Έφυγε ο Γιάννης Τζατζιµάκης

Για τον βίο και την πολιτεία του θα µπορούσε να γραφτεί ένα βιβλίο, γιατί ο Γιάννης Τζατζιµάκης υπήρξε ο αετός της Μαδάρας, ο βιγλάτορας του πολιτισµού, της παράδοσης, της αρχοντιάς και της φιλοξενίας.
Ήταν µια σπάνια βιβλιοθήκη ενός κόσµου που δεν υπάρχει πια, ένας άρχοντας σπάνιος, πολύτιµος και χρήσιµος στους ανθρώπους της κρητικής υπαίθρου.
Μοναδικός οδοιπόρος, ονοµαστός τραγουδιστής ριζίτικων, παραδειγµατικός κτηνοτρόφος και µελισσοκόµος µα πάνω από όλα ενάρετος, γεµάτος αγάπη, σοφία και καλοσύνη.
Όλη του η ζωή ένας διαρκής αγώνας να µερέψει τον άγριο κι αφιλόξενο τόπο, να φτιάξει γούρνες και πηγάδια, να φέρει νερό για τα ζώα, τις µέλισσες και τους οδοιπόρους.
Η κρητική φιλοξενία στο αίµα του και η ενασχόληση του µε τα κοινά καταλυτική για την πρόοδο του τόπου του.
Αγαπηµένε µας Γιάννη, ζήλεψες τη µαντινάδα που λέει:
«Και των βουνών οι κορυφές
κι αυτές είναι στον πάτο
αφού κι εκείνες βρίσκονται
στον ουρανό από κάτω»
και τράβηξες, όπως ήσουν µαθηµένος, για την πιο ψηλή κορφή από όλα τα βουνά της γης και από τον ουρανό τώρα, άγρυπνος βιγλάτορας, θα κοιτάς µε αγάπη την αγαπηµένη σου γυναίκα Άννα, τα παιδιά σου Ρούσιο, Χρυσούλα και Μαρία, τα αγαπηµένα σου ανίψια Γιάννη και ∆ιοµατάρη, τα εγγόνια σου, τον γαµπρό σου Μιχάλη, όλους άξιους συνεχιστές του έργου σου.
Κι όλοι εµείς που σ’ αγαπήσαµε να είσαι σίγουρος πως δεν θα σε ξεχάσουµε ποτέ.
Καλό παράδεισο σοφέ άρχοντα και σταυραητέ της Κρήτης.