Εγώ και οι άλλοι

Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, που, ενώ ήταν ασήµαντες µετριότητες, ευνοήθηκαν από κάποια συγκυρία, από κάποιο εντελώς τυχαίο περιστατικό, κέρδισαν κάποια θέση, κοινωνική ή πολιτική, ή εκµεταλλεύτηκαν κάποια στιγµιαία αναγνώριση, που τους έβγαλε από την αφάνεια και πήραν τα µυαλά τους….αέρα! Με αυτό τον τρόπο πίστεψαν ότι έχουν εξουσία, είναι αυθεντίες, ότι είναι ανεπανάληπτοι ότι είναι µοναδικοί. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, λέµε παραστατικά, για όλους αυτούς που τελευταία, αυξάνονται επικίνδυνα, ότι καβάλησαν το καλάµι. Στην χώρα µας κυριαρχεί και λέγεται, εν πολλοίς, ότι «µην δώσεις του Έλληνα εξουσία», γιατί τον έχασες, µε την έννοια ότι εκµεταλλεύεται αυτή την οποιαδήποτε θέση και πολλές φορές καταπιέζει τους ανθρώπους του οικογενειακού ή του εργασιακού του περιβάλλοντος. Μπορεί να γίνει δυνάστης, αυταρχικός, υπερφίαλος, αλαζόνας, ξιπασµένος, υπερόπτης, µαταιόδοξος, φαντασµένος κλπ ,προτάσσοντας το εγώ του, µε απειλές και ύβρεις, ίσως, αφενός µεν για να εδραιώσει τη θέση του και αφετέρου για να επιβάλλει τα δικά του θέλω!
Ζωντανό παράδειγµα, αλαζονείας της εξουσίας είχε πρόσφατα ένας τέως υπουργός της Ν∆ ο οποίος βιαιοπράγησε εναντίον υπαλλήλου στο αεροδρόµιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», εκστοµίζοντας την φράση: «ξέρεις ποιος είµαι εγώ ρε;». Επιπλέον το έκανε ακόµα πιο απεχθές λέγοντας ότι έχει πολιτικό άσυλο, λόγω της θέσης του ως βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, υπονοώντας ότι κάνει ότι θέλει χωρίς να τον ελέγχει κανένας! Να πούµε εδώ, γιατί δύο µέτρα και δύο σταθµά; Αν ήταν ένας απλός πολίτης στην θέση του δεν θα τον είχε ήδη, από την πρώτη στιγµή… µπουζουριάσει η αστυνοµία! Αυτή είναι η ελληνική δικαιοσύνη!
Με αυτή την χυδαία και πρωτοφανή πράξη, γυρίζουµε πολλές δεκαετίες πίσω, όπου στην ελληνική κοινωνία επικρατούσε ο φόβος και η µη ελευθερία έκφρασης, η ασυδοσία, η αστυνοµοκρατία, η φίµωση, ενώ το κουκούλωµα ήταν αρχή κάθε βίου και κάθε πολιτείας, κυρίως, πολιτικών προσώπων. Τότε που αν δεν είχες «µπάρµπα στην Κορώνη», δεν µπορούσες να κάνεις βήµα στην επαγγελµατική ζωή ή να πετύχεις ρουσφέτι ή εξυπηρέτηση για κάθε θέµα που σε απασχολούσε!
Σήµερα, στην εποχή, υποτίθεται, της διαύγειας, της αξιοκρατίας και της ισοπολιτείας και κατά το σύνταγµα ότι όλοι οι Έλληνες έχουν ίσα δικαιώµατα, βλέπουµε σε πολλές εκφάνσεις της ζωής κάποιοι εκµεταλλευόµενοι την θέση του ισχυρού (ξέρεις ποιος είµαι εγώ ρε;), να συµβαίνουν φαινόµενα αυταρχισµού και ασυδοσίας.
Αν θέλουµε πραγµατικά να απολαµβάνουµε την ισότητα, την δικαιοσύνη και την ισοπολιτεία από ένα ευνοµούµενο κράτος, θα πρέπει να εφαρµόζουµε όλοι τους νόµους και όχι κόψε, ράψε, όπως µας συµφέρει, ανάλογα µε την υπόθεση και τα πρόσωπα! Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόµου, κανένας δεν πρέπει να έχει ασυλία, ούτε βουλευτής, ούτε υπουργός ούτε και ο πρωθυπουργός!
Αν θέλουµε να υποστηρίζουµε ότι είµαστε µια χώρα σύγχρονη, προοδευτική, µε σεβασµό στους νόµους και τους κανόνες που διέπουν την ζωή µας, θα πρέπει να έχουµε, κυρίως ενσυναίσθηση και αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων, είτε αυτός είναι συγγενικό µας πρόσωπο, είτε συνεργάτης µας, είτε ένας απλός εργαζόµενος πολίτης! Οι τριακόσιοι της Βουλής ας αποδείξουν µε το παράδειγµά τους, τα αυτονόητα!