Ο,τι συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία αντικατοπτρίζει το ίδιο σκηνικό που εφάρμοσε η Ρωσία για την κατάκτηση της Τσετσενίας, τρία χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Με στρατό με τεθωρακισμένα επετέθη εναντίον της πρωτεύουσας Γκρόσνι, αλλά επειδή η επιχείρηση κατέληγε σε οικτρή αποτυχία αποφασίστηκε να ισοπεδωθεί η “πόλη”.
Υποτίμησαν οι Ρώσοι την αντίσταση των Τσετσένων, πίστευαν ότι θα υποχωρούσαν σε λιγες ώρες με λιγοστές δυνάμεις, αλλά επειδή προχωρούσαν πολύ αργά είχαν και ελλειπή εκπαίδευση σε πόλεμο των πόλεων, όταν είδαν ότι υφίσταντο τεράστιες φθορές οι δυνάμεις τους, προχώρησαν σε βομβαρδισμούς, κυρίως της πρωτεύουσας. Κατέκτησαν τελικώς τον έλεγχό της, επιχειρώντας απ’ τον Δεκέμβριο του 1994 ως τον Φεβρουάριο του 1995.
Οι Τσετσένοι συνέχιζαν τις δολιοφθορές στο Γκρόσνι, οπότε ο πρόεδρος Πούτιν, αφού είδε ότι δεν εκάμπτετο η αντίσταση και η διόγκωση του μίσους των Τσετσένων κατά των Ρώσων, χρησιμοποίησε ωμή βία εναντίον του άμαχου πληθυσμού. Εξαπέλυσε από αέρος μεγάλη δύναμη πυρός εναντίον της πρωτεύουσας, σε σημείο που απ’ τον ΟΗΕ χαρακτηρίστηκε ως “η πιο κατεστραμμένη πόλη στη γη”. Σημειωτέον ότι τότε η τήρηση “αιδημόνως σιγής” των Δυτικών κυβερνήσεων ήταν πρωτοφανής. Η Ουάσινγκτον που κατηγορούσε τη Μόσχα για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τσετσενία, άλλαξε στάση. Υποστήριξε ότι οι Τσετσένοι συνδέονταν με την Αλ Κάϊντα, χρηματοδοτούνταν απ’ τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, και μ’ αυτόν τον τρόπο ο Πρόεδρος Μπους έδωσε χείρα βοηθείας στον Πούτιν, ο οποίος με τη σειρά του παρέσχε, όπως ελέχθη, κατανόηση και διευκολύνσεις στην εκλογή του ως πρόεδρο των ΗΠΑ.
Την ίδια ακριβώς τακτική κυριαρχίας ακολουθεί ο Ρώσος Πρόεδρος. Δεν άλλαξε τρόπο κατάκτησης της Ουκρανίας. Πίστεψω πως θ’ ανάγκαζε τους Ουκρανούς να παρεδίδοντο όπως έγινε με τη Γεωργία που παραδοθηκε εντός πενθημέρου, καθ’ όσον οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν αιφνιδιασμό. Ετσι άρχισε να σφυροκοπεί καταστρέφοντας με πιο σύγχρονα όπλα, όχι μόνο την πρωτεύουσα, το Κίεβο, αλλά και τις πόλεις Χεβρώνα, Χάρκοβο και Μαριούπολη. Βλέποντας ο Πούτιν ότι δεν κάμπτονται οι αντιστάσεις των πόλεων αυτών, ιδίως η Μαριούπολη, που θέλει να την καταλάβει πάσει θυσία, έστειλε ιταμό τελεσίγραφο, ότι αν δεν παραδοθεί, θα κλείσει τους διαδρόμους διαφυγής όσων θέλουν να φύγουν από την πόλη.
Για την Οδησσό φαίνεται πως τα πράγματα παρουσιάζουν μεγάλες δυσκολίες. Ίσως ο Ρώσος πρόεδρος να αποφάσισε κατόπιν πιέσεων της Δύσης να μην καταστήσει την Ουκρανία περίκλειστη χώρα, επιτρέποντας της να έχει αυτόνομη πρόσβαση από και προς το δικό της μεγαλύτερο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας.
Ο κύκλος αίματος στην Ουκρανία παραμένει ανοιχτός. Η βάρβαρη τακτική του ρωσικού στρατού και οι πολεμικές πράξεις, όπως εξελίσσονται προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Η λογική τέτοιου πολέμου καταδικάζεται, χαρακτηρίζεται τρομοκρατική και οδηγεί σε αδιέξοδο, διότι αναπαράγεται γενοκτονία και βία σε ακραίες μορφές.
