Ακόμα δεν δόθηκε και επίσημα το έργο της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της Ν. Χώρας και ορισμένοι βιάστηκαν να το… εγκαινιάσουν παρκάροντας τα αυτοκίνητά τους όπου τους βόλευε! Το θέμα έθιξε αναγνώστης μας και μια φωτογραφία από χθες το απόγευμα είναι ενδεικτική με περισσότερα από 10 αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε διάφορα σημεία του πεζόδρομου. Αν συνεχιστούν αυτές οι πρακτικές σε λιγότερο από ένα χρόνο θα χρειαστούν επιπρόσθετα έργα για την αποκατάσταση ζημιών.
Εγκαινίασαν… τη Ν. Χώρα
6 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Δυστυχώς, η παιδεία μας ΔΕΝ μας επιτρέπεινα σκεφτούμε τι κακό κάνουμε με τις πράξεις μας. Δεν θα μείνω στις συνέπειες ως προς τα άψυχα πεζοδρόμια του συγκεκριμένου άρθρου αλλά ως προς τον συνάνθρωπο μας. Ας ξεκινήσω με το πολύ απλό αυτονόητο και ερωτώ αν θα μας άρεσε να μας κάνουν αυτά που κάνουμε στους άλλους. Αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, μπροστά και πάνω στις ράμπες αναπήρων, πάνω στις διαβάσεις και πάνω στις γωνίες κρύβοντας την ορατότητα των άλλων οδηγών. Να σημειώσω, ότι κάποιοι από αυτούς που τα προξενούν έχουν και περίσσεμα αναίδιας αν τους κάνεις παρατήρηση για τον τρόπο που παρκάρουν. Αν δεν έχουμε την κρίση να σκεφτούμε τις πράξεις μας και όλη η αστυνομία να βγει στους δρόμους, πάλι δεν θα μας προλαβαίνει.
Συμπλήρωμα – διόρθωση: Δυστυχώς, η νοοτροπία και η παιδεία μας ΔΕΝ μας ”επιτρέπει” να …
Διαφωνώ: Αν η αστυνομία τους έγραφε αυτούς που βλέπουμε στην εικόνα και δεν υπήρχε δυνατότητα να σβήσει η κλήση, δεν θα τους ξανάβλεπες εκεί παρκαρισμένους.
Άρα, χρειαζόμαστε μια αστυνομία με προσωπικό μερικών εκατοντάδων αστυνομικών μόνο για τα Χανιά. Επειδή αν μόνο σε ένα δρόμο βλέπουμε πάνω από δέκα αυτοκίνητα, είναι εύκολο να φανταστούμε τι συμβαίνει στην υπόλοιπη πόλη. Είναι σαν την λερναία ύδρα. Έναν γράφουν και άλλοι δέκα ξαναπαρανομούν. Δυστυχώς είναι έμφυτο και δυστυχώς ΔΕΝ βλέπω φως.
Όχι κύριε Μάνο, δεν χρειάζονται εκατοντάδες αστυνομικοί, απλά αυτοί που υπάρχουν τώρα να δουλεύουν την ώρα της δουλείας τους όπως ο κάθε εργαζόμενος και να μην πίνουν το 80% της ώρας εργασίας τους καφέδες και να παίζουν με το κινητό ενώ μπροστά στα μάτια τους γίνονται εκατοντάδες παραβάσεις. Τα Χανιά δεν είναι μεγάλη πόλη, δεν είναι Νέα Υόρκη ούτε Αθήνα, στο κέντρο είναι 3-4 κεντρικοί δρόμοι, τουλάχιστον εκεί δεν θα ήταν δύσκολο να μπει τάξη. Επίσης, δεν χρειάζεται να γραφτούν οι πάντες αλλά απλά η πιθανότητα να γραφτεί κάποιος να είναι αισθητά μεγάλη- και αυτό σαφώς διαδίδεται από στόμα σε στόμα- και το πρόστιμο μετά να είναι αναπόφευκτο, τσουχτερό και να μην υπάρχει δυνατότητα να διαγράφεται. Έχω ζήσει πολλά χρόνια στην Γερμανία και μπορώ να σας πω πως ο μόνος λόγος που στην Γερμανία επικρατεί πιο πολύ τάξη είναι πως υπάρχει φόβος απέναντι στον Νόμο, που εφαρμόζεται, όταν οι ίδιοι Γερμανοί έρθουν στην Ελλάδα, συμπεριφέρονται και αυτοί σαν τους Έλληνες. Όλα είναι λοιπόν θέμα εφαρμογής του Νόμου από τις Αρχές και πολύ λιγότερο θέμα Παιδείας- αν και αυτή βέβαια παίζει τον ρόλο της.
Εγώ κύριε Κιαγιά δεν έχω ζήσει στο εξωτερικό για να ξέρω το είδος της παιδείας που παρέχεται και της νοοτροπίας που διακατέχει τους πολίτες αλλά αυτή τη στιγμή νομίζω ότι εμπαίζετε τους Έλληνες αστυνομικούς λέγοντας αυτά που λέτε, που με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν και σε πιθανόν μη ”ετοιμοπόλεμη” κατάσταση προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους. Εδώ δεν είναι Γερμανία με τα σύγχρονα περιπολικά και διάφορα άλλα υπερσύγχρονα μέσα. Κάποιοι αδιάφοροι συμπολίτες μας λοιπόν απλώς είναι στον κόσμο τους και χωρίς να σέβονται τίποτα και ίσως εκμεταλλευόμενοι πιθανές αστοχίες του συστήματος επιβολής της τάξης παρκάρουν όπου βρουν δημιουργώντας μύρια προβλήματα στους πεζούς και στο κυκλοφοριακό. Σαφώς και η παιδεία που ξεκινάει ακόμα και από το σπίτι παίζει σημαντικότατο ρόλο. Ακόμα και η συμπεριφορά μας απέναντι στους αστυνομικούς ΔΕΝ πρέπει να είναι απαξιωτική την ώρα της απονομής της τάξης, όπως για παράδειγμα το περίφημο ”ξέρεις ποιος είμαι εγώ” ή το άλλο ”γράψε με αλλά σε βλέπω στο Σουφλί”. Και όπως όλοι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα του διαλείμματος για καφέ το έχουν και οι αστυνομικοί ή το δικαίωμα της επικοινωνίας κατά την διάρκεια της υπηρεσίας τους.