Οι καθημερινές στιγμές, τα προσωπικά βιώματα κι εικόνες μονοπωλούν το πενάκι της. Τα τελευταία χρόνια, η εικονογράφος Έφη Θεοδωροπούλου ζει και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη ενώ ασχολείται και με τις μεταξοτυπίες και τον σχεδιασμό προσωπικών τυπωμάτων, διατηρώντας το εργαστήριο “Subworks-Arts from underground”.
Η αυτοδίδακτη καλλιτέχνιδα, λίγους μήνες πριν επισκεφθεί τα Χανιά για να συμμετάσχει στο φεστιβάλ της πόλης μας Chaniartoon, μιλά στο “Μολύβι μελάνι” για την μεταξοτυπία, την σύγχρονη ελληνική σκηνή κόμικς και την προβολή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα προσωπικά της έργα που “κρύβουν” αυτοβιογραφικά στοιχεία.
– 9η τέχνη και μεταξοτυπία. Πώς έγινε αυτή η συνάντηση στη δική σου περίπτωση;
Συμμετείχα σε φεστιβάλ κόμικς κι έβλεπα ότι είχε κάνει τα τελευταία χρόνια την είσοδό του σε αυτά το εμπορικό κομμάτι όπου καλλιτέχνες έφερναν μαζί τους μπλουζάκια, κονκάρδες και γενικά σχέδια κι εικονογραφήσεις πάνω σε αντικείμενα πιο χρηστικά. Οπότε το 2019, αποφάσισα κι εγώ να αξιοποιήσω αυτόν τον τρόπο και τύπωσα τα πρώτα μου σχέδια σε μπλουζάκια. Κάπως έτσι συνάντησα τον εικαστικό Βασίλη Χατζόπουλο εδώ στη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησε μια όμορφη συνεργασία που κρατά έως σήμερα. Έχουμε πλέον και φυσικό χώρο, με το εργαστήρι μας αλλά και το πωλητήριο μέσα, όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθευτούν από κοντά αυτά που θέλουν, εκτός από τις online αγορές. Η μεταξοτυπία, σε αντίθεση με το ψηφιακό τύπωμα, προσδίδει άλλη ποιότητα, ενώ κι η αίσθηση που μας δίνει είναι πολύ διαφορετική γιατί βάζουμε χρώμα πάνω σε ύφασμα.
– Θεωρείς ότι αποτελεί η μεταξοτυπία μια εναλλακτική μορφή ενασχόλησης με την 9η τέχνη, ένα “κανάλι” που θα δώσει σε κάποιον τη δυνατότητα να ζει μέσα από την τέχνη του;
Μιλώντας για εμένα, είναι κάτι συμπληρωματικό από οικονομικής πλευράς. Αν έκανα μόνο κόμικς, τα έσοδα δεν θα μου έφταναν για την επιβίωσή μου. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που όλοι μας οι καλλιτέχνες έχουμε εισάγει και προϊόντα γιατί έτσι διευρύνεται και το αγοραστικό μας κοινό. Θεωρώ επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται πιο προσιτή η τέχνη μας αλλά και πιο χρηστική. Βέβαια γίνεται κάποιες φορές “κουβέντα” για το αν ταιριάζουν αυτά σε ένα φεστιβάλ κόμικ, αλλά θεωρώ ότι στα προϊόντα αυτά συναντάμε και πάλι την τέχνη μας, όχι κάτι διαφορετικό. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι για κάποιους από εμάς είναι η δουλειά μας, οπότε προσπαθούμε να ζούμε μέσα από την τέχνη μας, βρίσκοντας εναλλακτικές μεθόδους για να αποδίδει η προσπάθειά μας.
– Η άνθιση που φαίνεται πως υπάρχει στην ελληνική σκηνή κόμικς, θεωρείς ότι οφείλεται σε έναν βαθμό στα social media;
Σίγουρα βοηθούν… για την ώρα. Μέσω των social media μπορεί να φτάσει το έργο σου γρήγορα σε ένα πιο ευρύ κοινό. Αρκετοί εικονογράφοι, σκιτσογράφοι του χώρου επικοινωνούν συστηματικά πια κατά αυτόν τον τρόπο τη δουλειά τους και αυτό τους έχει δώσει και την ανάλογη δημοσιότητα. Βέβαια υπάρχουν κι αρνητικά στην προβολή της δουλειάς μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως για παράδειγμα η προσωπική “επίθεση” επειδή κάτι δεν αρέσει. Επιπλέον, είναι ο τρόπος χρήσης τους τέτοιος που για μένα αποτελεί κι ένα στοίχημα το έργο που θα δει ο χρήστης να μην είναι “περαστικό” αλλά να έχει ουσία και να μη χαθεί στην ταχύτητα και πληθώρα του διαδικτύου.
– Στα δικά σου έργα, παρατηρούμε πως κυριαρχούν οι καθημερινές στιγμές, με δόσεις χιούμορ αλλά και ένα πιο προσωπικό “σχόλιο” κάποιες φορές. Τι προσπαθείς να πετύχεις μέσα από τα σκίτσα σου;
Δεν ξέρω αν προσπαθώ να πετύχω κάτι συγκεκριμένο κι η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε έναν συνεχή αγώνα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Γενικά, είμαι σε αναζήτηση θεμάτων, πάντα όμως καταλήγω να κάνω καθημερινές στιγμές κι αυτή είναι η αδυναμία μου. Ίσως μου είναι πιο οικείες αυτές οι εικόνες. Σίγουρα, με ενδιαφέρει όταν βλέπει κάποιος τα έργα μου να καταλαβαίνει πως είναι δικά μου αλλά και κατά πόσο μπορεί να ταυτιστεί με αυτά· αν δηλαδή έχει προβληματιστεί, συγκινηθεί, χαμογελάσει ή αν τον έχουν αγγίξει κάπως. Τα αγαπημένα μου κόμικς έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία κι αυτό κάνω κι εγώ στα έργα μου συχνά. Το βιωματικό κομμάτι με γοητεύει αρκετά.
– Σε λίγους μήνες, θα συμμετάσχεις πρώτη φορά εκ του σύνεγγυς στο 7ο Chaniartoon. Τι θα δει ο κόσμος από εσένα και γιατί να έρθει στο φεστιβάλ;
Θεωρώ πως αξίζει ο κόσμος να επισκεφθεί το φεστιβάλ για να γνωρίσει από κοντά όλους τους δημιουργούς και τα έργα τους. Ανυπομονώ να βρεθώ στα Χανιά, γιατί μέχρι τώρα έχω ζήσει το κλίμα των φεστιβάλ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κι εδώ κοντά. Θα έχω μαζί μου σίγουρα τον καρπό της νέας μου συνεργασίας με τον Σταύρο Κιουτσιούκη, “Το έπος της Δόνας Κικατριδίνης της Ολαρτάνης”, έναν συνδυασμό έμμετρης ποίησης και κόμικ αλλά και άλλα μου έργα, όπως το φανζίν με στιγμές που ζει κάποιος μετά από ένα χειρουργείο, αλμπουμάκια με εικονογραφήσεις, καθώς και prints (μπλούζες, τσάντες κ.λπ.).
ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ ΕΦΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
