Εγνώρισα ένα σοφό

Εγνώρισα ένα σοφό που τον περιγελούσαν
και οντέ τον ακούγανε παντ’ αδιαφορούσαν.
Ο νους του εφτερούγιζε, έκανε προφητείες
που ήταν εξερευνητής κι όλο ‘χε απορίες.
Εγνώρισα ένα σοφό που τον αφουγκραζόμουν
μ’ αρέσανε τα λόγια ντου γιατί αποξεχνιόμουν.
Στον κόσμο ντου σεργιάνιζα μου ‘λεγε ιστορίες
πολλών λογιώ παράξενα λόγια με φαντασίες.
Έβλεπε περισσότερο ψιλά μεσουρανούσε
και τσι ζωής την ομορφιά αλλιώτικα υμνούσε.
Ο νους του εκατέβαζε, έπλαθε παραμύθια
που ύστερα στην υστεριά, γινότανε αλήθεια.
Hτονε χαρισματικός κι εθώριε παραπέρα
π’ οι άλλοι δεν εγνωρίζανε τη νύχτα απ’ τη μέρα.
Μ’ ένα σοφό τα λέγαμε που τον περιγελούσαν
και στη ζωή οι δίπλα ντου πάντα τον αδικούσαν.
Τα χρόνια επεράσανε ξημέρωσαν ημέρες
που ούλα ντου τα όνειρα προβάλλουν σαν αστέρες…