«Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ»

«Για µία δυσάρεστη είδηση, να βρίσκεις τρεις αισιόδοξες» µου είπε µεταξύ σοβαρού και αστείου µία γνωστή µου σε συζήτηση για το πόσο θλιβερές είναι οι ειδήσεις το τελευταίο -αρκετό- χρονικό διάστηµα.
Χάθηκαν οι καλές ειδήσεις ή δεν πουλάνε τόσο; Ηταν πάντα έτσι βάρβαρος ο κόσµος ή ισχύει το “good news, no news” των Αµερικάνων; Πάντα ήταν τόσο ωµή η καθηµερινότητα ή “Σικάγο γίναµε” όπως έλεγαν οι παλιοί όταν θέλανε να περιγράψουν µία κατάσταση που δεν ήταν συνηθισµένη στη χώρα µας. Αυτά, ήταν µερικά από τα ερωτήµατα που τέθηκαν στη συζήτηση.
Για το πόσες γραµµές γράφουµε καθηµερινά για βία και παραβατικότητα, για την εγκληµατικότητα εν γένει δεν λέγεται.
Ωστόσο, πάντα θα µου έρχεται στο µυαλό ο στίχος του Γιώργου Κανελλόπουλου στο γνωστό οµώνυµο τραγούδι «εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ».
∆εν είναι όλα µαύρα, δεν έχει “χαλάσει” ξαφνικά όλος ο κόσµος.
Είναι και εκείνες οι µικρές ειδήσεις που µπορεί να ακούσουµε ή να δούµε και να συνεχίσουµε να πιστεύουµε στην αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.
Είναι εκείνη η ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα που αναφέρει ότι βρέθηκε πορτοφόλι και παραδόθηκε στην Αστυνοµία, εκείνο το παιδάκι που βοήθησε τον συµµαθητή του στο σχολείο, εκείνος ο νεαρός που σηκώθηκε από τη θέση του στο λεωφορείο για να καθήσει ο ηλικιωµένος που ήταν όρθιος, εκείνη η γυναίκα που παραχώρησε τη θέση της στην σειρά του σούπερ µάρκετ.
Αυτό το χαµόγελο που βγαίνει αβίαστα από τα χείλη όταν γινόµαστε µάρτυρες µίας µικρής αλλά ουσιαστικής κίνησης είναι οι καλές ειδήσεις.
Τα παραδείγµατα που δίνουµε αρκεί για να ξέρουµε σε ποιον κόσµο θέλουµε να ζούµε.
Σε ποιον κόσµο θέλουµε να µεγαλώσουν οι νεότερες γενιές.
Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ λοιπόν…