Εγκλημα χωρίς τιμωρία

Οι καραβιές των μεταναστών στην Μεσόγειο δεν είναι μόνο απόρροια των κατά τόπους εμφυλίων συρράξεων αλλά της γενικευμένης αδιαφορίας της διεθνούς κοινότητας για τη διευθέτησή τους.
Τρανά παραδείγματα η περίπτωση της Συρίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όπου χιλιάδες γυναικόπαιδα αφήνονται στην τύχη τους, στο έλεος των βομβών και των αποκεφαλισμών. Η διεθνής κοινότητα όχι μόνο ευθύνεται για τα εγκλήματα αυτά αλλά ενοχοποιείται και για την ανελέητη επιθετική συμπεριφορά κατά των προσφύγων που τυγχάνουν πολλάκις ρατσιστικής και διακριτικής συμπεριφοράς στις χώρες υποδοχής. Ολοι αυτοί οι πρόσφυγες που ρισκάρουν τις ζωές τους για μεγαλύτερη ασφάλεια και προστασία, δεν είναι παρά τα παράπλευρα θύματα του εφαρμόσιμου ολοκληρωτισμού με έντονο άρωμα δικτατορίας.  Τα θύματα είναι αμέτρητα στις χώρες των πολεμικών κρίσεων, και δεν συγκρίνονται με τους ελάχιστους που τελικά κατορθώνουν να ξεφύγουν, αλλά που με την σειρά τους πνίγονται στη Μεσόγειο. Πρόκειται για έναν νέο πόλεμο κατά της ανθρωπότητας, ένα νέο προμελετημένο έγκλημα χωρίς τιμωρία. Ποιες δίκες θα υπάρξουν και για ποιους; Για τους διακινητές ή για τις κυβερνήσεις που σπρώχνουν τους ανθρώπους στην δυστυχία και τη μαζική φυγή;