Μια παγκοσμίου φήμης προσωπικότητα της μουσικής κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν ο Αργεντινός μαέστρος παραδοσιακής μουσικής του ταγκό Eduardo Vicente Bianco (1892-1959). Ο Bianco, ο οποίος διεύθυνε μια πολυμελή ορχήστρα, ήταν συνθέτης, ενορχηστρωτής, βιολιστής, τραγουδιστής και στιχουργός, ενώ είχε συνθέσει και διασκευάσει πενήντα ταγκό. Είχε περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο και τον αποκαλούσαν ο «βασιλιάς του ταγκό». Το 1929 ήλθε στην Αθήνα και το 1930 εμφανίστηκε και στη Θεσσαλονίκη. Αγάπησε την Ελλάδα και ήλθε πολλές φορές για να παίξει με την ορχήστρα του.
Μια από τις ελληνικές πόλεις που επισκέφθηκε ήταν και τα Χανιά, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος Σ. Σμιθ σε πρωτοσέλιδο άρθρο στον «Εσπερινό Ταχυδρόμο» στις 27/2/1937. Η εμφάνιση του Bianco με την ορχήστρα του έγινε στο κινηματοθέατρο «Ολύμπια» μπροστά σε μια κατάμεστη αίθουσα με εκατοντάδες φιλόμουσους Χανιώτες. Το κοινό, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος, «[…] πρώτη φορά χαιρέτησε τόσο εγκάρδια έναν καλλιτέχνη[…]». Στο πρώτο μέρος ξεχώρισε το ταγκό Dacio Criolo του Razzano, ενώ στο δεύτερο μέρος ο τενόρος Carlos Moreno τραγούδησε το «Αντίο Γρανάδα». Ο βιολιστής Κάρλο Φραίμο έπαιξε μια τσιγγάνικη μελωδία και ο Alberto Rochi τραγούδησε το Destino, ένα ταγκό του Bianco. Η παράσταση έκλεισε με ατελείωτα χειροκροτήματα και ο Σμιθ πήγε στα παρασκήνια για να πάρει συνέντευξη από τον Bianco.
Ενθουσιασμένος από την υποδοχή των Χανιωτών ο Αργεντινός μαέστρος συνομίλησε στα γαλλικά με τον δημοσιογράφο, εκφράζοντας την αγάπη του για την Ελλάδα: «[…]θέλω να γράψετε πως αγαπώ εξαιρετικά την Ελλάδα γιατί είναι το μέρος που έκανα τις μεγαλύτερες επιτυχίες μου. Η ελληνική μουσική έχει σήμερα αληθινάς προόδους και οι Έλληνες συνθέται μεγάλας επιτυχίας όπως τους ξένους[….]». Εδώ πρέπει αν αναφερθεί ότι ο Bianco συνέθεσε 22 τραγούδια για την οπερέτα «Αρζεντίνα» σε κείμενα Αλέκου Σακελλάριου, ενώ συνεργάστηκε και με τους Μιχάλη Σογιούλ, Φώτη Πολυμέρη, Δανάη Στρατηγοπούλου, και Ζοζέφ Κορίνθιο. Η εκτίμησή του για τον Σογιούλ ήταν τόσο μεγάλη που τον συμπεριέλαβε στην ορχήστρα του ως ενορχηστρωτή και μπαντεονίστα.
Συνεχίζοντας τη συνέντευξη ο Bianco είπε ότι η ελληνική μουσική σύντομα θα ανταγωνιζόταν την ευρωπαϊκή. Κλείνοντας, ανέφερε ότι τα δυο τελευταία του σουξέ ήταν τα ταγκό «Destino» (μοίρα) και «Dolor» (πόνος). Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου το ταγκό ήταν ο χορός της μόδας και η επίδραση του Eduardo Bianco στην ελληνική μουσική σκηνή ήταν πολύ σημαντική. Μέσα σε αυτό το κλίμα η πόλη των Χανίων δεν αποτελούσε εξαίρεση, καθώς υπήρχε η ανάλογη μουσική κουλτούρα.
Βιβλιογραφία
https://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=4252, 13/1/2022.
