Έμπλεοι χαράς και Αγαλλιάσεως, επισκοπούμε τα γενόμενα εις τον νεόδμητον περικαλλή Ιερόν ναόν της Ενορίας Κουνουπιδιανών.
O νους μας ανατρέχει στα χρόνια εκείνα του 2000, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες ανέγερσης του ναού και αναγκαστικά στα πρόσωπα του τότε Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας “Η Γέννηση της Θεοτόκου” Κουνουπιδιανών, τα οποία και μνημονεύουμε παρακάτω:
Ιερεύς Δημήτριος Γ. Αλεξανδράκης – Πρόεδρος
Δημήτριος Εμμ. Λαδόπουλος – Αντ/δρος
Ιωάννης Στεφ. Μαυρεδάκης – Ταμίας
Λεωνίδας Μιχ. Βεγλιρής – Γραμματέας και
Γεώργιος Ανδρ. Παπαδογιάννης – Μέλος.
Δυστυχώς οι δύο (Μαυρεδάκης και Παπαδογιάννης) δεν είχαν την τύχη σήμερα να βρίσκονται ανάμεσά μας.
Ακόμα έρχονται στο νου μας οι συντελεστές του έργου και οι πολλοί δωρητές τους οποίους από τη θέση αυτή ευχαριστούμε από καρδιάς:
Νίκος Αναγνωστόπουλος Πολιτ. Μηχ/κός – Μελέτη.
Παναγιώτης Λεκάκος – Εργολάβος (Μπετά)
Ιωσήφ Μπρεδολόγος – Εργολάβος (Μπετά)
Αδελφοί Λιονάκη – Πατώματα
Σπύρος Κορκίδης – Ηλεκτρολογικά υλικά
Μανώλης Λαδόπουλος – Ηλεκτρολογικά
Δημήτρης και Νίκος Λαδόπουλος – Ηλεκτρολογικά
Γιώργος Χελιουδάκης – Καμπαναριό
Γιώργος Μπουράκης – Επιμελητής Διαχείρισης και αγορά και φύτευση δένδρων
Γεώργιος Λιονάκης – Ξυλόγλυπτα
Κων/νος Κοσκινάς – Μόνωση οροφής και Πλατυτέρα.
Οικογένεια Τζιγκουνάκη – Αγία Τράπεζα
Πολλοί επίσης επώνυμοι και ανώνυμοι δωρητές Αγίων Εικόνων και ξυλόγλυπτων αντικειμένων, που κοσμούν σήμερα τον Ναό.
Για την ονομασία της νέας εκκλησίας, που αφιερώθηκε στον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο συνετέλεσε το περιστατικό με τον τραυματισμό ενός εργαζομένου, που σώθηκε η ζωή του πέφτοντας από τον γυναικωνίτη, σε ώρα εργασίας και ονομαζόταν Δημήτριος.
Επίκεντρο όλων αυτών, αλλά και “ιθύνων νους” ο παπά Δημήτρης, με άγρυπνο πάντα συμπαραστάτη την πρεσβυτέρα του, Αντωνία.
Ο γιος του “Καλόγερου” από τη Ραμνή, που διακόνησε επί 58,5 συναπτά έτη την Ενορία.
Κληρικός Υψηλού Αναστήματος ο Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αλεξανδράκης, με σπάνια χαρίσματα ιερωμένου: ταπεινοφροσύνη, ευλάβεια, σωφροσύνη, αγάπη, φιλανθρωπία, εργατικότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα εκκλησιαστικά πράγματα και όχι μόνο των Κουνουπιδιανών, όλο αυτό το διάστημα.
Είναι άνθρωπος που δε φαίνεται -πρέπει να τον ανακαλύψεις- έλεγε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος Αθανασιάδης, που του είχε εμπιστευθεί την Γραμματεία της Μητροπόλεώς του (Κυδωνίας και Αποκορώνου) επί 27 έτη.
Τα Κουνουπιδιανά το ‘61 είχαν 60 σπίτια. Σήμερα είναι μια μεγάλη Ενορία.
Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, έγινε έργο σημαντικό και σπουδαίο, για τον τόπο και τους ανθρώπους του, και προπάντων ΑΘΟΡΥΒΑ!
Αγορά δύο καταστημάτων στην πόλη των Χανίων, από την ενοικίαση των οποίων έχει έσοδα η Ενορία. Μεταφορά του Νεκροταφείου και ανέγερση Κοιμητηριακού ναού “Τα Εισόδια της Θεοτόκου”.
Δωρεά δύο οικοπέδων για ανέγερση του Γυμνασίου Κουνουπιδιανών και του 2ου Δημ. Σχ. Κουνουπιδιανών.
Ανέγερση σύγχρονου Ενοριακού Κέντρου, με αίθουσα εκδηλώσεων υψηλών προδιαγραφών – σκηνή για θέατρο, γραφείο, κουζίνα και διαμερίσματα για κοινωνικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες της σπουδάζουσας νεολαίας και των ενοριτών (αίθουσα χορού, μουσικής, βιβλιοθήκη, ιατρείο).
Επί πολλά έτη βράβευση (με χρηματικό έπαθλο) Αριστούχων μαθητών Γυμνασίου – Λυκείου και Νεοεισαχθέντων Φοιτητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Ανέγερση σύγχρονης κατοικίας για τον εκάστοτε ιερέα της Ενορίας.
Να ευχηθούμε ο νέος Ενοριακός Ναός των Κουνουπιδιανών, που εγκαινιάζουμε σήμερα, να αποτελέσει κέντρον λατρείας και δόξας του εν Τριάδι Θεού μας, γιατί αυτός είναι κύρια ο σκοπός του. Μα και σημείο συνάντησης, ανταλλαγής απόψεων και γόνιμου διαλόγου, για όλα εκείνα τα ζητήματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο. Σε συνδυασμό μάλιστα και με το νέο χώρο, κάτω από το ναό, που σιγά – σιγά ετοιμάζεται.
Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου και να βρίσκεται.
Σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις συνθλίβονται ολοένα και περισσότερο, και η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και ανθρωπιστική.
Η εκκλησία μας έχει πάντοτε το ρόλο και το λόγο της.
Πέραν όμως και πάνω απ’ όλα, εμείς σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας, και να επαναλαμβάνουμε καθημερινά τα λόγια του υμνωδού:
«…Ούτως “Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε” Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».
Αμήν.
