Ευτύχιος Ι. Λαμπουσάκης – “Τα Ασκληπιεία της Κρήτης”

Την θεοποίησε και την λάτρεψε από νωρίς. Παραστατικά την προσομοίωσε με την μονάδα (1), που ακολουθείται από μηδενικά τον πλούτο, την ομορφιά, τη δύναμη, την καταγωγή τα οποία δίδουν τη δυνατότητα να αυξάνεται η μονάδα κατά γεωμετρική πρόοδο!
Οταν όμως η μονάδα εκλείψει, όλα τα άλλα χάνονται – μηδενίζονται…
Από εκεί ξεκινά και ο σεβασμός, που δίκαια αποδίδεται στο ιατρικό επάγγελμα, και η κοινωνική θέση των λειτουργών του.
Ποιός άραγε δεν αισθάνθηκε δέος, για το μικρό ή μεγάλο πρόβλημα υγείας που τον απασχόλησε κάποτε, κι έφτασε να τον ακουμπήσει το χέρι του γιατρού;
Ο γιατρός θεραπεύει τις πληγές, αλλά δεν μπορεί να θεραπεύσει τον άνθρωπο έναντι στη φύση του. Ο άνθρωπος από τα παλιά χρόνια, προσπάθησε να βρει τρόπους να γιατρέψει τις πληγές του και να καταπραΰνει τους πόνους του.
Ο Ασκληπιός είναι η ιδεατή αντίληψη της ιαματικής δύναμης της φύσης, που επιδρά κατά τις ήπιες εποχές στα υψώματα και στον καθαρό αέρα, κάτω από την απαλή λάμψη και θερμότητα του Ηλιου, στα σημεία που αναβλύζουν οι δροσερές πηγές, ενώ πανύψηλα δέντρα γύρω καθαρίζουν την ατμόσφαιρα.
Τέτοιο ακριβώς ήταν το περιβάλλον των τόπων λατρείας του και αυτή την αντίληψη ενίσχυσαν οι διάφοροι θρύλοι της γέννησης και της καταγωγής του.
Ο Ασκληπιός ήταν, κατά τον μύθο, γιος του Απόλλωνα, ένας από τους πολλούς που απέκτησε με τους πολυάριθμους έρωτές του, και μητέρα του η Κορωνίδα.
Στην Ιλιάδα του Ομήρου όμως, ο γεννήτωρ της Θεραπευτικής τέχνης δεν είναι ο Ασκληπιός.
Ο σοφός Χείρων δίδαξε την θεραπευτική φύση των  βοτάνων στον Ασκληπιό και τον αναφέρει ως πατρικό φίλο και δάσκαλό του.
Αφορμή για τα παραπάνω μου έδωσε ο Σελινιώτης γιατρός και φίλος Ευτύχης Λαμπουσάκης, με το μικρό αλλά καλαίσθητο βιβλιαράκι του “Τα Ασκληπιεία της Κρήτης” που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Ο ίδιος γεννήθηκε στην Παλαιόχωρα Σελίνου, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Επί δεκαπέντε (15) χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων και το 2006 από τη Γενική Συνέλευσή του ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμος Πρόεδρός του.
Η αρχαία πόλη Λισσός κοντά στην Παλαιόχωρα άκμασε κυρίως κατά την Ελληνιστική, τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή περίοδο.
Απόκτησε αίγλη και οικονομική δύναμη χάρη στην ιαματική πηγή της και στο ξακουστό Ασκληπιείο της. Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον θεό Ασκληπιό τον “Σωτήρα”, όπως τον αποκαλούσαν. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται περιληπτική αναφορά στα πλέον γνωστά Ασκληπιεία που λειτούργησαν στην Αρχαία Ελλάδα. Στο τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο, καταγράφονται περιληπτικά όλες οι πληροφορίες και τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο συγγραφέας σχετικά με τα Ασκληπιεία της Λεβήνας και της Λισσού στην Κρήτη.
Το ιερό του Ασκληπιού στη Λεβήνα – λιμάνι της Γόρτυνας στη Μεσαρά, αποτελείται από το ναό, εντός του οποίου βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα του Ασκληπιού, τη δυτική στοά με το δωμάτιο του θησαυρού, τη βόρεια στοά όπου πιθανό λογάται ότι υπήρχε το άβατο και την Κρήνη.
Η αρχαία Λισσός βρίσκεται στα νότια παράλια της δυτικής Κρήτης στον όρμο Αγίου Κηρύκου, μεταξύ Παλαιόχωρας και Σούγιας.
Πρώτος ο Pashley, που επισκέφθηκε το χώρο το 1834, διαπίστωσε ότι τα ερείπια της αρχαίας Πολιτείας στην περιοχή, ανήκουν στη Λισσό. Η πόλη αναπτύχθηκε σε ένα τόπο εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς με ανοιχτό ορίζοντα και θέα το Λιβυκό πέλαγος.
Υπήρξε μέλος και έδρα του κοινού των Ορείων ενός πολιτικού – οικονομικού συνασπισμού των πόλεων που υπήρχαν την εποχή εκείνη στην περιοχή του σημερινού Ανατολικού Σελίνου.
Η αρχαία Λισσός γνώρισε μεγάλη οικονομική δύναμη από το εμπόριο και την αλιεία, αλλά και τη λειτουργία του Ασκληπιείου που είχε κτιστεί κοντά σε πηγή με ιαματικά νερά.
Τόσο μεγάλη ήταν η οικονομική ευρωστία της Λισσού, που είχε κόψει χρυσά νομίσματα, τα οποία από τη μια πλευρά είχαν την κεφαλή της Αρτέμιδας και από την άλλη ένα δελφίνι με τη λέξη ΛΙΣΙΩΝ.
Μέσα στο ναό του Ασκληπιού, βρέθηκε μεγάλος αριθμός μικρών και μεγάλων αγαλμάτων, που τα περισσότερα εικόνιζαν πρόσωπα, τα οποία έβαζαν κάτω από την προστασία του θεού Ασκληπιού, για να θεραπευτούν ή αποτελούσαν δείγμα ευγνωμοσύνης, ύστερα από τη θεραπεία τους.
Ευχόμαστε στο συγγραφέα – γιατρό κ. Ευτύχη Λαμπουσάκη να έχει υγεία και δύναμη και να μας χαρίσει σύντομα και άλλα πνευματικά πονήματά του.
Πραγματικά τα έχουμε ανάγκη.