“Εφυγε” ο αητός της Λακκιώτικης Μαδάρας

Χάσαμε ξαφνικά τον αητό της Λακκιώτικης Μαδάρας και του Ομαλού, τον Μιχάλη τον Σεργάκη. Εναν έντιμο και λεβέντη Ανθρωπο που ακόμη και τώρα, στα προχωρημένα χρόνια του, ήταν εργατικός αφάνταστα και αεικίνητος. Μέχρι πριν λίγες μέρες φύτευε δέντρα, ασχολούνταν εντατικά με τα αγροτικά, την κτηνοτροφία, και ήταν αγαπητός σε χωριανούς και μη.
Δεν λησμονήσαμε ποτέ τον αλτρουϊσμό του, και την αγάπη του για τους συναδέλφους του, εμάς τους δύο, που ούτε μας γνώριζε τότε, όταν, Φεβρουάριο του 1973, είχαμε αποκλειστεί από φοβερή καταιγίδα στο χωριό της Σαμαριάς. Την επόμενη που ξεκίνησαν ξημερώματα φίλοι ορειβάτες και δικοί μας άνθρωποι για να έλθουν, για όποια βοήθεια ήταν δυνατόν, ο Μιχάλης που άκουσε τη συζήτηση στο καφενείο των Λάκκων, ξεκίνησε νύχτα και κατέβηκε με κίνδυνο στο φαράγγι και ήταν μεγάλη η χαρά του όταν μας συνάντησε κόντα στο χωριό της Σαμαριάς να ανεβαίνουμε αφού κάπως είχε κοπάσει η καταιγίδα και άρχιζε η χιονόπτωση.
Από τότε συναντηθήκαμε κάποιες φορές στου Καλλέργη στου Δρυ και αλλού. Μιχάλη μας αετέ της Μαδάρας άνοιξες τα φτερά σου για τα πιο ψηλά, τα αιώνια. Κατευόδιο σου καλέ μας φίλε.
Αντώνης Πλυμάκης,
Νίκος Κεκάκης