Mεσημέρι Τετάρτης στην οδό Δασκαλογιάννη έξω από την εκκλησία του Αγ. Ρόκκου. Ένας άνδρας 35-40 ετών κοιμάται πάνω στο πεζοδρόμιο, δίπλα του μπουκάλια μπύρας και τσιγάρα. Η εικόνα δεν είναι πρωτοφανής για την περιοχή. Τοξικοεξαρτημένοι όλων των ουσιών, άνθρωποι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα βρίσκουν καταφύγιο στην πλατεία της Σπλάντζιας και στα γύρω εγκαταλελειμμένα σπίτια. Πρόκειται επί της ουσίας για ανθρώπους χωρίς σήμερα και δυστυχώς πολύ πιθανό χωρίς αύριο. Οι κοινωνικές δομές συρρικνώνονται διαρκώς και την ίδια ώρα ο αριθμός των κοινωνικά αποκλεισμένων που βρίσκουν ανύπαρκτες λύσεις στη χρήση ουσιών και στο αλκοόλ αυξάνεται. Και όλα αυτά όχι σε μια μεγαλούπολη των εκατοντάδων χιλιάδων αλλά σε μια πόλη με 100.000 κατοίκους (με τα περίχωρα) και ένα νομό με 160.000 κατοίκους.