Εφυγε ο Νίκος Δημητράτος…

Θα τον θυμάστε…
Η ερμηνεία του στο “Ρεμπέτικο” του Κώστα Φέρρη ήταν συγκλονιστική. Στους θλιβερούς διαλόγους με τη Σωτηρία Λεονάρδου άφηνε στο βλέμμα του τη ροή της αναγκεμένης εποχής, με όλη την υλική και ηθική ζημιά…
Το “Αντε γεια” του χάρισε εξ άλλου κρατικό βραβείο.
Ο Νίκος Δημητράτος ήταν πρώτα ηθοποιός!
Με την ένοια ότι ποιούσε ήθος, ερμήνευε τον λόγο και το αίσθημα, αλλά και κατέθετε μια σημαντική σπουδή, για το πως αποδίδεται το τραγούδι, το ψυχικό γέννημα του δημιουργού…
Παραστατικός, θεατρικός, άμεσος, εύπλαστος στη φωνητική του (αρκεί να θυμηθούμε τις ερμηνείες του σε Αριστοφανικά γενόμενα)!
…Ο Νίκος Δημητράτος, ήταν από τους αγαπημένους μου…
Ξεδίπλωνε στις συνεντεύξεις του μιαν ελληνικότητα, εκπορευόμενη από την ωραιότερη γνησιότητα της φυλής μας…
Μιλούσε για τη λατρεία στη μανούλα του, για τη φτώχεια που τον έσπρωχνε σε χίλιες δύο ασχολίες, αλλά δεν μπόρεσε ν’ ακυρώσει τ’ όνειρό του να βγει στο πάλκο και στο παλκοσένικο, να γράψει στο βινύλιο και στον καλοκαιρινόν αιθέρα, ζωντανά τις μοναδικές ερμηνείες του…
“Ξέρετε, εγώ μπορώ να τραγουδήσω και σαν τον Παβαρότι! Μην κοιτάτε που λάτρεψα το λαϊκό τραγούδι!”.
Το τραγουδούσε εξ άλλου στην κυριολεξία! Με λαϊκό τρόπο, με λαϊκό ήθος.  Πόσο μου άρεσε η απόδοσή του!
“Μ’ αρέσουν τα ρεμπέτικα, τα λαϊκά τραγούδια… Μ’ αρέσουν τα χαμόσπιτα με κήπο και λουλούδια…
Μ’ αρέσεις βρε Μαρία κι εσύ…”.
Ο Νίκος Δημητράτος ήταν βέβαια δημοφιλής μ’ εκείνη την ταυτότητα στη φωνή του ευκρινή και ελκυστική, όμως, θεωρώ και πάρα πολλοί άλλοι, ότι δεν τιμήθηκε από τη δημοσιότητα όσο άξιζε! Ωστόσο, πολλοί δημιουργοί επένδυσαν στην αρρενωπότητά του, με σιγουριά, με εκτίμηση, με γνώση. Μούτσης, Πλέσσας, Παπαδημητρίου, Χατζηνάσιος, Λεοντής, Ανδριανόπουλος, Κουγιουμτζής, Ξαρχάκος βέβαια (το εμβληματικότερο τραγούδι του συνθέτη) το απέδωσε ο Νίκος. Το “Μάνα μου Ελλάς”…, στα χείλη του ανέβαινε σε δυσθεώρητα συμβολικά τοπία…
“Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”…
Αχ, έρημη, Μάνα Ελλάς…
…Είδα τον Νίκο στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου “Στην υγειά μας” όταν ακόμα την προέβαλε η ΝΕΤ. Ηταν χλωμός και κουρασμένος, αν και ευτυχής, που τον περιέβαλαν συνάδελφοι και φίλοι με πολλή αγάπη!
Με ευελιξία και “χορευτικές” κινήσεις όλο χάρη, ερμήνευε τα λατρεμένα τραγούδια του, που συγκίνησαν πολλές γενιές! Σκέφτηκα, όμως, πως η υγεία του θα πρέπει να ήταν κλονισμένη. Εκείνος απολάμβανε την τιμή που του γινόταν πανευτυχής και παρακολουθούσε χαμογελαστός τα λεγόμενα για κείνον.
Αργότερα, έμαθα, πως η απήχηση στον κόσμο ήταν τόση, ώστε η εκπομπή αυτή η συγκεκριμένη, έκανε τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα, όσο καιρό μεταδίδεται. Έτσι έγραψαν τότε και τον γέμισαν χαρά.
Η τελευταία του συνεργασία, αν θυμούμαι καλά, ήταν με τον Χρίστο Λεοντή στο έργο “Έρωτας αρχάγγελος” στο οποίο και ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος με “ζεϊμπέκικους λυγμούς” ακολουθεί τον λόγο τον ποιητικό, πάνω στις μελωδίες του Ηρακλειώτη μουσικού.
Ο Νίκος έφυγε… Να βρει τον Μητροπάνο για ηχογράφηση, τον Ξυλούρη που έζησαν τόσα μαζί, την Τζένη που του ’λεγε συγκινημένη “Ξανά Νίκο”… Την Μπέλλου, τον Καλδάρα, τον Λάγιο, όλους που συνεργάστηκε, αλλά και τον Νίκο Γκάτσο… Για να του πει ο μέγας ότι η Μάνα του Ελλάς πουθενά δεν θα ’βρισκε τέτοια ερμηνεία…