Έφοδο σε εκδήλωση του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητές τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, και τον Υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ πραγματοποίησαν μέλη της αντιεξουσιαστικής ομάδας Ρουβίκωνα.
Όπως αναφέρει topontiki.gr περισσότεροι από δέκα αντιεξουσιαστές επενέβησαν στην εκδήλωση, πετώντας φέιγ βολάν και φωνάζοντας συνθήματα.
Σε ανακοίνωσή τους στον ιστότοπο athens.indymedia.org, επικαλούνται ρήση του Ιταλού ιδιοκτήτη της FIAT και επισημαίνουν: «Πράγματι, ας αναρωτηθεί ο καθένας και η καθεμιά: τι άλλο θα είχε κάνει η δεξιά που δεν κάνει ο Σύριζα;».
Αναλυτικά, η ανακοίνωσή τους:
«Το 1998 ο μεγαλύτερος βιομήχανος της Ιταλίας ο ιδιοκτήτης της FIATGianniAnielli, δήλωσε¨: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά»
Κατα καιρούς ο ταξικός εχθρός, με την άνεση του ισχυρού μπορεί να γίνει κυνικός. Πράγματι, ας αναρωτηθεί ο καθένας και η καθεμιά: τι άλλο θα είχε κάνει η δεξιά που δεν κάνει ο Σύριζα; Και δεν αναφερόμαστε σε κάποιο σοσιαλιστικό πρόγραμμα ριζικού μετασχηματισμού. Αυτά, όσες φορές στο παρελθόν τα ξεστόμισαν οι τέως ευρωκομμουνιστές του 4% προκάλεσαν μόνο θυμηδία. Κατεβάζουμε πολύ χαμηλά τον πήχη, στα απλά και αυτονόητα που υποτίθεται ότι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κάνει όταν διαδεχθεί μια δεξιά, στα όρια της ακροδεξιάς, κυβέρνηση όπως αυτή του Σαμαρά. Σε συνθήκες μάλιστα κρίσης, όξυνσης της φτώχειας και των ανισοτήτων, συνθήκες καθολικής αποδόμησης κατακτήσεων κερδισμένων με αίμα
Ούτε καν αυτά τα απλά “αυτονόητα” δεν έγιναν.. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι οτιδήποτε αριστερό που είναι δεξιότερα της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες σε όλη τη Δύση, έχει αποτινάξει κάθε δεσμό με το παρελθόν. Η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, όλη η φιλελεύθερη ατζέντα προωθήθηκε από υποτιθέμενες αριστερές κυβερνήσεις. Αν ξεκίνησε η Θάτσερ τη νέα επίθεση του κεφαλαίου, ο Τόνυ Μπλαιρ ολοκλήρωσε την δουλειά στην Μ. Βρετανία για παράδειγμα.
Αλλά το Ελληνικό πολιτικό τοπίο είχε για χρόνια το ΠΑΣΟΚ, αυτό που εισήγαγε τα φιλελεύθερα διακυβεύματα τις εποχές της πλαστής ευμάρειας και δημιουργήθηκε η αυταπάτη στην πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης ότι ο Σύριζα θα περνούσε τα εσκαμμένα. Αυταπάτη στα όρια της ανοησίας, τουλάχιστον για ζητήματα όπως η Ε.Ε. ή το ΝΑΤΟ, που ο Σύριζα δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν.
Σε άλλα όμως, κορόιδεψε. Στεγνά.
Κοινότοπα να επαναλάβουμε: Μνημόνια υπογράφει, συντάξεις μειώνει, εργασιακά δικαιώματα ετοιμάζεται να καταργήσει, όλη η δημόσια περιουσία που νέμονταν το κράτος τώρα ετοιμάζεται να “σκοτωθεί” σε ιδιώτες, ντόπιοι και μετανάστες στοιβάζονται σε στρατιές ανέργων έτοιμων να δεχτούν σιωπηλά έναν ακόμα πιο χαμηλό βασικό μισθό αν είναι τυχεροί, τι περισσότερο θα έκανε η δεξιά από τον Σύριζα;
Ο σύριζα ως μια αστική πολιτική δύναμη έχει στα χέρια του ένα αστικό κράτος και όπως πάντα συμβαίνει, συνεχίζει στη ρότα που έχει ήδη χαραχτεί γιαυτό μέσα στο πλέγμα των επιλογών της αστικής τάξης, των υπερεθνικών σχηματισμών και των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων στην περιοχή. Ο Σύριζα ούτε μπορούσε, ούτε ήθελε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Πόσο αστεία είναι η ακροδεξιά φοβία για ένα Σύριζα που γραπώνει αυταρχικά την εξουσία και φέρνει σοβιετικό καθεστώς…
Σχεδόν τόσο μάταιη όσο οι ελπίδες από κομμάτι του κόσμου του αγώνα που την πάτησε τόσο στεγνά.
Το έντιμο κομμάτι αυτού του κόσμου, σε στελεχιακό επίπεδο, ήδη έφυγε ντύνοντας τις ίδιες αστικοδημοκρατικές αυταπάτες με άλλο πολιτικούς μανδύες. Το πιο μεγάλο τμήμα του κόσμου του αγώνα όμως είναι τώρα μετέωρο. Βυθισμένο στην αμηχανία, την απογοήτευση, την έλλειψη προοπτικής, ¨όπως όλη η κοινωνία μέρος της οποίας είναι.
Κι έτσι απαντιέται κατ αρχήν και το μόνο που μέχρι τώρα εμφανίστηκε ως μια διαφορά του Σύριζα απο την Δεξιά. Το “ελαφρύτερο γκλομπ του μπάτσου”. Σαν καθεστωτική εναλλακτική, αυτή η αριστερά κομίζει ένα διαφορετικό τρόπο επίτευξης κοινωνικής ειρήνης . Με ένα σώμα ψηφοφόρων που δεν έχουν την εμμονή του “νομου και της τάξης”, το πραγματικά δικό της όπλο είναι η διασπορά της ήττας και της μοιρολατρίας , το βάλτωμα κάθε αντίστασης. Το κόλπο είναι να γίνεται η ίδια η αριστερή κυβέρνηση η δικαιολογία του εαυτού της. Το δημοψήφισμα και που κατέληξε μιλάει από μόνο του.
Επειδή όμως αυτά τα κολπα δεν βαστάνε πολύ, κάτι που είδαμε να συμβαίνει και με την “πρώτη φορά αριστερά”, το ΠΑΣΟΚ, κάποια στιγμή και στον Σύριζα σύντομα, το γκλομπ του μπάτσου έρχεται στο “κανονικό βάρος”. Είδαμε να επιβάλουν την τάξη σε στρατόπεδα προσφύγων, να κλείνουν καταλήψεις, να προσαγάγουν κόσμο, και πρόσφατα και την εκδοχή σύριζα στο ψέκασμα σε συνταξιούχους.. Κι όταν η κοινωνική βάση βγει από το μούδιασμα θα δούμε και τη μαζική βία που είδαμε με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κλπ. Με τη βεβαιότητα φυσικού φαινομένου. Γιατί αυτό είναι η αστική δημοκρατία, αυτό είναι το κράτος.
Ο δρόμος του αγώνα βρίσκεται στο πνεύμα της αντίστασης και της οργάνωσης. Οι αναρχικές αντιλήψεις, όσο και η κοντινή και μακρινή πολιτική ιστορία προδιαγράφουν μια τυπική κατάσταση σε συνθήκες κρίσης. Παρά την επικοινωνιακή θολούρα με ασημαντότητας το ότι τελικά ο Σύριζα έγινε ότι έγραφε στο DNA του πρέπει να οδηγήσει τον κόσμο του αγώνα σε συμπεράσματα. Η κατεύθυνση αγώνα είναι μέσα στη βάση, έξω από το αστικοδημοκρατικό πεδίο, αντικρατικά, αντικαπιταλιστικά, αντιθεσμισμένα.
Όσο για τον Σύριζα έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο μιας “σοβαρής αστικής δύναμης εξουσίας”, πλέον και με τη ξεκάθαρη δική της αναφορά σε πρόσωπα και κλίκες της αστικής τάξης, και ως τέτοια πρέπει να αναγνωρίζεται. Τα ήθη του 4% ανήκουν στα κόμματα του 4%.
Επιλέξαμε λοιπόν να παρέμβουμε στην πολιτική εκδήλωση με ομιλητές Σταθάκη και Τσακαλώτο. Τέτοιες εκδηλώσεις έχουν τη λογική να χτίσουν την προπαγανδιστική αφήγηση στη συγκυρία και για τα θέματα που επεξεργάζονται. Ως αναρχικοί λοιπόν, που αντιμετωπίζουμε τον σύριζα ως μια “σοβαρή αστική δύναμη εξουσίας” επιλέγουμε να βάλουμε σφήνα σε αυτή τη διαδικασία.
Ως αναρχικοί δεν έχουμε λόγο να σεβόμαστε, “σοβαρές αστικές πολιτικές δυνάμεις εξουσίας”, κανένα πρώην και νυν ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο καλούμε καθέναν και καθεμιά από τη δική μας κοινωνική και ταξική θέση να κάνει».
