Και ως εστία πολιτισμού
Και η επίσημη παρουσίαση των νέων χώρων, αλλά και των νέων αποκτημάτων του Μουσείου Τυπογραφίας των “Χανιώτικων νέων” την Κυριακή 17 Μαΐου, στην επέτειο των δέκα χρόνων λειτουργίας του και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα των Μουσείων. Της νέας αίθουσας, μιας αίθουσας που μπορεί να τη δει κανείς και σαν αυτοτελές σπουδαστήριο ιστορίας μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, που στέγασε τον θησαυρό των δωρεών (σπάνιες εκδόσεις από τη Βενετία του 16ου και 17ου αιώνα, γκραβούρες εποχής, χαλκογραφίες, λιθογραφίες κ.λπ.) του ωραίου Χανιώτη Κώστα Τζωρτζάκη που πήρε δικαιωματικά το όνομά του. Οπως και του νέου άνετου και μοντέρνου πωλητηρίου, στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να βρει εκτός απ’ τα πολλά και διάφορα αναμνηστικά, όλες τις εκδόσεις της εφημερίδας μας, αλλά και άλλες, σπάνιες ειδικές εκδόσεις… Το… “επαυξάναι” τα αγαθά των δωρεών διά το κοινόν όφελος, αποτέλεσμα διαρκώς ανανεούμενης αγάπης για τον τόπο και τους ανθρώπους του είναι. Κατά το αρχαίο ρητό «το φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπότερον του κτήσασθαι εστί», η… αυτοσχέδια αυτή φράση, που αφορά τον Γιάννη και την Ελένη Γαρεδάκη, τους δημιουργούς, αποκλειστικά με δικά τους χρήματα του μοναδικού στο είδος του Μουσείου Τυπογραφίας, μέσα στο οποίο, κατά που έγραψε ο Δημήτρης Κακαβελάκης συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει ο έντυπος κόσμος του Γουτεμβέργιου, όπως και αυτός των διαδοχικών εξελίξεών του. Ενός Μουσείου που αποτελεί εξ αδιανεμήτου πλούτο, όχι μόνο για τον τόπο μας, αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Για να το χαίρονται και να το απολαμβάνουν, αλλά και για να ωφελούνται όλοι κι όχι, βέβαια, για τους εαυτούς των το δημιούργησαν (με τη βοήθεια κι άλλων “παθιασμένων”, όπως του αξέχαστου Μιχάλη Γρηγοράκη, για παράδειγμα) και το γνοιάζονται οι εμπνευστές του, μη φειδόμενοι κόπου, χρόνου και χρημάτων. Για να λειτουργεί και να λειτουργείται με υπεύθυνη την και διευθύντρια των “Χανιώτικων νέων” Ελια Κουμή και ως εστία πολιτισμού, όπως λειτούργησε και λειτουργήθηκε για παράδειγμα χθες το πρωί κυρίως για τα παιδιά απ’ τη συγγραφέα Μάρω Θεοδωράκη και τον Σταύρο Ψαρουδάκη και το βράδυ με τη θεατρική παράσταση “Κόλχαας”, κυρίως για τους μεγάλους.
Η ιστορία του αστερία
«Σε μια παραλία η θάλασσα ξέβρασε χιλιάδες αστερίες. Ενα νεαρό παιδί παίρνει έναν – έναν αστερία και τον ρίχνει στη θάλασσα. Ενας ηλικιωμένος πλησιάζει το παιδί και το ρωτάει: “Τι κάνεις;”. “Σώζω αυτούς τους αστερίες”, του απάντησε. “Μα είναι χιλιάδες οι αστερίες, δεν μπορείς να τους σώσεις όλους”. Το παιδί παίρνει έναν αστερία από την αμμουδιά, του τον δείχνει και του λέει: “Αυτός όμως θα σωθεί”. Και τον ρίχνει στη θάλασσα». Ωραία και πολύ διδακτική ταυτόχρονα, η ιστορία του αστερία, που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο σε βιντεάκι και την οποία εν είδει συμπληρωματικού σχολίου παρέθεσε η και παλιά μου συμμαθήτρια στο Γυμνάσιο Βάμου, δασκάλα – ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη – Λαμπρινέα, κάτω από την ανάρτηση που έκανε στη σελίδα της στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ) του κειμένου της με τίτλο “Στον απόηχο ενός μαθητικού συνεδρίου… ή αλλιώς ηττηθήκαμε” (βλ. “Χ.Ν.”, 19/5/2015) η και δασκάλα πληροφορικής στο ίδιο… “ένδοξο πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί” σχολείο Ειρήνη Καλαϊτζάκη.
Λέει πολλές αλήθειες, “κοφτερές σαν μαχαίρια”, η γνωστή και για την ευαισθησία και τον αγώνα της στη διάσωση της ομορφιάς του τόπου μας, καλή μου φίλη, στο περί ου ο λόγος κείμενό της. Κάποια αποσπάσματα απ’ αυτό: «Και κάπου ανάμεσα στους στόχους, την οργάνωση και την εκτέλεση, χάθηκε το μέτρο». «Μια αίθουσα άδεια, έτοιμη να καταπιεί κάθε προσπάθεια που με τόσο κόπο έφτασε μέχρι τα χαρτιά της». «Σε μια χώρα που όλα απαξιώνονται -από τους θεσμούς μέχρι τις αξίες- μετατρέπουμε τη χαρά για μάθηση και δημιουργία σε αποστροφή και μίσος. Στήνουμε εύκολα παραστάσεις, για ρόλους με ισχυρή παρουσία, μόνο στα δυνατά φώτα»… Ετσι είναι, Ειρήνη, καμία αντίρρηση, όμως όπως σου έγραψα: «Εκεί που (νομίζουν ότι) μας νικούν, επιστρέφουμε και τους νικούμε. Ο αγώνας συνεχίζεται. Το καλό και το κακό συνυπήρχαν, συνυπάρχουν και θα συνυπάρχουν. Υποστολή σημαίας οι δάσκαλοι, όπως εσένα, Ειρήνη, δεν κάνουν. Χαρά το χρέος τους να σώζουν όσο γίνεται περισσότερους αστερίες! Χαρά τους η χαρά των μαθητών τους να κολυμπούν σε καθαρές θάλασσες! Δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων δόξα τω Θεώ!
