Προκύπτουν τα μεγάλα γεγονότα στα Χανιά, το ένα μετά το άλλο. «Ο,τι το εγκαταλείπεις, σε εγκαταλείπει κι αυτό”, έλεγε ο Οκτάβιο Παζ.
Η καθίζηση στο Κουμ Καπί, δεικνύει ότι τα γεγονότα μάς αιφνιδιάζουν, περνούν μπροστά από τα μάτια μας και από αβελτηρία, επιστρέφουν…
Οι φωτογραφίες από το παραλιακό μέτωπο, είναι μόνο η αφορμή. Η αιτία, κρυφίως, κινείται μεταξύ “σφύρας κι άκμονος”. Το μεγάλο ερώτημα είναι: «Τι αφήσαμε και μάς άφησε και αυτό;».
Θέλω να πω ότι το πρόβλημα είναι γνωστό, καταγεγραμμένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια και συνωθείται… σε κάποιο συρτάρι.
Ανοίξτε τα συρτάρια. Αυτό είναι τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η υπενθύμιση και η επανάληψη του γεγονότος δεν επιμερίζει ευθύνες.
Μέσα στην τρύπα βρίσκονται οι ευθύνες. Πάνω στην πεσμένη τέντα, λαλεί το αηδόνι…
«Πάλι τα ίδια;».
Ετσι, η υπενθύμιση μέσα στην τρύπα, γίνεται συμπέρασμα.