Ευφορία στον Κήπο

Λογοπαιγνίων συνέχεια, αφού ο τίτλος αφορά στην τελευταία δουλειά της Σοφίας Σαρρή, μια δροσιστική γεύση της οποίας γευτήκαμε τη Δευτέρα 30/7. Η γνωστή Χανιώτισσα στην καταγωγή τραγουδοποιός και συνθέτρια, με σταθερά αξιόλογη πορεία τα τελευταία χρόνια στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού, άνοιξε την συναυλία με μπαλάντες, εύληπτες ακουστικά, αλλα που για να εντρυφήσεις στην ουσία τους θα πρέπει να κοιτάξεις πίσω από τους στίχους και να ανακαλύψεις τα σκοτεινά νοήματα που κρύβονται αθέατα.
Για μένα είναι το ηχητικό ανάλογο ταινιών όπως το “Ιnception” ή το “Twin Peaks” του Ντέϊβιντ Λιτντς, ή ακόμα του “Night on Earth” του Τζάρμπους, όνομα που είχε το προηγούμενο σχήμα που συμμετείχε. Μου άρεσαν ιδιαίτερα ο Λύκος, το Cuckoo, όπου μου θύμισε έντονα την Έντι Ρίντερ, την φωνή των αγαπημένων μου απ’ τα παλιά Fairground Attraction, το The Moon, ακόμα ένας ψαλμός στα νορβηγικά (!) και το Prisons, την πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς, που το απογείωσε ερμηνευτικά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στη Σοφία είναι οτι δεν φοβάται να προσεγγίσει με το δικό της τρόπο διαφορετικά μουσικά είδη. Δεν είναι τυχαίο οτι έχει τραγουδήσει από μέταλ μέχρι φολκ, ενώ θέλει τόλμη να ερμηνεύσεις τον άγνωστο στο ευρύ κοινό “Αστερισμό του Πιγκουίνου” της Λένας Πλάτωνος, μια έμπλεη νοσταλγίας σχεδόν σπαραχτική κραυγή για την χαμένη αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας. Και, για να χαριτολογήσω, δεν ξέρω που πουλάνε εισητήρια για το συγκεκριμένο άστρο! Ή μάλλον ξέρω: Στην επόμενη συναυλία της Σοφίας στα Χανιά, όταν θα μας καλέσει να ταξιδέψουμε μαζί της.