«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή….».
(Δοξαστικό τῶν αἴνων Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μᾶς καλεῖ καί πάλι ἀπό σήμερα ἡ Μητέρα μας Ἐκκλησία, μέ τόν Ἑσπερινό της Συγχωρήσεως, σέ ἕνα πνευματικό ταξίδι ἄσκησης, προσευχῆς, μετάνοιας, νηστείας καί ταπείνωσης, μέ στόχο τόν ἀγώνα τῆς παθοκτονίας, τῆς ἀπομάκρυνσής μας, δηλαδή, ἀπό κάθε τί πού μᾶς ἀποξενώνει ἀπό τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί προορισμό του τό Πάσχα, τήν μετοχή μας εἰς τό φῶς τῆς Ἀνεσπέρου Βασιλείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ!
Ἀρχίζει ὁ πνευματικός μας αὐτός ἀγώνας, μέ τίς πλούσιες καί ξεχωριστές λατρευτικές εὐκαιρίες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς: Τούς Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς, τά Μεγάλα Ἀπόδειπνα, τίς Προηγιασμένες Θεῖες Λειτουργίες, τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας. Πλοῦτος ἀδαπάνητος καί μοναδικός. Συνοδίτης μας ἀχώριστος, ἡ προσευχή, ἡ θερμή προσευχή, ἡ κατανυκτική προσευχή, ἡ προσευχή, ἡ ὁποία ἀναγεννᾶ καί ἀνατροφοδοτεῖ πνευματικά τόν ἄνθρωπο. Ἡ προσευχή καί ἡ ταπείνωση, ὡς προϊόντα (καρποί) μιᾶς ἀδιάκοπης πνευματικῆς προσπάθειας. Παραγγέλλει ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἐκεῖνος πού ζητάει ταπείνωση ἀπό τόν Θεό, ἀλλά δέν δέχεται τόν ἄνθρωπο πού στέλνει ὁ Θεός γιά νά τόν ταπεινώνει, δέν ξέρει τί ζητάει… Τούς περισσότερους πειρασμούς, τούς δημιουργεῖ ὁ ἴδιος μας ὁ ἐαυτός, ὅταν βάζουμε τόν ἑαυτό μας στίς συνεργασίες μας μαζί μέ τούς ἄλλους, ὅταν δηλαδή θέλουμε νά ὑψώνουμε τόν ἑαυτό μας. Στόν Οὐρανό δέν ἀνεβαίνει κανείς μέ τό κοσμικό ἀνέβασμα, ἀλλά μέ τό πνευματικό κατέβασμα. Ὅποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα μέ σιγουριά καί ποτέ δέν πέφτει, καταλήγει ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Σέ αὐτό τό πνευματικό ταξίδι τῆς κάθαρσης καί τῆς παθοκτονίας καλούμεθα, ὅπως σημειώνει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νά «ἐνδυθοῦμε τόν Χριστό». Ὁ Χριστός εἶναι τό ἔνδυμά μας, ὁ «φωτεινός χιτών» ἀπό τήν ὥρα τῆς βαπτίσεώς μας (Γαλ. 3,27). Καλούμεθα, λοιπόν, αὐτή τήν ὄμορφη καί εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἀλλά καί ὅλο τόν χρόνο καί τόν καιρό τῆς ζωῆς μας, νά ζοῦμε καί νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του. Τό θέλημά μας νά συνταυτιστεῖ μέ τό δικό Του θέλημα, νά ἀποκτήσουμε δηλαδή «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2,16). Ὁ Χριστός, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, νά κατοικήσει στήν καρδιά μας.
Τί εἶναι λοιπόν ἡ Μεγάλη Σαρακοστή; Εἶναι «καιρός», εὐκαιρία, δηλαδή, καί περίοδος ἐργασίας πάνω στήν καρδιά μας. Γιατί μόνο ἐάν θά καθαρίσουμε τήν καρδιά μας, τότε θά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ: «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. 5,8). Ἡ τραγωδία τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ὅπως σημειώνει σύγχρονος θεολόγος, συνίσταται εἰς τό ὅτι ζεῖ ἔξω ἀπό τήν καρδιά του. Σκέφτεται, μιλᾶ, ἐργάζεται, ἀκόμα ἀγαπᾶ καί προσεύχεται ἔξω ἀπό τήν καρδιά του. Ἡ περίοδος ὅμως τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς δίδει τήν μεγάλη καί μοναδική αὐτή εὐκαιρία νά βροῦμε τήν καρδιά μας καί νά ἐπιστρέψουμε σέ αὐτήν ὡς ὁ ἄσωτος υἱός. Νά ἀκούσουμε τήν φωνή τοῦ Κυρίου πού ἠχεῖ στήν καρδιά μας: «Υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. 23,26). Γιά νά βροῦμε ὅμως τήν βαθειά καρδία μας καί ἐκεῖ νά εἰσέλθουμε εἰς τήν ζωοποιό παρουσία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση ὁ πνευματικός μας ἀγώνας, ὁ ἀγώνας τῆς ἄσκησης καί τῆς καλλιέργειας τῶν ἀρετῶν. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νά ἑλκύσουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχή καί ἡ ταπείνωση, εἶναι τά ἐργαλεῖα ἐκεῖνα πού θά καθαρίσουν τήν καρδιά μας καί θά ἀνοίξουν τίς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ. «Οὐδέν γλυκύτερον τῆς προσευχῆς», ὅπως σημειώνει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.
Ἰδού, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὁ στόχος αὐτῆς τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἡ αὔξηση καί καλλιέργεια τῆς προσευχῆς καί τῆς ταπείνωσης. Μόνο διά αὐτῆς τῆς ὁδοῦ ἡ ψυχωφελής αὐτή περίοδος θά καταστεῖ καιρός πνευματικῆς ἀνανέωσης καί σταθμός χάριτος καί εὐλογίας. Μόνο ἔτσι θά προκληθεῖ εἰς τήν ψυχή μας ὁ ἀκατάσχετος πόθος νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν ἀσφυκτικό ἐναγκαλισμό τῆς πτώσεώς μας καί νά παραδοθοῦμε ὁλοκληρωτικά εἰς τόν Θεό τοῦ Φωτός καί τῆς ἀγάπης, ὅπως σημειώνει ὁ Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ εἰς τό βιβλίο του «Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστί». Μόνο μέ αὐξημένα τά πνευματικά μας αἰσθητήρια θά μπορέσουμε νά ἀντισταθοῦμε, νά ἀντιπαλέψουμε καί τελικῶς νά νικήσουμε τήν ἐπικρατοῦσα ἐκείνη ἀντίληψη τῶν καιρῶν καί τῆς ἐποχῆς μας, πού ἔχει μεταλλάξει τούς κατά φύσιν τρόπους σέ παρά φύσιν ἐπιλογές, πού συστηματικά προκαλεῖ σύγχυση ἀνάμεσα στό καλό καί τό κακό, πού παραμορφώνει τήν ἔννοια τοῦ ἠθικοῦ καί ἀγνοεῖ αὐτή τοῦ πνευματικοῦ, πού διαρκῶς παραποιεῖ καί περιπλέκει τό αὐτονόητο, πού, μέ ἕνα λόγο, ἔχει ὡς στόχο νά ἰσοπεδώσει ἠθικά, πνευματικά καί ἀξιακά τόν ἄνθρωπο, ἀπογυμνώνοντας καί ἀποψιλώνοντάς τον ἀπό τήν ἱερότητα τῆς ζωῆς καί θεωρώντας τον προϊόν τυχαίας δημιουργίας μέ σαρκικές καί ὑλικές ἀνάγκες.
Ἰδού, λοιπόν, γιατί δέν θά πρέπει κανείς μας νά μείνει ἀδρανής εἰς τόν πνευματικό αὐτό ἀγώνα καί τό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας σας. Ἰδού, γιατί χρειάζεται εἰς τό πνευματικό αὐτό ταξίδι τῆς ἄσκησης, τῆς προσευχῆς, τῆς ταπείνωσης, τῆς ἐγκράτειας, τῆς νηστείας καί τῆς μετάνοιας, νά πορευτοῦμε καί νά ἀγωνιστοῦμε «τόν ἀγώνα τόν καλόν».
Καλή Ἁγία Τεσσαρακοστή, ἀδελφοί, νικηφόροι οἱ πνευματικοί μας ἀγῶνες, μέ τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί
πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ο Επίσκοπός σας
