Η πρόοδος που έχουμε κάνει σαν χώρα στο θέμα του εμβολιασμού είναι σημαντική, αλλά δεν αρκεί. Το ποσοστό εμβολιασμού σε σύγκριση με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) είναι πολύ χαμηλό. Χωρίς αυτό, όμως, θα μετρούσαμε πολύ περισσότερους νεκρούς καθημερινά.
Το γεγονός ότι κυρίως η ομάδα συμπολιτών μας άνω των 60 παρουσιάζει εντελώς αναίτια υστέρηση στον εμβολιασμό, ευθύνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό καθημερινών θανάτων.
Η καθημερινή μου επαφή με τον κόσμο μέσα από την εργασία μου, μου έχει δείξει ακόμα ότι πολλοί άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα φοβούνται περισσότερο από άλλους υγιείς να εμβολιαστούν. Έχουν κατανοήσει εντελώς αντίστροφα αυτό που πρέπει να κάνουν για να προστατευτούν. Επιπλέον, μια μερίδα συμπολιτών μας αντιδρά στον εμβολιασμό και στα προστατευτικά μέτρα. Δεν πρέπει όμως εσφαλμένα να μεταφέρουμε την αντίδρασή μας για οτιδήποτε μας βρίσκει αντίθετους στη δημόσια ζωή, σε ένα θέμα που αφορά την υγεία και τη ζωή μας.
Η παραπληροφόρηση, κυρίως διαδικτυακή, καθώς και η μεγάλη παγκόσμια συζήτηση, έχουν σαν αποτέλεσμα την καλλιέργεια φόβου και αμφιβολιών για την αξία και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Αμφισβητείται έτσι η αξία του δώρου των εμβολίων που μας προσφέρει η επιστήμη για περισσότερο από 100 χρόνια, προφυλάσσοντας την ανθρωπότητα από πλήθος ασθενειών και θανάτων.
Τα πρόσφατα περιοριστικά μέτρα της πολιτείας, είναι στη σωστή κατεύθυνση και αυτό αποδεικνύεται από τα αυξημένα ραντεβού για εμβολιασμό. Η κοινωνία μας δεν πρέπει να χωρίζεται σε στρατόπεδα, αλλά με ευαισθησία, επιμονή και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, πρέπει όλοι να συμβάλουμε πρώτα απ’ όλα στον άμεσο και καθολικό εμβολιασμό του ενήλικου πληθυσμού.
Ο ιός και τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού μάς έχουν στερήσει πολλά από τη ζωή μας. Τις καθημερινές επαφές, τα ταξίδια, την ομαλή λειτουργία της αγοράς και της οικονομίας, ακόμη και τη διά ζώσης λειτουργία των συλλογικών μας οργάνων. Όσοι από εμάς έχουμε δημόσιο βήμα λόγου έχουμε και ευθύνη λόγου: οφείλουμε να μιλάμε στο όνομα της επιστήμης και της κοινωνικής υπευθυνότητας και να μη σιωπούμε πονηρά. Και ο λόγος μας θα πρέπει να είναι σαφής και ξεκάθαρος, όχι «ψάρεμα σε θολά νερά». Στα Χανιά υστερούμε σε σχέση με τον μ.ο. της ήδη χαμηλής εμβολιαστικής κάλυψης της χώρας. Ας το αλλάξουμε αυτό, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα στους ανήσυχους και φοβισμένους συμπολίτες μας: Εμβολιαστείτε, σεβαστείτε τη ζωή!
