Εχουνε χαθεί οι λέξεις

Οι ελπίδες σκοτωμένες!!
Κι όνειρα στην ορφανειά…
Δολοφόνος είναι η κρίση,
μή ζητάς αλλού φονιά!!!
Οι ανθρώπινες οι σχέσεις,
σάν κλωστές έχουν ξεφτίσει..
καί σωριάζονται σάν Πύργοι,
χάρτινοι οσά ‘χουν χτίσει….
Έχουνε χαθεί κι οι λέξεις
Νά ρωτήσεις ; Τι νά πείς;
Δέ θά πάρεις απαντήσεις
Και στό τέλος θά ντραπείς.
Ο καθένας μοναχός του ,
μεσ’στά κύμματα παλεύει…
Και φωνάζει μ’από πέρα,
ούτε φίλος δέν τού γνεύει!!