“Εφυγε” ένας σπουδαίος Κρητικός του απόδημου Ελληνισμού

Σε ηλικία 99 ετών έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος Κρητικός του απόδημου ελληνισμού. Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Σταματάκη, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Κληροδοτήματος της Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής από την οποία χρηματοδοτήθηκε η ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης στο ΙΤΕ το 1984.
Ο Κώστας Σταματάκης γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1920 στα Χανιά. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1939, σπούδασε στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όπου ειδικεύθηκε στη Ναυτιλιακή Αρχιτεκτονική. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ασχολήθηκε με τη ναυτιλία και αργότερα με τον κτιριακό κατασκευαστικό κλάδο.
Από τη δεκαετία του 1970 συνέβαλε ενεργά στη συσπείρωση των απόδημων Κρητών στην «Παγκρητική Ένωση Αμερικής», της οποίας διετέλεσε Πρόεδρος από το 1970 έως το 1974. Το 1973 τιμήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως για τις υπηρεσίες στη γενέτειρα χώρα του, και το 1997 από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην Παγκρητική Ένωση Αμερικής.
Σε ανακοίνωσή τους, οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης εκφράζουν τη λύπη τους για την απώλεια του σπουδαίου αυτού Κρητικού, και στέλνουν τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
«Σταράτες κουβέντες, κατασταλαγμένη ατομική και συλλογική σοφία και βαθειά αίσθηση χιούμορ ήταν τα τρία “στοιχεία” που χαρακτήριζαν την παρουσία του Κώστα Σταματάκη σ’ εκείνες τις αλησμόνητες ετήσιες συναντήσεις της Επιτροπής εδώ στην Κρήτη», σημειώνει μεταξύ άλλων ο ο ιδρυτικός διευθυντής των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης Στέφανος Τραχανάς σε αποχαιρετιστήριο μήνυμά του.
Ο ίδιος επισημαίνει πως «δεν είναι τόσο τα χρήματα της Παγκρητικής που έκαναν τη διαφορά, όσο το νόημα που έδωσε σ’ εκείνη τη χειρονομία ο Κώστας Σταματάκης. Εκφράζοντας, είμαι βέβαιος, και τα αισθήματα όλων των απλών ανώνυμων Κρητικών της Αμερικής που έσπευσαν να συνδράμουν εκείνη τη μοναδική προσπάθεια. Δεν ήταν λοιπόν τα χρήματα αλλά η ψυχή και το φρόνημα που έκαναν τη διαφορά. Η ψυχή και το φρόνημα του Κώστα Σταματάκη πρώτα απ’ όλα».