Έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα, χωρίς αποτέλεσμα, 4 Σύνοδοι Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), με ένα εκ των βασικών θεμάτων τις κυρώσεις κατά του ερντογανικού τουρκικού νεοφασιστικού καθεστώτος, για την αναίτια εχθρική συμπεριφορά προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Και στις τέσσερις αυτές Συνόδους, υπήρξαν απτές και κραυγαλέες αποδείξεις της τουρκικής εχθρικής προκλητικότητας, όχι μόνον κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και στον μείζονα χώρο της ανατολικής Μεσογείου, ο οποίος εντάσσεται, κατά τη μεγίστη θαλάσσια έκτασή του, στην επικράτεια της ίδιας της ΕΕ.
Γιατί άραγε αυτός όχι μόνον ο ευρωκοινοτικός, αλλά και ο δισταγμός των ΗΠΑ, για ανάλογες κυρώσεις, κατά της Τουρκίας, λόγω της αντινατοϊκής συμπεριφοράς της «συμμάχου» Άγκυρας, αλλά και λόγω του επί ημερήσιας βάσης υβριστικού οχετού του Ερντογάν κατά του συνόλου σχεδόν των χωρών μελών της ΕΕ, γιατί όχι και του ΝΑΤΟ;
Τα αίτια της σιωπής της ΕΕ
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι: Διότι εν ονόματι των δοσοληψιών των πολεμικών βιομηχανιών της Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ισπανίας, με την αποδέκτρια αυτού του υλικού, δηλαδή την φιλοπόλεμη και εκπρόσωπο ενός νέο-οθωμανικού φαντάσματος, που ακούει στο όνομα Τουρκία, στο όνομα λοιπόν της Τουρκίας του Ερντογάν και οι τέσσερις αυτές χώρες, με την ανοχή της ηγεσίας της ΕΕ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωκοινοβούλιο, Συμβούλιο της ΕΕ), συνεχίζουν να εξοπλίζουν τον Ερντογάν στην επιθετική-επεκτατική και διαλυτική τακτική του, κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η περίεργη αυτή αλληλεγγύη των εκπροσώπων της ηγεσίας της ΕΕ προς τους πολεμικούς χορηγούς του Ερντογάν, ισοδυναμεί με de facto κατάργηση του επιβεβλημένου παρεμβατικού ρόλου της ΕΕ, σε περίπτωση κατά την οποία οι δοσοληψίες του πολεμικού υλικού κρατών-μελών της ΕΕ ενθαρρύνουν κράτη αγοραστές αυτού του υλικού, που επιβουλεύονται την κυριαρχία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στον ίσκιο του φαντάσματος του «Αττίλα»
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της ανεκτικής πολιτικής της ηγεσίας της ΕΕ, εντάσσεται και η διαρκής ανενόχλητη και χωρίς κυρώσεις απειλή κατά της κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου, η οποία κορυφώθηκε, μόλις προχθές με την αήθη επίσκεψη του Ερντογάν στα κατεχόμενα από τον τουρκικό «Αττίλα» της βόρειας Κύπρου.
Οι επανειλημμένες και χωρίς αποτέλεσμα Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ, νομιμοποιούν την Ελλάδα και την Κύπρο να προβούν στο αποτελεσματικό μέτρο VETO κατά της ένταξης του Ερντογανικού καθεστώτος στην ΕΕ.
Στην ίδια αυτή επίσκεψη-εορτασμό της 47ης επετείου της υποδούλωσης της Β. Κύπρου, από τους κατσαπλιάδες του Ετσεβίτ (καλοκαίρι 1974), ο Ερντογάν, όχι μόνον δεν ζήτησε συγγνώμη για την σφαγή και εξαφάνιση χιλιάδων ελληνοκυπρίων, μαζί με τις περιουσίες τους, αλλά και εμφανίστηκε ως μελλοντικός κυρίαρχος του συνόλου της κυπριακής επικράτειας, υποσχόμενος μάλιστα και… απόδοση των περιουσιών των εκτοπισμένων κατοίκων της Αμμοχώστου (Βαρώσια), με το άνοιγμα της νεκρής αυτής μεγαλούπολης. Δηλαδή ο αρχιταραξίας βελιγκέκας, το ίδιο αρπακτικός απόγονος του αρχιμακελάρη Ετσεβίτ φτύνει κατάμουτρα:
– Τον ΟΗΕ, που με ψηφίσματά του, ζητεί την εκκένωση της Κύπρου, από τους φερτούς από την Ανατολία ληστοσυμμορίτες .
– Την ΕΕ, που διαρκώς απειλεί με κυρώσεις την Τουρκία, αλλά δεν εκστομίζει τσιμουδιά για την πρόκληση της 47ης «επετείου» της κατοχής του 40% της Κύπρου από τη… «σύμμαχο» Τουρκία.
Η ώρα του ελληνο-κυπριακού VETO
Όμως τώρα, υπολείπονται μόλις 3 ακόμη χρόνια για την συμπλήρωση μισού αιώνα της τουρκικής φασιστικής κατοχής του 40% της Κύπρου από τα βάρβαρα στίφη της στρατιωτικής εισβολής στην αδελφή Κύπρο. Ακριβώς τώρα, οι εξαγγελθείσες και ουδέποτε πραγματοποιηθείσες κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ήλθε η ώρα να επιβληθούν αυτοδικαίως από την Ελλάδα και την αδελφή Κύπρο. Απλούστατο το πώς. Δηλαδή με κοινό ελληνο-κυπριακό VETO, για την οριστική διακοπή όχι μόνον της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά και για επ’ αόριστον αναστολή των διαπραγματεύσεων για την τελωνειακή ένωση της Άγκυρας με την ΕΕ.
Με το μέτρο αυτό, «θα σπάσει» ο ατερμάτιστος επί 50 περίπου χρόνια ανθελληνικός, αντικυπριακός, αντιευρωπαϊκός και αντιαμερικανικός «τσαμπουκάς» των γνησίων απογόνων του αρπακτικού αρχιπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα και θα καθιερωθεί μία αμιγώς γνησιότερη ευρωμεσογειακή τάξη πραγμάτων, που θα λειτουργήσει ως παλιννόστηση των τουρανικών κατσαπλιάδων στα πατρώα υψίπεδα της κεντρικής Ασίας. Έτσι, θ’ αγιάσουν και τα κόκκαλα των ευκλεών προγόνων του κάθε λογής τουρκικού πολεμικού «Αττίλα».
