«Η αληθινή αγάπη για τον πλησίον, συνίσταται στο να κάνετε στους συνανθρώπους, σας όλα όσα λογικά επιθυµείτε να κάνουν κι εκείνοι στην αντίστοιχη περίπτωση σε εσάς».
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι «ο πλησίον τους», είναι οι εξ αίµατος συγγενείς και οι φίλοι. Άλλοι συµπεριλαµβάνουν και τους ανθρώπους µε την ίδια πίστη ή από την ίδια κοινωνική τάξη, ή από την ίδια φυλή.
Ποιος είναι όµως πραγµατικά ο πλησίον µας; «Ο πλησίον σας» είναι κάθε άνθρωπος, εχθρός ή φίλος, εφόσον χρειάζεται τη βοήθεια σας για οτιδήποτε συµφωνεί µε τις θείες εντολές. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν έχετε καθήκον να βοηθήσετε όποιον κάνει πράξεις ενάντιες στον Θεό, παρά µόνο να τον εµποδίσετε. «Αν το κάνετε αυτό, τότε ασκείτε µε το σωστό τρόπο την αγάπη για τον πλησίον, και η ανταµοιβή σας θα είναι µεγάλη». Με το πνεύµα αυτό, οποιοδήποτε άλλο ζωντανό πλάσµα, είτε του υλικού, είτε του πνευµατικού κόσµου, σε οποιαδήποτε βαθµίδα κι αν βρίσκεται, είναι επίσης πλησίον µας. Για τον άνθρωπο, η οικογενειακή αγάπη, είναι επίσης η αρχή και το πρώτο σχολείο της αγάπης για τον πλησίον. Παρ’ όλα αυτά όµως, η αγάπη στην οικογένεια δεν είναι πάρα µόνο ένα µικρό δείγµα, αυτού που πρέπει να πετύχουµε στο σχολείο της αγάπης και της ζωής. Όποιος δε, µείνει σε µια τάξη αυτού του σχολείου, χάνει το στόχο της πλήρους ωρίµανσης και τελείωσης, που έχει θέση για µας ο Θεός. Το ένστικτο της οικογενειακής αγάπης µπορεί, µάλιστα, αν φτάσει στην υπερβολή να έχει καταστροφική εξέλιξη, ιδιαίτερα στη σχέση γονιών – παιδιών.
Αυτή η υπερβολική αγάπη µε την οποία….τα παιδιά παραχαιδεύονται, καταλήγει σε µεγάλη δυστυχία µέσα στην οικογένεια. Ακόµα, µέσα στην υπερβολική αγάπη για την οικογένεια, εύκολα υπεισέρχετε η πλεονεξία, η φιλαργυρία, και µια σκληρόκαρδη στάση απέναντι στους τρίτους , έτσι ώστε η αρετή αυτή τελικά να µετατρέπετε σε µεγάλο ελάττωµα. Γιαυτό ο Χριστός λέει: «Λέω σε εσάς: Η αγάπη σας για τα παιδιά σας, ας καίει σαν φως, αλλά η αγάπη σας για τα ξένα παιδιά φτωχών γονιών πρέπει να καίει σαν µεγάλη πυρκαγιά! Γιατί κανένας στον κόσµο δεν είναι πιο φτωχός από ένα φτωχό και παρατηµένο παιδί, είτε αγόρι, είτε κορίτσι! Όποιος από εσάς πάρει ένα τέτοιο παιδί κοντά του και το φροντίσει πνευµατικά και σωµατικά σαν δικό του, αυτός παίρνει κοντά του Εµένα. Όποιος όµως παίρνει κοντά του Εµένα, προσλαµβάνει επίσης Εκείνον που µε έστειλε σε αυτόν τον κόσµο και είναι απόλυτα Ένα µε Μένα….» Εάν ο συνάνθρωπος µας, µας ζητάει βοήθεια σηµαίνει ότι τη χρειάζεται και εµείς πρέπει να του τη δώσουµε, όχι από υποχρέωση ή από φόβο Θεού αλλά από αγάπη. Μέσα σε µια σκληρή καθηµερινότητα, µικρές χειρονοµίες αγάπης και βοήθειας, µπορούν να κάνουν µεγάλη διαφορά σε έναν άνθρωπο. Κάποιοι άνθρωποι, λιγότερο τυχεροί έχουν ανάγκη τη βοήθεια µας και αν αυτό το γνωρίζουµε, ας προσπαθήσουµε να βρούµε τρόπους να τους την παρέχουµε. Κάποιες φορές επίσης, αρκεί απλά να ακούσουµε έναν άνθρωπο, για να πάρουµε από πάνω του το βάρος που κουβαλά. Ας κάνουµε στους άλλους, αυτό ακριβώς που θα θέλαµε να κάνουν κι εκείνοι για εµάς. Αυτό φτάνει για να φωτιστεί ο κόσµος µας.
