Eφυγε ο Αντώνης Ξανθινάκης

Καταξιωμένος σαν ένας από τους σπουδαιότερους φιλόλογους και θεματοφύλακες του Κρητικού γλωσσικού ιδιώματος και της ελληνικής γλώσσας που ανέδειξε ο τόπος μας, έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Αντώνης Ξανθινάκης.
Πίσω του άφησε ένα σημαντικότατο εθνικό συγγραφικό έργο, οδηγό για κάθε μελλοντικό επιστήμονα και ερευνητή της κρητικής γλώσσας .
Οι χιλιάδες των μαθητών που δίδαξε του χρωστούν να θυμούνται με ευγνωμοσύνη το μοναδικό τρόπο με τον οποίο κατάφερε να τους εμφυσήσει αγάπη και υπερηφάνεια για την αρχαία ελληνική γλώσσα και την κρητική διάλεκτο.
Ο φιλόλογος Αντώνης Ξανθινάκης γεννήθηκε το 1929 στο Ροδοβάνι Σελίνου.
Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διετέλεσε Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης.
Ως καθηγητής υπήρξε μέλος της Επιτροπής Διενέργειας των εξετάσεων Ακαδημαϊκού απολυτηρίου το 1965, μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης σχολικών βιβλίων για τα αρχαία ελληνικά (1968) και εισηγητής σε παιδαγωγικό συνέδριο για τη διδασκαλία των νέων ελληνικών (1969).
Δημοσίευσε άρθρα για λαϊκά έθιμα στο περιοδικό Κρητική Πρωτοχρονιά 1961-1962 και σε τοπικές εφημερίδες τη δεκαετία του 1980 και εξής.
Από τον τοπικό σταθμό Χανίων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας μεταδόθηκαν εκπομπές με κείμενα του με θέμα και πάλι τα λαϊκά έθιμα (1984).
Είχε πραγματοποιήσει ομιλίες σε εκδηλώσεις φιλολογικών συλλόγων του Κισσαμικού και του Χρυσοστόμου.
Διετέλεσε μέλος της εποπτικής επιτροπής του ιστορικού αρχείου Κρήτης (1964).
Όμως το κύριο πεδίο του ενδιαφέροντος του ήταν η ετυμολογία και μάλιστα της Κρητικής διαλέκτου.
Εκτός από πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες σχετικά με την ετυμολόγηση λέξεων συνέγραψε 2 ετυμολογικά λεξικά:
1) το Γλωσσικόν Ιδίωμα της Δυτικής Κρήτης, έκδοση Δημοτικής Πολιτιστικής Επιχείρησης Χανίων (1996) και
2) το Λεξικό Ερμηνευτικό και Ετυμολογικό του Δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης (2000), με πολλές επανεκδόσεις κατόπιν βελτιώσεων.
Πορίσματα τέλος της ετυμολογικής του έρευνας για ιδιωματικές λέξεις παρουσίασε στο Ι΄ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο (2006).
Στην κοινωνική του δράση διετέλεσε Τοπικός Έφορος του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων Κισσάμου (1960) και συμμετείχε στην Οικουμενική Κατασκήνωση Εργασίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών για την οικοδόμηση Ναού (1961).