Κύριε διευθυντά,
τελευταία γίνεται πάλι συχνά συζήτηση σχετικά με το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους.
Αυτή η συζήτηση είναι ξεπερασμένη, έχει γίνει σε πολλές χώρες του κόσμου αρκετά χρόνια πριν και οδήγησε παντού σε αντικαπνιστικούς νόμους. Έτσι και στην Ελλάδα. Όμως, σε άλλες χώρες οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα απλά για να υπάρχουν.
Χαμένος κόπος η προσπάθεια ειδικών και άλλων καλοπροαίρετων ανθρώπων να νουθετήσουν αυτούς που κάνουν τη ζωή των συνανθρώπων τους δύσκολη ή που τη θέτουν σε κίνδυνο.
Αν ποτέ οι άνθρωποι άλλαζαν συνήθειες, συμπεριφορές ή νοοτροπίες με εξηγήσεις και παρακάλια, δεν θα χρειαζόταν νόμοι. Αν οι άνθρωποι ήταν όλοι τίμιοι, τα σπίτια δεν θα χρειαζόταν κλειδαριές.
Επειδή, όμως, όλοι ξέρουμε πως πολλοί άνθρωποι δεν είναι τίμιοι, κλειδώνουμε τα σπίτια μας. Δεν μας έρχεται η ιδέα να παραγγείλουμε κλειδαριές, να τις αφήσουμε μετά στην κούτα και να παρακαλούμε τους κλέφτες να βάλουν μυαλό και να έχουν την καλοσύνη να μην μπουν στο σπίτι μας.
Αν θέλουμε λοιπόν να προστατέψουμε την κοινωνία, αλλά και τις ίδιες τις ζωές μας, από τους κακοπροαίρετους, τους αναίσθητους, τους εγωιστές, δεν έχουν νόημα τα μοιρολόγια, τα ηθικά κηρύγματα και τα παρακάλια: Πρέπει να επιμείνουμε στην εφαρμογή των νόμων. Στην καθολική τους εφαρμογή.
Η εκτελεστική εξουσία που κάνει επιλεκτικά την δουλεία της, είναι σαν ένας χειρούργος που από πέντε ασθενείς που μπαίνουν στο χειρουργείο του χειρουργεί τον έναν και αφήνει τους τέσσερις να πεθάνουν.
Με την καθολική εφαρμογή των νόμων αντιμετωπίζονται επίσης χρόνια προβλήματα όπως βανδαλισμοί, μουτζουροκαταστροφές, παράνομα παρκαρίσματα και επικίνδυνη οδήγηση.