H Ρωσία υφίσταται από καιρό µια σειρά από κυρώσεις µετά την εισβολή της στην Ουκρανία, κάτι που έχει ήδη δηµιουργήσει πολλά προβλήµατα στην οικονοµία αλλά και γενικότερα στη ρωσική κοινωνία.
Η ΕΕ αντιδρά ενεργά στην αιµατηρή αυτή και πλήρως αδικαιολόγητη εισβολή µε το να ακυρώνει πολλά προγράµµατα που προορίζονταν για τη Ρωσία πριν από την εισβολή.
Ακύρωση λοιπόν της αρχικά προβλεπόµενης συνεργασίας µε τη Ρωσία και τη Λευκορωσία µέσω των προγραµµάτων Interreg προκαλεί ο βάναυσος πόλεµος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
Η χρηµατοδότηση αυτή µπορεί πλέον να στηρίξει µια σειρά δραστηριοτήτων, συµπεριλαµβανοµένων των λωρίδων αλληλεγγύης και της ανάπτυξης διασυνοριακών µεταφορικών συνδέσεων, υπηρεσιών υγείας, εκπαιδευτικών και ερευνητικών έργων, προγραµµάτων κοινωνικής ένταξης, καθώς και της ενίσχυσης της θεσµικής ικανότητας των δηµόσιων αρχών της Ουκρανίας και της Μολδαβίας.
Η συµµετοχή στα προγράµµατα Interreg αποφέρει επίσης οφέλη και πείρα όσον αφορά τη διοικητική ικανότητα και στις δύο χώρες σε σχέση µε τη διαχείριση και την εκτέλεση των κονδυλίων της ΕΕ.
Μετά τη ρωσική στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας και σύµφωνα µε τα µέτρα που ενέκρινε η ΕΕ, τον Μάρτιο του 2022, η Επιτροπή είχε αρχικά αναστείλει τη συνεργασία µε τη Ρωσία και τη σύµµαχό της, τη Λευκορωσία, στα προγράµµατα Interreg.
Αυτό είχε ως αποτέλεσµα την ανακατανοµή 26 εκατ. ευρώ για τη στήριξη προγραµµάτων συνεργασίας µε την Ουκρανία και τη Μολδαβία.
Η απόφαση αυτή ανακατανέµει την εναποµένουσα χρηµατοδότηση από την περίοδο 2021-2027 µε τον ίδιο τρόπο.
Η Επιτροπή αποφάσισε επίσης ότι περιφέρειες της Φινλανδίας, της Εσθονίας, της Λετονίας και της Πολωνίας που επρόκειτο να συµµετάσχουν σε προγράµµατα συνεργασίας µε τη Ρωσία και τη Λευκορωσία µπορούν να συµµετέχουν σε άλλα υφιστάµενα προγράµµατα Interreg.
Χάνει χρήµατα λοιπόν η Ρωσία, αλλά πάνω απ΄όλα µένει έξω από τις αγορές παρά τις όποιες προσπάθειες του Πούτιν να τη διατηρήσει σε κάποια σχετική σταθερότητα.
Η Ρωσία δεν µένει βέβαια εκτός παγκόσµιου παιχνιδιού και αυτό παρά τις εσωτερικές ανακατατάξεις µετά και από τον «θάνατο» του αφεντικού της Wagner, Πριγκόζιν.
Η Ρωσία εξακολουθεί να διατηρεί στενές σχέσεις µε τα δικτατορικά καθεστώτα της Αφρικής, στηρίζοντάς ανοικτά και διατηρώντας τους δίαυλους επικοινωνίας για την εξασφάλιση των σφαιρών επιρροής. Οι πρώτες ύλες εκεί και τα οικονοµικά οφέλη έχουν τον πρώτο λόγο.
Το γεγονός βέβαια ότι η όλη επιθετική συµπεριφορά της εν λόγω χώρας κατά της Ευρώπης εξαντλεί την ανοχή της ΕΕ, είναι κάτι που φαίνεται πως δεν ενοχλεί τον Πούτιν που εδράζει τη φιλία του µε τους Ιρανούς και τους Κινέζους στην στρατιωτική τεχνολογία και την αγορά όπλων.
Η Ρωσία όµως µε αυτά και µε αυτά δεν παύει πλέον να είναι παρά µια αποµονωµένη χώρα, χωρίς ευρωπαϊκή συνεισφορά και υποστήριξη.
Ο Ρώσος δικτάτορας το ήξερε αυτό εξαρχής, αλλά αυτό δεν τον εµπόδισε να προκαλέσει µε τη βάναυση εισβολή στην Ουκρανία τα ευρωπαϊκά κράτη που νιώθουν να απειλούνται ευθέως.
Μια χώρα που πέρα από την αποµόνωση βιώνει ένα απίστευτα αυταρχικό καθεστώς που οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια τον ρωσικό λαό σε πολλαπλά κοινωνικο-οικονοµικά αδιέξοδα.
