“Eφημεριδο”-γράφοι σήμερα

Πόσο ανεξάρτητη μπορεί να είναι η δημοσιογραφία σήμερα; Την απάντηση την ξέρουν πολύ καλά, όσοι μπορούν και τους το επιτρέπει η συνείδησή τους, να κατευθύνονται από προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Υποκύπτουν αλλά έρχεται κάποια στιγμή που θα πληρώσουν το τίμημα.
Οι “εφήμεροι” γράφουν, προσδιορίζοντας με το ταλέντο τους με το νόημα των λέξεών τους και τις σκέψεις τους, δημιουργούν μια σχέση αλληλοεξάρτησης με τους αναγνώστες, με κατανοητή διάλεκτο, τοποθετώντας καταλλήλως τους όρους της τρέχουσας φρασεολογίας.
Δύσκολα αντιμετωπίζει κανείς το σύστημα εξουσίας που αποκτά δύναμη, να ανατρέπει το πραγματικό και να το κάνει αφηρημένο. «Η εξουσία μοιάζει με τζάκι. Πολύ κοντά καίγεσαι, πολύ μακρυά κρυώνεις». Πρέπει να σκέφτεσαι ρεαλιστικά και όχι πολιτικά. Γράφεις τη γνώμη σου κριτικάροντας τις πράξεις της κυβερνώσας παράταξης και αυτομάτως ο αναγνώστης σχηματίζει την εντύπωση, ότι αυτό γίνεται, διότι υπηρετείς το αντίθετο κόμμα. Επαινείς τα καλώς γενόμενα αλλά στηλιτεύεις και τα μη πρέποντα. Το ηθικόν, σύμφωνα με τους κανόνες του σωστού, είναι να γράφει κανείς τη γνώμη του κατά τον ίδιο τρόπο, όταν αλλάζει η “βάρδια” και τη θέση της κυβέρνησης την κατακτά η αντιπολίτευση.
Αν ένας δημοσιογράφος είναι ενταγμένος σε κόμμα, που κυβερνά, αυτό καταντά πολιτικό αδίκημα, εφόσον δεν τόχει δηλώσει. Η συστράτευσή του δεν μπορεί να θεωρηθεί καταδικαστέα. Τα γεγονότα είναι η πραγματικότητα, αλλά οι κρίσεις υποκειμενικές, εφ’ όσον παρεμβάλλονται μέτρα ιδεολογικά καταβολών απ’ τις επιδιώξεις των αφεντικών. Τότε η ευαισθησία γίνεται επιλεκτική και η κρίση σου κρίση των καθοδηγητών, που σε βάζουν να “κάνεις την τρίχα τριχιά” και τα σφάλματά τους κοινωνικά κατορθώματα υπέρ του λαού.
Στην αντίθετη περίπτωση, όταν η παράταξη που υπηρετεί ο υποστηρικτής της γίνει αντιπολίτευση, ακολουθεί αποκλίνουσα τακτική κάνοντας “το άσπρο μαύρο” για τη νέα εξουσία. Αυτό λειτουργεί διαλυτικά για τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Το να ερευνά κάποιος και να μεταδίδει με ασφαλείς αποδείξεις την πραγματικότητα απαιτείται οξύνοια, συνέπεια, διορατικότητα και αυτοέλεγχος. Η στράτευση και η ιδιότητα του αμερόληπτου δεν συμβαδίζουν.
Λόγω της κρίσης η εξάρτηση γίνεται συνειδητά και δυστυχώς με “άγαρμπους” τρόπους. Η ανιδιοτέλεια και η αντικειμενικότητα στην εποχή μας είναι δύσκολα πράγματα.