κοντά μας. Και το ξέρει η Παναγία αυτό. Και το βλέπει και ακούει τους στεναγμούς της καρδιάς. Και λυπάται για τους αποστάτες και αρνητές και αποστρέφει το Πρόσωπό της απ’ αυτούς. Το αποστρέφει αποκλειστικά και μόνο από βδελυγμία και αγανάκτηση. Αλήθεια, αυτό το συνειδητοποίησαν όσοι αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τους συνανθρώπους τους; Συνειδητοποίησαν ότι αυτούς που εκείνοι αποστρέφονται τους αγκαλιάζει η Παναγία, ενώ οι ίδιοι εισπράττουν τη δίκαιη αποστροφή της; Εκείνη, η οποία εγέννησε την Αγάπη – Χριστό αγκαλιάζει τους ανθρώπους της αγάπης. Το ξέρω ότι ζούμε σε μια πειρασμική εποχή που ο ιός της “παγκοσμιοποίησης” έχει προσβάλει τους πάντας. Έχει αλλοιώσει τους πάντας. Έχει αποκοιμίσει τους πάντας. Έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Βλέπει κανείς ανθρώπους που κάποτε υπεράσπιζαν πίστη, πατρίδα, οικογένεια, ιδανικά. Που είχαν κάποια ευαισθησία, κάποια ανθρωπιά, σήμερα να έχουν ριζικά αλλάξει. Προπύργια πίστεως να γκρεμίζονται και οι φρουροί τους και οι φύλακές τους να παραδίνονται αμαχητί στη «νέα τάξη πραγμάτων» γενόμενοι όργανα, ίσως χωρίς να το ξέρουν, του σατανά. Έτσι τους βλέπουμε να αποστρέφουν το πρόσωπό τους σε όποιον δεν είναι “δικός” τους. Και δεν φθάνει μόνον αυτό, αλλά και τον πολεμούν. Κατά άλλα τα έχουν καλά με την Παναγία! Κατά τα άλλα θα πάνε στα (μεγάλα) πανηγύρια της!!! Ίσως και να νηστέψουν το 15ήμερο! Καλύτερα να νήστευαν τις κακίες και τα πάθη τους. Τη γλώσσα και τη νοσηρή φαντασία τους. Μια φαντασία που βλέπει “αμαρτία” στην αγιότητα και “αγιότητα” στην αμαρτία! Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για τον άνθρωπο από την αρρωστημένη φαντασία του. Για τους περισσότερους απ’ αυτούς είναι δευτέρα φύση, ένας τρομερός και αχόρταγος δυνάστης. Αν δεν προλάβεις και προλαβαίνεις μόνο, όταν έχεις ταπείνωση, θα σε δυναστεύει αυτό το τέρας μέχρι τέλους της ζωής σου. Και το κακό είναι ότι δεν καταστράφηκες μόνο εσύ, και καλά να πάθεις, αλλά τόσοι και τόσοι άλλοι εξαιτίας σου, που επιτέλους δεν σου έφταιξαν σε τίποτε… Αγαπητοί μου: Ας αποστρέψουμε το πρόσωπό μας από κάθε κακό, από κάθε φαντασία δαιμονική και ας το στρέψουμε προς την Παναγία. Έχει πολλά να μας πει… Έχει πολλά να μας δώσει. Ας πάμε κοντά της με πολλή ταπείνωση και αληθινή μετάνοια και άκρα εμπιστοσύνη.
* θεολόγος – τ. λυκειάρχης