Παλαιότερα οι πρωθυπουργοί μας εθεωρούσαν τιμητικό να πάρουν μια πρόσκληση απ’ τον Λευκό Οίκο και να πάνε να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στον πλανητάρχη, να πάρουν και οδηγίες για την ακολουθητέα πολιτική τους. Μετά την οικονομική κρίση το φαινόμενο ατόνησε και κατέληξε τούτο να γίνεται αντί στον Αμερικανό πρόεδρο, στη Γερμανίδα καγκελάριο. Τίποτα δεν άλλαξε. Δεν διαφέρουν καθόλου τα εύσημα των κυβερνητών στους ηγέτες της Αμερικανικής ή της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Το “ευχαριστώ” του κ. Σημίτη στον Κλίντον με τα γεγονότα των Ιμίων ήταν διότι απετράπη ένας πόλεμος. Το τρις “ευχαριστώ” του κ. Σαμαρά στην κα Μέρκελ έγινε, επειδή ακολούθησε λάθος πολιτική για να φθάσουμε στο χείλος της καταστροφής; Το μόνο ότι ο κ. Σημίτης το είπε στο Κοινοβούλιο, ενώ ο κ. Σαμαράς, που δεν πατάει στη Βουλή, που έχει καταργήσει την ώρα του πρωθυπουργού και δεν απαντά σε κανέναν και για τίποτα, ταξίδεψε στην Καγκελαρία και το είπε δημοσίως σε συνέντευξη Τύπου. Στη συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ παίχθηκε παιχνίδι διαπραγματεύσεων σε προετοιμασμένα θέματα, με σπουδαιότερο το τέλος του μνημονίου, τα οποία κατά την κα Μέρκελ θα λυθούν από την τρόικα. Δεν αποφασίζουν, λένε, οι Γερμανοί, απλώς θέτουν τα ερωτήματα στους “28” ανεξαρτήτως αν η καγκελάριος ποδηγετεί το πλείστον των μελών.
Ό,τι φαίνεται, πάντως, είναι τελείως διαφορετικό, απ’ ό,τι γίνεται. Το ταξίδι Σαμαρά πήρε χαρακτήρα όχι συνάντησης ρουτίνας, αλλά προς ενημέρωση και περισσότερο προς αναζήτηση στήριξης των σχεδίων του. Προσπάθησε να πάρει ό,τι ήταν δυνατόν απ’ τους Γερμανούς ως υπάκουος “καλός μαθητής” ζητώντας ξεχωριστή μεταχείριση. Υποσχέσεις μπορεί να δόθηκαν που μπορεί να μην γίνουν, επειδή η κα Μέρκελ δεν θα μπορέσει να τις περάσει στην Ε.Ε. Ο Μάριο Ντράγκι θέλει να μας φορτώσει με τρίτο πακέτο στήριξης για να υπάρχει συνεχής έλεγχος, που η κα Μέρκελ δεν το θέλει, για δικούς της λόγους, όπως και ο κ. Σαμαράς για να επικαλείται ότι μας απάλλαξε απ’ το μνημόνιο. Οι Γερμανοί μας θέλουν στην “τσίτα”, να μας χρησιμοποιούν ως παράδειγμα στους Γάλλους και στους άλλους, που ζητούν πολλά, αλλά δεν τους τα δίδουν, βάζοντας εμάς μπροστά με το να εφαρμόζουν τη μέθοδο της λιτότητας. Στην Καγκελαρία βλέπουν τη σύγκρουση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, έχουν σφυγμομετρήσει την πολιτική κατάσταση και αρχίζουν να θεωρούν ότι δεν θα τους δυσκόλευε, αν στη θέση του Σαμαρά αύριο θα είναι ο Τσίπρας. Πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και με τον έναν και με τον άλλον αξιοποιώντας τη μεταξύ τους διαμάχη. Πριν την επίσκεψη Σαμαρά είχαν πάει στους Γερμανούς δύο εξέχοντα στελέχη της Κουμουνδούρου, πράγμα που διέρρευσε απ’ τους Γερμανούς, σαν να ’λεγαν στον Σαμαρά: “Μη μας γίνεσαι φορτικός, γιατί έρχονται οι επόμενοι!”. Συνηγορεί και η DW ότι ο Τσίπρας δεν είναι “μπαμπούλας”, χωρίς να προεξοφλεί ότι θα είναι και υπάκουος.
Από την κυβέρνηση επιχειρείται να πεισθούν οι Ευρωπαίοι ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακόμη ώριμος για πρωθυπουργός. Οι ισχυροί της Ευρώπης θεωρούν ότι ο κ. Τσίπρας θέλει να σπάσει το σύστημα διεθνοποίησης. Βλέπουν ότι πλησιάζει η ώρα του και τον προσεγγίζουν, να τον προσεταιριστούν και να τον οδηγήσουν στους δικούς τους μηχανισμούς. Σ’ αυτή την πολιτική ευρωπαϊκή ρευστότητα, ενδεχομένως μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα να είναι ένα ριζοσπαστικό γεγονός και να λειτουργήσει σαν καταλύτης στη γηραιά Ήπειρο που νοσεί. Αυτό το γνωρίζει και η κα Μέρκελ, η οποία εσκεμμένως προσπαθεί να περιορίσει τη δράση του μικροβίου μόνο στη χώρα μας, αφήνοντάς μας να πεινάμε, για να επιβιώσουν το τραπεζικό σύστημα και οι υπόλοιποι.
