Εδώ το Καλοκαίρι εδώ κι εμείς

«Μία ἡμέρα ὁ πατέρας εἶπε:
– Παιδιά, θὰ πᾶμε στὴ θάλασσα. Ἐκεῖ θὰ παίξετε, θὰ χαρῆτε. Ἐμπρὸς λοιπόν, ἐτοιμασθῆτε.
– Τί χαρά, τί χαρά! ἐφώναξαν τὰ παιδιὰ κι ἔτρεξαν νὰ ἑτοιμασθοῦν. Ἡ μητέρα ἑτοίμασε φαγητό, γιὰ νὰ τὸ πάρουν μαζί των.
Ἐτηγάνισε πολλοὺς κεφτέδες, ἔβρασε ἀρκετὰ αὐγά, ἐπῆρε τυρί, ψωμὶ καὶ φροῦτα. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔφτιαξε ἕνα δέμα, ποὺ τὸ ἐτύλιξε μὲ προσοχή.
Ὁ πατέρας ἐπῆγε στὴν ἀγορὰ καὶ ἔφερε ἕνα αὐτοκίνητο. “Τού… τοὺ” ἔκανε τὸ αὐτοκίνητο, κι ἐκατέβηκαν ὅλοι κάτω.
Σὲ λίγο ἀνέβηκαν προσεκτικὰ καὶ τὸ αὐτοκίνητο ἐξεκίνησε. Τὰ παιδιὰ εἶχαν μεγάλη χαρά.
Ἔφθασαν στὴν ἀκροθαλασσιά. Ἐκατέβηκαν ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο καὶ ἐκοίταζαν γύρω.
Ἡ θάλασσα ἦταν τόσο ἥσυχη,ποὺ ἔμοιαζε σὰν λάδι. Βαρκοῦλες ἔπλεαν μακριὰ καὶ οἱ ψαράδες ἐτραγουδοῦσαν. Τὰ παιδιὰ ἄρχισαν τὸ παιγνίδι».
Ενα άλλο καλοκαίρι σίγουρα πολύ διαφορετικό από τα σημερινά, αυτό που περιγράφεται στο απόσπασμα από το “Αναγνωστικό” μιας εποχής προ μισού αιώνα περίπου…
Ενας άλλος κόσμος, μια άλλαργινή εικόνα του ελληνικού καλοκαιριού που συντηρείται πλέον στις αναμνήσεις εκείνων των παιδιών που την έζησαν!
Κι όμως ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά, η θάλασσα, το παιχνίδι είναι οι λέξεις – έννοιες – “υπάρξεις” που ταξίδεψαν από το τότε και ισχύουν στο σήμερα, το τώρα το δικό μας!
Ισως το ελληνικό καλοκαίρι θα πρέπει να το σπουδαιολογήσουμε… Να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο και να στραφούμε πάνω στην ομορφιά και την αυθεντικότητά του.
Να το διαφυλλάξουμε ως κόρη οφθαλμού όχι μόνο για χάρη μας και τις δικές μας αναμνήσεις αλλά κυρίως για τα παιδιά μας που στην εποχή της τεχνολογίας και της ταχύτητας πρέπει να μάθουν ότι δεν γίνονται όλα με το πάτημα κουμπιών, πρέπει να μάθουν να χτίζουν κάστρα πάνω στην άμμο, να μάθουν να χαίρονται τη θάλασσα, να αναγνωρίζουν τα θαλασσοπούλια, να ψάχνουν για κοχύλια και να εξερευνούν στα βράχια! Να περνούν τον χρόνο τους προχωρώντας με γυμνά πόδια εκεί που σκά το κύμα συζητώντας με τους φίλους τους…
Να αναγνωρίζουν τα χρώματα και να αισθάνονται στα ρουθούνια τους το μπλε και άσπρο της θαλασσινής αύρας!
Το καλοκαίρι για πολλούς λόγους είναι η κατάλληλη μεγάλη εποχή να ζήσουμε τη ζωή που μας προσπερνά…
Είναι ένα ακόμη χρέος μας, τόσο εύκολο μα και τόσο δύσκολο… να μπορέσουμε να συμβαδίσουμε με την αλήθεια του, κι αυτήν την αλήθεια να τη μάθουν και τα παιδιά μας!